Περί ακρίβειας και ανταγωνισμού
Τετάρτη 4 Σεπτέμβρη 2002

Γρηγοριάδης Κώστας

«Κι αν μετρήσει κανείς τις αυξήσεις στα κέρδη και στους μισθούς τα τελευταία χρόνια, θα διαπιστώσει ότι δεν έχουμε πληθωρισμό ζητήσεως αλλά πληθωρισμό κερδών και η ευθύνη για την εξέλιξη αυτή βαρύνει στο ακέραιο την κυβέρνηση, η οποία απεδείχθη ανίκανη να εξυγιάνει την αγορά και να τονώσει τον ανταγωνισμό».

Αυτά έγραφε ο Νίκος Νικολάου στην εφημερίδα «Το Βήμα της Κυριακής» και τα σημειώνουμε ως μια ακόμη απόδειξη των όσων τονίζουμε καιρό τώρα, σχετικά με τις αιτίες της ακρίβειας. Οσο για τη διαβόητη εξυγίανση της αγοράς και του ανταγωνισμού, ας μας επιτρέψει να επιμένουμε, ότι και τα πλέον ολοκληρωμένα, αντίστοιχα μέτρα θα παίξουν - το πολύ - το ρόλο της «ασπιρίνης». Αλλωστε, αυτή ακριβώς είναι η εμπειρία και των αναπτυγμένων καπιταλιστικών χωρών (π.χ. ΗΠΑ), τις οποίες και ο ίδιος επικαλείται. Τα όποια μέτρα εξυγίανσης της αγοράς και τόνωσης του ανταγωνισμού έχουν εφαρμοστεί σ' αυτές, ενίσχυσαν αποφασιστικά τις διαδικασίες μονοπωλιοποίησης των αντίστοιχων οικονομιών - σε βάρος των εργαζομένων και των μικρομεσαίων - αλλά δε στάθηκαν ικανά να περιορίσουν την επέκταση της φτώχειας, ούτε τη συνεχή συγκέντρωση όλο και περισσότερου πλούτου σε όλο και λιγότερα χέρια.