Το 80% - 85% από τους υδραυλικούς είναι αυτοαπασχολούμενοι. Από αυτούς το 50% δεν έχουν ούτε βοηθό, ενώ το υπόλοιπο 50% έχουν το πολύ 1 - 2 εργαζόμενους. Το υπόλοιπο 15% είναι επιχειρήσεις που έχουν τη δυνατότητα να πάρουν και μεγάλα έργα.

Είναι φανερό, λοιπόν, ότι ένας κλάδος με τέτοια διάρθρωση δέχτηκε και συνεχίζει να δέχεται βαρύτατα πλήγματα από την εφαρμοζόμενη «φιλελεύθερη» πολιτική.

Κατ' αρχάς, το πολύ μεγάλο κομμάτι των συναδέλφων έχει για πελάτες του εργαζόμενους και συνταξιούχους, επαγγελματοβιοτέχνες, εμπόρους, αγρότες, τα λαϊκά στρώματα δηλαδή. Αφού αυτά τα στρώματα έχουν πληγεί από την ασκούμενη πολιτική και το εισόδημά τους έχει συρρικνωθεί, αναπόφευκτα και το εισόδημα των συναδέλφων μειώνεται.

Από την άλλη μεριά, φορολογικά νομοσχέδια και αντικίνητρα που ισχύουν έχουν δημιουργήσει και στους συναδέλφους πλήγματα ως προς την επιβίωσή τους. Πολύπλοκοι φορολογικοί νόμοι και κώδικες φορολογικών στοιχείων δημιουργούν πρόσθετα έξοδα και παγίδες για πρόστιμα. Ο κλάδος μας εξαρτάται για μερικά υλικά από πολυεθνικές και μονοπώλια, με ανεξέλεγκτες τιμές, με αποτέλεσμα οι συνάδελφοι να δουλεύουν πολλές ώρες χωρίς να μπορούν να καλύψουν τα έξοδά τους.

Η Ομοσπονδία έγκαιρα έκανε μια σοβαρή προσπάθεια να οργανώσει τους συναδέλφους. Ξεκίνησε τη δημιουργία των προμηθευτικών συνεταιρισμών για να παίρνουν τα υλικά και να παίξουν ρυθμιστικό ρόλο στην αγορά, όπως και έγινε. Μέχρι σήμερα έγιναν 35 συνεταιρισμοί σε όλη την Ελλάδα. Παράλληλα, ξεκίνησε μια προσπάθεια συνένωσης σε πιο οργανωμένες επιχειρήσεις μέχρι 10 συναδέλφων. Υπήρξε μια καλή ανταπόκριση. Η επιβολή του 35% ανέτρεψε όλη την προσπάθεια, με αποτέλεσμα όλες αυτές οι επιχειρήσεις να διαλυθούν. Αυτοί που κράτησαν παρ' όλες τις αντίξοες συνθήκες ήταν οι συνεταιρισμοί.

Στις μέρες μας τα προβλήματα στον κλάδο μας είναι πολύ οξυμένα. Στο τμήμα της οικοδομής γενικότερα οι δουλιές είναι λίγες με μεγάλο ανταγωνισμό. Στις επισκευές και συντηρήσεις έχουν μπει ακόμα και ασφαλιστικές εταιρίες.

Πιστεύω ότι για να μπορέσουν οι συνάδελφοι να επιβιώσουν πρέπει να αντισταθούν σ' αυτή την πολιτική. Πρέπει να οργανωθούν στα σωματεία τους. Να συσπειρωθούν γύρω από τους συνεταιρισμούς, εκεί που υπάρχουν, και να δημιουργήσουν νέους. Πρέπει να προσανατολιστούμε στη συνεταιριστικοποίηση της κατασκευής και των επισκευών και συντηρήσεων. Τέλος, να ψηφίσουμε εκείνη την πολιτική που θα ανατρέψει αυτό το νεοφιλελεύθερο σύστημα σε όφελος του λαού και όχι των λίγων ντόπιων και ξένων.