Ψήφισε μνήμη
Κυριακή 13 Οχτώβρη 2002

Μην ξεχνάς το «ευχαριστώ» του Σημίτη στους Αμερικανούς για τα Ιμια.

Μην ξεχνάς την παράδοση Οτσαλάν.

Μην ξεχνάς τον αντιτρομοκρατικό νόμο που καθιστά την ασφάλεια (Αστυνομία) απόλυτο κυρίαρχο και της πολιτικής ζωής.

Μην ξεχνάς τις πρόσφατες δηλώσεις Λαλιώτη γύρω από το χαρακτήρα, που θα πρέπει να έχει η επέτειος για την εξέγερση του Πολυτεχνείου. Ωστόσο, ο χαρακτήρας του Πολυτεχνείου, δυστυχώς γι' αυτόν, ήταν και παραμένει αντιιμπεριαλιστικός. Ο Λαλιώτης θυμίζει τον εργολάβο των ιδεών του Σιοράν: «Αναλαμβάνει τα πάντα και παντού πετυχαίνει· όλα του είναι συγκαιριανά. Δείχνει σφρίγος στα διανοητικά τεχνάσματα, δείχνει άνεση στην προσέγγιση όλων των τομέων του πνεύματος και του συρμού -από τη μεταφυσική έως τον κινηματογράφο-, καταπλήσσει, πρέπει να καταπλήσσει. Κανένα πρόβλημα δεν του αντιστέκεται, κανένα φαινόμενο δεν του είναι ξένο. Κανένας πειρασμός δεν τον αφήνει αδιάφορο. Είναι κατακτητής, και το μυστικό του είναι ένα: δε συγκινείται, δεν του στοιχίζει τίποτα να προσπελάσει το οιοδήποτε θέμα, γιατί δεν του προσφέρει τίποτα από τον εαυτό του». Η σχέση μας πια με τον Λαλιώτη είναι η εξής: «Μεταξύ ημών και υμών χάσμα μέγα εστήρικται».

Μην ξεχνάς ότι ανήκεις στη Δύση και στις ενδεείς τάξεις που κυνηγάει το περίφημο Ινστιτούτο Μανχάταν. Τρίπτυχο του Ινστιτούτου είναι: ελεύθερη αγορά, ατομική ευθύνη και πατριαρχικές αξίες της αμερικανικής Δεξιάς. Είναι αυτό που εκλαϊκεύει τη λεγόμενη θεωρία του «σπασμένου παράθυρου», την οποία διατύπωσε, το 1982, ο πάπας της συντηρητικής εγκληματολογίας Ουίλσον στις ΗΠΑ. Διασκευάζοντας το λαϊκό απόφθεγμα: «Οποιος κλέψει ένα αυγό θα κλέψει κι ένα βόδι», η υποτιθέμενη αυτή θεωρία υποστηρίζει ότι οι μεγάλες εγκληματικές παθολογίες μπορούν να αναχαιτιστούν μόνο αν καταπολεμηθούν βήμα προς βήμα οι μικρές καθημερινές αταξίες. Μ' αυτά και μ' αυτά, με επίσημα στοιχεία, στις ΗΠΑ σαπίζουν 1.785.079 άνθρωποι στις φυλακές.

Μην ξεχνάς ότι υπάρχουν και άνθρωποι στους οποίους μπορείς να στηρίζεσαι. Στην Καρδίτσα υπάρχει ο Χρήστος Τέγος, του οποίου το ήθος θαυμάζω. Δεν καταδέχεται τα εύκολα, βρίσκεται μονίμως σε βαθιά αναστάτωση, δημιουργική μεν για την Καρδίτσα, αγωνίας δε γι' αυτόν. Ο Χρήστος Τέγος είναι σημείο αναφοράς όταν μιλώ για σεμνότητα και για αγωνιστές. Το βλέμμα του, ενώ έρχεται από μιαν άλλη εποχή, είναι βαθιά σύγχρονο, χαρμόλυπο και ζωντανό. Αλλά στην Καρδίτσα ζει και ο Αστέριος Χαλάτσης, η ψυχή της Βιβλιοθήκης και των πολιτιστικών γεγονότων της πόλης του. Η πόρτα του είναι πάντα ανοιχτή, πράγμα που με κάνει να γυρίζω με νοσταλγία πίσω, στα χρόνια της παιδικής μου ηλικίας στην Καισαριανή.

Μην ξεχνάς ότι σ΄ αυτές τις εκλογές σού δίνεται η δυνατότητα να γελάσεις με τις μεταμορφώσεις ορισμένων δημοσιογράφων που κατεβαίνουν στον πολιτικό στίβο. Μου έρχεται στο νου η περιγραφή του Ροΐδη: «Αυτοί πράττουν ως σκύλοι, δούλοι και γελωτοποιοί». Παράδειγμα ο γάμος του Τζαννετάκου με το «χέρι-χέρι» του Καρατζαφέρη. Ο πρώτος ξέχασε τι έλεγε και τι έγραφε όταν έτρεχε πίσω από τον Σημίτη, όχι επειδή είναι αμνήμων, αλλά γιατί δεν πίστευε και μόνο έγλειφε. Ο δεύτερος, ανεκδιήγητος, δεν έχει αφήσει κανάλι για κανάλι που να μη διαλαλεί την πραμάτεια του: «Εχω στο συνδυασμό μου δυο ομοφυλόφιλους και δύο Εβραίους».

Μην ξεχνάς ότι η καλύτερη τηλεοπτική διαφήμιση για την ελληνική Δημοκρατία είναι αυτή με τον βασιλιά του κοτόπουλου κ. ...Μιμίκο. Θέλοντας ν' αποδείξει -ως όφειλε- την ποιότητα του προϊόντος του, έδωσε στην εγγονούλα του, που πόζαρε δίπλα, να κάνει εκείνη τη δοκιμή.

Ψήφισε με τη μνήμη σου.


Του
Γιώργου ΚΑΚΟΥΛΙΔΗ