Περισσότερο από είκοσι χρόνια οι κυβερνώντες, διά των εκάστοτε υπουργών Παιδείας, αερολογούν περί της λύσης του στεγαστικού προβλήματος. Συνειδητά, αφήνουν την Εθνική Βιβλιοθήκη, να σιγοπεθαίνει και ως κτίριο και ως Αρχείο της νεοελληνικής πνευματικής δημιουργίας, ενώ εσχάτως μιλούν περί μετατροπής της σε ιστορική βιβλιοθήκη.
Τα τελευταία χρόνια η Εθνική Βιβλιοθήκη, όλο και περισσότερο περιορίζει τη λειτουργία της. Τώρα ανακοινώνει ότι «λόγω των έργων αποκατάστασης των φθορών από τους σεισμούς στο κεντρικό κτίριο και της αδυναμίας του κτιρίου να στεγάσει όλες τις συλλογές της, είναι υποχρεωμένη να περιορίσει την πρόσβαση και χρήση σημαντικού μέρους των συλλογών της». Η διεύθυνση της Εθνικής Βιβλιοθήκης εκφράζοντας τη λύπη της «για την αναστάτωση στην οποία υποβάλλονται οι χρήστες των συλλογών της, η οποία προκαλείται από λόγους ανάγκης» και αναμένοντας (σ.σ. για πόσο ακόμα;) «τη λήψη αποφάσεων, οι οποίες θα λύσουν οριστικά το έντονο πρόβλημα στέγασης», πληροφορεί το κοινό ότι οι μόνες υπηρεσίες που θα λειτουργούν είναι των διεθνών αριθμοδοτήσεων βιβλίων και περιοδικών (ISBN,ISSN, ISMN) και παράδοσης υλικού για ένταξη στις συλλογές της.