Ελάχιστη σημασία έχει η «χλιαρή» διάψευση από την πλευρά του Αρχιεπισκόπου των όσων φέρεται να είπε για τους ψηφοφόρους του Γ. Καρατζαφέρη που είναι «καλοί χριστιανοί». Το ζήτημα είναι ότι θα μπορούσε άριστα να τα έχει πει, ακριβώς γιατί Χριστόδουλος και Καρατζαφέρης πάνε χέρι χέρι. Το ζήτημα είναι ότι η Εκκλησία παρεμβαίνει διαρκώς στα πολιτικά πράγματα και διαπλέκεται με συγκεκριμένα κόμματα, προκειμένου να εξυπηρετήσει και ιδιοτελή της συμφέροντα.

Το ζήτημα, σε τελευταία ανάλυση, είναι ότι μαυρίζει ολοένα και περισσότερο το τοπίο είτε μέσω των παρεμβάσεων της Εκκλησίας στην πολιτική ζωή είτε με τις απόπειρες κατασκευής ενός ακροδεξιού κόμματος. Χριστόδουλος και Καρατζαφέρης μιλούν την ίδια γλώσσα και κινούνται για την επιτυχία των ίδιων στόχων. Και οι δύο εμφανίζονται κατά της «παγκοσμιοποίησης», τα βάζουν (στα λόγια) με την «υπερδύναμη» ή την Ευρωπαϊκή Ενωση, ενώ εμφανίζονται θεματοφύλακες των «ιερών και οσίων» της εθνικοφροσύνης...

Η αντικαπιταλιστική ρητορεία - χαρακτηριστικό γνώρισμα ακροδεξιών και φασιστικών κομμάτων - στοχεύει να τους καταστήσει «συμπαθείς» στα λαϊκά στρώματα, που δοκιμάζονται καίρια από την κρίση του συστήματος και αναζητούν εναγωνίως «αποκούμπια». Ταυτόχρονα, όμως, επιχειρούν να εθίσουν τις λαϊκές μάζες με το «όπιο» της θρησκείας, αλλά και να τις δηλητηριάσουν με τον εθνικισμό, την ξενοφοβία, κ.ο.κ.

Αυτή είναι η κυριότερη αποστολή και συνεισφορά τους στο σύστημα: Να εκτονώσουν σε ανώδυνες και βολικές για το σύστημα κατευθύνσεις τη λαϊκή δυσαρέσκεια και αγανάκτηση και, τελικά, να βοηθήσουν στη μακροημέρευση του συστήματος. Μπορεί τα «μεγάλα αφεντικά» να μην πετύχουν να στήσουν ακροδεξιό κόμμα μέσω του Καρατζαφέρη σήμερα. Το βέβαιο είναι ότι το έχουν θέσει ως προτεραιότητα και είναι θέμα χρόνου να το πετύχουν, αν δεν αντιδράσει αποφασιστικά το λαϊκό κίνημα.