«Γλάρος» από τη Μόσχα
Πέμπτη 17 Οχτώβρη 2002

Η ιστορική φωτογραφία της ανάγνωσης του «Γλάρου» από τον ίδιο τον Τσέχοφ, στους ηθοποιούς του «Θεάτρου Τέχνης» της Μόσχας. Στο κέντρο του τραπεζιού, στο δεξί πλευρό του Τσέχοφ, καθισμένος ο σκηνοθέτης Κ. Στανισλάφσκι
Από το «Θέατρο Τέχνης» της Μόσχας ταξιδεύει ο «Γλάρος» του Τσέχοφ στη Θεσσαλονίκη στις 24 και 25 του Οκτώβρη, στο πλαίσιο των φετινών «Δημητρίων». Το «Θέατρο Τέχνης Μόσχας» ιδρύθηκε το 1897 από τον Κ. Στανισλάφσκι και τον Β. Νεμίροβιτς - Ντάντσενκο, σηματοδοτώντας την αφετηρία του μοντέρνου θεάτρου. Οι ιδρυτές του, διατυπώνοντας μια αντίθετη άποψη από αυτήν του παραδοσιακά στιλιζαρισμένου θεάτρου του 19ου αιώνα, δημιούργησαν ένα θεατρικό πυρήνα που προήγαγε τις ρεαλιστικές μεθόδους υποκριτικής. Εκτός από το ανέβασμα έργων του Τσέχοφ, με τα οποία ασχολήθηκε από την ίδρυσή του, το θέατρο έχει παρουσιάσει στα χρόνια της πορείας του πολλές αξιομνημόνευτες παραστάσεις, μεταξύ των οποίων συγκαταλέγονται ο «Τσάρος Φιόντορ Ιβάνοβιτς» του Τολστόι και οι «Αδελφοί Καραμαζώφ» του Ντοστογιέφκσι.

Ο «Γλάρος» είναι μια παράξενη συνάντηση «έκπτωτων αγγέλων», των οποίων η καθημερινότητα καθορίζεται από το «φάλτσο» και την απελπισία. Τα πρόσωπα, αν και διαλέγονται μεταξύ τους, μονολογούν. Μονολογούν τις σκέψεις και τα συναισθήματά τους. Οι σχέσεις τους δεν είναι φορείς της επαφής τους. Είναι οι αγεφύρωτες στιγμές, οι αθεράπευτα ερημικές αναπνοές που τους περιέχουν. Ο συγγραφέας βηματίζει ευαίσθητα ανάμεσα στις ψυχικές ισορροπίες των ηρώων και την αναδιάπλαση της πραγματικότητάς τους. Ο ρεαλισμός του είναι εμπνευσμένος από την εποχή του και μεταφέρει την άποψή του για το γεγονός πως όλα στη σκηνή οφείλουν να είναι τόσο απλά όσο και σύνθετα, όπως στη ζωή.

Η διεύθυνση και παραγωγή είναι του Ολεγκ Εφρέμοφ, η σκηνοθεσία του Νικολάι Σκόρικ, τα σκηνικά του Βαλερί Λέβενταλ, η μουσική του Βασίλι Νεμίροβιτς - Ντάντσενκο. Παίζουν: Ιρίνα Μιροσισένκο, Εβγκένι Μιρόνοφ, Βιατσεσλάβ Νεβίνι, Μαρίνα Σαλακόβα και άλλοι διακεκριμένοι Ρώσοι ηθοποιοί.