Ενα πρωτάθλημα στο οποίο έσπασαν όλα τα ρεκόρ, αποθεώθηκε η δημοφιλέστερη ομάδα και κυριάρχησε ο κατά τεκμήριο καλύτερος εν ενεργεία οδηγός ολοκληρώθηκε. Ολοκληρώθηκε με τον κατάλληλο τρόπο, δηλαδή με μια ακόμη επικράτηση του διδύμου Σουμάχερ - Μπαρικέλο και όμως άφησε τους φίλους της «Φόρμουλα 1» με μια απορία. Μήπως το σπάσιμο όλων αυτών των ρεκόρ δημιούργησε και ένα ακόμη, αυτό του πιο βαρετού πρωταθλήματος όλων των αποχών;

Για τον Μίκαελ Σουμάχερ ήταν η 64η νίκη στην καριέρα του και η 11η στη φετινή περίοδο, με την οποία έφτασε τους 144 βαθμούς στο πρωτάθλημα οδηγών, παράλληλα με την απόλυτα καλύτερη «συγκομιδή» όλων των εποχών. Ο φετινός τίτλος, ήταν ο πέμπτος στην καριέρα του στην F1, και εκτός των 11 νικών, κατέκτησε πέντε δεύτερες θέσεις και η μία τρίτη, κάτι που μεταφράζεται σε άνοδο του στο βάθρο και στα 17 αποδεικνύοντας την απόλυτη κυριαρχία του. Πέραν πάντως της αναμφισβήτητης ικανότητας του Γερμανού και της εκπληκτικής επίσης πορείας του ομόσταυλου δεύτερου συνήθως, και δίπλα του στο βάθρο Ρούμπενς Μπαρικέλο, τα συγχαρητήρια αξίζουν εξίσου στη σπουδαία ομάδα της Φεράρι.

Τη συμμετοχή των μηχανικών στην εκπληκτική χρονιά αναγνώρισε και ο ίδιος ο πρωταθλητής λέγοντας: «Η ποιότητα της δουλιάς τους ήταν εξαιρετική. Είναι απίστευτο αυτό που πέτυχαν. Δεν τερματίσαμε απλώς σε όλους τους αγώνες, αλλά τερματίσαμε και στους 17 μέσα στην πρώτη τριάδα και αυτό λέει πολλά».

Στο ιαπωνικό γκραν πρι ο Μίκαελ Σουμάχερ ξεκίνησε από την πρώτη θέση της εκκίνησης για 50ή φορά στην καριέρα του και χωρίς δυσκολία δημιούργησε μια σημαντική διαφορά από το δεύτερο, τον Ρούμπενς Μπαρικέλο, και τον τρίτο Ραλφ Σουμάχερ. Μετά τον αγώνα ο «Σούμι» στάθηκε στα πλεονεκτήματα που προσφέρει μια καλή εκκίνηση, προσθέτοντας ότι του επέτρεψε να κάνει έναν αγώνα όπως τον είχε σχεδιάσει. Απόδειξη της αλήθειας των λεγομένων του αποτελεί το γεγονός ότι οι δύο Φεράρι παρέμειναν στην κορυφή ακόμη και κατά τη διάρκεια των πιτ στοπ και μοιραία πέτυχαν το «1-2» για λογαριασμό της Φεράρι για ένατη φορά φέτος.

Τρίτος ο Κίμι Ραικόνεν, που είδε τον κινητήρα της BMW Γουίλιαμς του Ραλφ Σουμάχερ, να στέλνει τον αδελφό του πρωταθλητή στην κερκίδα. Ο Ραλφ πικραμένος δήλωσε μετά τον αγώνα: «Είχα έναν καλό αγώνα και η τρίτη θέση στο βάθρο των νικητών απείχε μόλις τέσσερις, πέντε γύρους. Η ουσία είναι ότι έπρεπε να εγκαταλείψω και αυτό δεν παύει να είναι οδυνηρό». Ο έτερος οδηγός της Γουίλιαμς Ζαν Πάμπλο Μοντόγια τερμάτισε στην τέταρτη θέση και οι βαθμοί που κέρδισε τον βοήθησαν να κατακτήσει την τρίτη θέση στη βαθμολογία του πρωταθλήματος οδηγών με 50 βαθμούς, 27 λιγότερους από το δεύτερο, τον Ρούμπενς Μπαρικέλο.

Οι Ιάπωνες που αποδείχτηκαν ένθερμοι υποστηρικτές του Σουμάχερ είχαν ένα ακόμη λόγο να πανηγυρίσουν. Ο Τακούμα Σάτο τερμάτισε πέμπτος κατακτώντας τους πρώτους του δύο βαθμούς στην καριέρα του στη Φόρμουλα 1. Την εξάδα συμπλήρωσε ο Τζένσον Βουτόν της Ρενό.

Την ενδεκάδα των μονοθεσίων που τερμάτισαν συμπληρώνουν οι N. Χέιντφελντ (Σάουμπερ), M. Σάλο (Τογιότα), E. Ιρβάιν (Τζάγκουαρ), M. Βέμπερ (Μινάρντι) και ο Ρ. Σουμάχερ , ο οποίος παρά την εγκατάλειψή του κατατάχθηκε ενδέκατος.

Η ιαπωνική πίστα ήταν εξαιρετικά αφιλόξενη για τον Αλαν Μακ Νις. Δεν ήταν απλώς ο προγραμματισμένος τελευταίος του αγώνας με την Τογιότα. O Σκοτσέζος οδηγός δε συμμετείχε στον αγώνα εξαιτίας μιας σφοδρής σύγκρουσης που είχε το μονοθέσιο του στις προστατευτικές μπαριέρες κατά τη διάρκεια των χρονομετρημένων δοκιμαστικών του Σαββάτου. Ο ίδιος παρά το γεγονός ότι μετά τη σύγκρουση κυριολεκτικά παρέπαιε θέλησε να συμμετάσχει στον αγώνα της Κυριακής, αλλά οι γιατροί που τον εξέτασαν πριν από τον αγώνα δεν του επέτρεψαν να λάβει μέρος, με αποτέλεσμα να αφήνει πίσω του τη Formula 1 χωρίς κανένα βαθμό στο ενεργητικό του.