O εξαιρετικός Σικελός συγγραφέας με τη διεισδυτική και διαβρωτική ματιά, ο Λεονάρντο Σάσια πολλές φορές είχε προτιμήσει να δώσει σε πολλά μυθιστορήματά του αστυνομική μορφή και πλοκή, προκειμένου να φωτογραφίσει και στη συνέχεια να καυτηριάσει την υπεροψία, την αλαζονεία και τη χυδαιότητα της εξουσίας. Στο βιβλίο του «Προσευχή και Εγκλημα», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Σ.Ι. Ζαχαρόπουλος», ο Σάσια μάς μεταφέρει στο ξενοδοχείο - μοναστήρι που βρίσκεται στην έρημο του Ζάφερ, τρία μόλις χιλιόμετρα από το κέντρο της Σικελίας. Ενας διάσημος σαραντάρης ζωγράφος, που δε διακατέχεται από κανένα αίσθημα ανησυχίας και αγωνίας, αλλά τριγυρνά με το αυτοκίνητο άσκοπα, (μέσο που ποτέ δε συμπάθησε αλλά το χρησιμοποιούσε μονάχα γιατί του έδινε την ευκαιρία να προχωρεί σε πράξεις ελευθερίας) βλέπει την πινακίδα που γράφει « Ερημος Ζάφερ 3χλμ.» και αναρωτιέται τι να είναι άραγε αυτή η έρημος και γιατί ονομάζεται Ζάφερ. Σε λίγο θα βρεθεί σε ένα τερατώδες οικοδόμημα, που μοιάζει με ξενοδοχείο και από περιέργεια αποφασίζει να μείνει. Ο παπάς - θυρωρός τον πληροφορεί ότι δεν μπορεί να μείνει περισσότερο από δυο ημέρες, για τον απλό λόγο ότι θα έρθουν υψηλοί καλεσμένοι, όπως επίσκοποι, τραπεζίτες, υπουργοί, βιομήχανοι, πρόεδροι μεγάλων εταιριών κτλ., για να διαλογιστούν, να απομονωθούν και να επιδοθούν σε πειράματα πνευματισμού. Η σατανική μορφή του πατήρ Γκαετάνο, του άτυπου διευθυντή του οικήματος, συνεπαίρνει τον ζωγράφο αμέσως. Ο βαθιά μορφωμένος και καλλιεργημένος ιερωμένος, ο κληρικός χωρίς «ιερό και όσιο» θα προσκαλέσει τον ζωγράφο να παραμείνει στην «έρημό» του, για να παρατηρήσει από κοντά τους εκπροσώπους της άρχουσας τάξης, που θα έρθουν την επομένη μέρα, για να προσευχηθούν... Φυσικά, κανείς δεν μπορεί να υποψιαστεί ότι μέσα στις ...αγνές ψυχές αυτών των «πιστών» ανθεί το έγκλημα. Μια δολοφονία ταράζει την «κατανυκτική» ...θρησκευτική ατμόσφαιρα και έπειτα γίνεται μια δεύτερη και, δυστυχώς, ακολουθεί και η τρίτη. Ποιος είναι ο ένοχος; Αυτό δεν έχει σημασία, ας το βρει ο αναγνώστης. Εκείνο που ενδιαφέρει τον συγγραφέα είναι πως με την πρόφαση του αστυνομικού μυθιστορήματος κατόρθωσε να περιγράψει τη διαφθορά στην κοινωνική, την πολιτική, αλλά και τη θρησκευτική διάσταση της εποχής του. Τη διαφθορά της εξουσίας όλων των εποχών, θα προσθέταμε. Πρόκειται για ένα ακόμη μικρό αριστούργημα του Λεονάρντο Σάσια, που αξίζει να το διαβάσετε και να απολαύσετε τους εξαιρετικούς διαλόγους του ζωγράφου με τον Ντον Γκαετάνο.