Εκλογικό αποτέλεσμα και μετεκλογικές εξελίξεις | ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Γρηγοριάδης Κώστας

Το αποτέλεσμα της εκλογικής μάχης για τους νομούς και τους δήμους ερμηνεύεται από τα κόμματα του κατεστημένου, αλλά και τα διάφορα επιτελεία της άρχουσας τάξης έτσι που να εξυπηρετεί αφ' ενός τις ιδιαίτερες πολιτικές τους επιδιώξεις, αφ' ετέρου την κοινή επιδίωξη ενίσχυσης του αστικού πολιτικού συστήματος. Το συνολικό αποτέλεσμα αξιοποιείται ήδη στην κατεύθυνση επίδρασης στις κοινωνικοπολιτικές εξελίξεις και μάλιστα πολύμορφα.

Το ΠΑΣΟΚ ξαναπροτείνει στο ΣΥΝ την προοπτική της «κεντροαριστερής διακυβέρνησης» (ενάντια στη δεξιά ή και την ακροδεξιά), που προς το παρόν κάνει πως δε θέλει, προτάσσοντας υποτίθεται όρους όπως ο εκλογικός νόμος.

Η ΝΔ, από τη μεριά της, αξιοποιεί την άνοδο που είχε στις αυτοδιοικητικές εκλογές ως το εφαλτήριο για την κυβερνητική εξουσία, μιλώντας ουσιαστικά για παρατεταμένη προεκλογική περίοδο και ενισχύοντας την προπαγάνδα της δήθεν κατάργησης των διαχωριστικών γραμμών.

Και δίπλα σ' όλους αυτούς, οι διάφοροι «πρώην», της ΚΕΔΑ, που έφυγαν από το ΚΚΕ προκειμένου να «διορθώσουν τη λαθεμένη πολιτική του για να δυναμώσει», εκτιμούν πως η διαβόητη «ενότητα της Αριστεράς» (μετά το «θετικό πείραμα Γλέζου») είναι «μονόδρομος»! Σε ποια πολιτική γραμμή; Μα, σ' αυτήν που έγινε η συνεργασία στο συνδυασμό του Γλέζου. Δηλαδή στη γραμμή του ΣΥΝ. Που πάει «κεντροαριστερά»...

Ολος αυτός ο καταιγισμός, στόχο έχει τη «φθορά των λαϊκών συνειδήσεων», μέσω της συσκότισης της πραγματικής διαχωριστικής γραμμής στο πολιτικό επίπεδο, όπως αντικειμενικά πρέπει να αντιστοιχεί με τη διαχωριστική γραμμή στο κοινωνικό επίπεδο, δηλαδή ανάμεσα στο λαό από τη μιά και τα μονοπώλια απ΄την άλλη. Είναι μια από τις βασικές τακτικές εγκλωβισμού λαϊκών μαζών στην κυρίαρχη πολιτική.

Το αποτέλεσμα αυτής της μάχης έχει επομένως τη σημασία του για την συνέχεια της πολιτικοκοινωνικής δράσης. Ο θεσμός της Αυτοδιοίκησης, ως θεσμός του αστικού κράτους, της εξουσίας του κεφαλαίου, εφαρμόζει την κυρίαρχη αντιλαϊκή πολιτική της ΟΝΕ στο χώρο των Δήμων και των Νομαρχιών. Μπορεί βεβαίως να επιδρά και στην ανάπτυξη των διεκδικητικών αγώνων, αν στις διοικήσεις πλειοψηφούν οι ενωτικοί αγωνιστικοί συνδυασμοί της συμπαράταξης των κομμουνιστών με άλλες ριζοσπαστικές δυνάμεις. Αυτό είναι το πρώτο βασικό πολιτικό ζήτημα για το οποίο τα κόμματα της άρχουσας τάξης επιδίωκαν το κέρδισμα δήμων και νομαρχιών και την ανάδειξη στις διοικήσεις δικών τους δυνάμεων, είτε αυτοτελώς, είτε με συμμάχους τους, όπως ΠΑΣΟΚ -ΣΥΝ. Γι' αυτό ο λαός πρέπει να αναπτύξει ένα πλατύ αγωνιστικό μέτωπο διεκδικήσεων και από την Αυτοδιοίκηση. Δεν είναι όμως το μοναδικό. Αυτές τις εκλογές τα κόμματα του κατεστημένου επιδίωξαν να τις αξιοποιήσουν ακόμη πιο αποφασιστικά στη διαμόρφωση ενός πολιτικού σκηνικού που θα επιδρά και στο ζήτημα της διακυβέρνησης, έτσι που να ενισχύεται συνολικά το αστικό πολιτικό σύστημα.

Σαν έτοιμο από καιρό...

Κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου οξύνθηκε η στείρα αντιπαράθεση μεταξύ ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, κυρίως στην υπερνομαρχία Αθήνας -Πειραιά και στους Δήμους Αθήνας, Πειραιά, Θεσσαλονίκης. Με έντονο το πολιτικό στοιχείο, όχι στην ουσία του θεσμού της Αυτοδιοίκησης και στην πολιτική για τα μεγάλα λαϊκά προβλήματα, αλλά ποιος συνδυασμός θα κερδίσει. Τακτική που θύμιζε μάλλον εθνικές εκλογές. Τα αστικά ΜΜΕ όσο και διάφορα επιτελεία της άρχουσας τάξης (εταιρίες δημοσκοπήσεων, άλλοι εκλογολόγοι) «έπαιξαν» κατά κόρον σ' αυτή την υπόθεση, προβάλλοντας «τα φαβορί των εκλογών», αλλά «μοιράζοντας και ρόλους». Με την υπερπροβολή της Ντ. Μπακογιάννη, της Φ. Γεννηματά, του Μ. Γλέζου και του Γ. Καρατζαφέρη. Τυχαία; Ποιος μπορεί να μιλήσει για τυχαίο σε σκόπιμες επιλογές; Πώς μπορεί να ερμηνευτεί αυτό το σκηνικό που στήθηκε έντεχνα, προβλήθηκε ποικιλόμορφα και μάλιστα με τη συμβολή και τη συμμετοχή των κομμάτων του κατεστημένου;

Εδώ βεβαίως χρειάζεται να θυμίσουμε μερικά περιστατικά, τα οποία φανερώνουν πώς μεθοδεύτηκε μια εξέλιξη με τη χρησιμοποίηση ακόμη και εικονικής πραγματικότητας. Την επομένη μέρα της ανακήρυξης της Φ. Γεννηματά ως υποψήφιας στην υπερνομαρχία δίνεται στη δημοσιότητα γκάλοπ που της δίνει ποσοστό 60% και με σημαντική διαφορά από τον Γ. Τζαννετάκο. Είναι ποτέ δυνατόν μέσα σε μια μέρα να υπάρχει διαμόρφωση πρόθεσης ψήφου και πότε πρόλαβαν οι εταιρίες δημοσκοπήσεων να κάνουν το γκάλοπ, ακόμα και τηλεφωνικά; Αν, λοιπόν, δεν ήταν στημένο, προκειμένου να ασκήσει επίδραση υπέρ του ΠΑΣΟΚ στην υπερνομαρχία, τι ήταν; Να θυμίσουμε ακόμη ότι αυτό το γκάλοπ έδινε στον Θ. Παφίλη, στη ΝΑΣ ποσοστό 1,2% (ολογράφως: ένα κόμμα δύο τοις εκατό, παρακαλώ)! Ταυτόχρονα στο Δήμο της Αθήνας οι δημοσκοπήσεις δίνουν σημαντικό προβάδισμα στην Ντ. Μπακογιάννη, με μεγάλη διαφορά από τον Χρ. Παπουτσή. Φαίνεται πως εδώ «έπαιξε» ρόλο και ο συνδυασμός του Γ. Δημαρά, όχι ως προς το προβάδισμα της Ντ. Μπακογιάννη, αλλά ως χρήσιμο μέσο ανώδυνης συσπείρωσης δυσαρεστημένων από την κυβερνητική πολιτική και τον συνδυασμό Παπουτσή. Μήπως κι αυτό δε βόλεψε τελικά το κατεστημένο;

Τους χρειάζονται και υποστυλώματα

Τα προπαγανδιστικά επιτελεία παρουσιάζουν σχεδόν ως δεδομένο το αποτέλεσμα, προβάλλοντας τη Φ. Γεννηματά ως νικητή των εκλογών στην υπερνομαρχία και την Ντ. Μπακογιάννη στο δήμο. Αλλωστε ο υποψήφιος υπερνομάρχης της ΝΔ Γ. Τζαννετάκος φέρεται να υπονομεύεται ακόμη και από τμήματα της ΝΔ, και ούτε λίγο ούτε πολύ εμφανίζεται να υποτάσσεται στη «μοίρα της λαθεμένης επιλογής» και να αποδέχεται ότι «χάνει» την υπερνομαρχία. Το αντίστροφο αναδεικνύουν τα αστικά επιτελεία για τους Δήμους Αθήνας, Θεσσαλονίκης, Πειραιά. Θεωρούν σίγουρη τη νίκη της ΝΔ.

Αλλά σ' αυτό το σκηνικό χρειάζεται και η λεγόμενη Αριστερά. Ετσι υπερπροβάλλεται ως στοιχείο συσπείρωσης «αριστερών δυνάμεων» ο συνδυασμός του Μ. Γλέζου, δηλαδή ο ΣΥΝ και η ΚΕΔΑ, παρά την ευρύτατη συμπαράταξη στη ΝΑΣ (ΚΚΕ, ΔΗΚΚΙ, Κομμουνιστική Ανανέωση, οικολογικές κινήσεις κλπ.). Αν αυτό συνδυαστεί με το ποσοστό 1,2% που δίνουν στη ΝΑΣ, γίνεται φανερό ότι επιδιώκουν να εμφανίσουν το ΣΥΝ με ανοδική τάση ενίσχυσης κόντρα στο ΚΚΕ.

Τέλος το σκηνικό συμπλήρωσαν, τις τελευταίες μέρες, με την οξεία αντιπαράθεση ΠΑΣΟΚ - ΝΔ για το φαινόμενο Καρατζαφέρη -ακροδεξιάς. Ετσι σχεδόν από το πουθενά «φουσκώσανε» αυτό το φαινόμενο, στο όνομα της καταπολέμησής του, «σπρώχνοντάς» το να συγκροτηθεί.

Οτι το εκλογικό αποτέλεσμα αξιοποιείται έντεχνα από τα διάφορα επιτελεία και τα κόμματα του κατεστημένου «με το βλέμμα στραμμένο στο μέλλον» είναι κάτι παραπάνω από φανερό, τόσο ως προς τα συμπεράσματα σχετικά με το δικομματισμό και την «Αριστερά» όπως την παρουσίασαν τα ΜΜΕ και οι διάφοροι αναλυτές, όσο και ως προς το φαινόμενο «ακροδεξιά». Ωφελημένη η ΝΔ από τις εκλογές, αλλά και το ΠΑΣΟΚ δεν έχασε, λένε. Το συμπέρασμα ότι ηττήθηκε η πολιτική του ΚΚΕ, αλλά ενισχύθηκε η πολιτική του ΣΥΝ προβλήθηκε κατά κόρον και μάλιστα σχεδόν ως αξίωμα, χωρίς τεκμηρίωση με βάση τα πανελλαδικά αποτελέσματα, τα οποία δείχνουν διαφορετική εικόνα. Ορισμένοι μάλιστα τολμούν να λένε ότι το ΚΚΕ ή θα ενσωματωθεί με τη λεγόμενη μεγάλη αριστερά στη διαχείριση του συστήματος, ή είναι καταδικασμένο να απομονώνεται! Θέλοντας να πείσουν τις δυσαρεστημένες λαϊκές δυνάμεις ότι οι προσδοκίες τους από την πολιτική του ΚΚΕ είναι χαμένη υπόθεση, αν όχι εις βάρος των συμφερόντων τους.

Επίσης, στην άρχουσα τάξη φαίνεται τώρα χρήσιμο ένα πολιτικό μόρφωμα που θα φωνάζει συνθήματα όπως «η Ελλάδα ανήκει στους Ελληνες και όχι στον Μπους» ή «κάτω η ισοπεδωτική παγκοσμιοποίηση». Δηλαδή έντεχνη αντιπαράθεση του εθνικισμού στον κοσμοπολιτισμό του κεφαλαίου, προκειμένου να παγιδεύονται λαϊκές μάζες από το να προσεγγίσουν το αντιιμπεριαλιστικό αντιμονοπωλιακό κίνημα. Αυτά τα συνθήματα φώναξε ο Γ. Καρατζαφέρης σε συγκέντρωσή του μετεκλογικά στη Θεσσαλονίκη. Αλλά που ποτέ δεν εναντιώνεται στο κεφάλαιο, στα μονοπώλια, τον ιμπεριαλισμό, αφού τα υπηρετεί.

Αμεσες επιδιώξεις

Φαίνεται λοιπόν ότι δοκιμάζεται η διαμόρφωση του πολιτικού σκηνικού έτσι που να ενισχύεται συνολικά το αστικό πολιτικό σύστημα από τους όποιους ενδεχόμενους ισχυρούς κραδασμούς, λόγω όξυνσης των κοινωνικών αντιθέσεων, που αντικειμενικά είναι αναμενόμενες, με τον εγκλωβισμό λαϊκών μαζών στο δικομματισμό, με κάλπικα διλήμματα μακριά και έξω από τις αιτίες των προβλημάτων και την αντιλαϊκή πολιτική που τα αναπαράγει και τα οξύνει. Και ταυτόχρονα ένα μέρος αυτών των κραδασμών να απορροφάται από αναχώματα τύπου «αριστεράς του ΣΥΝ» ή ακόμη και μέσω πολιτικών μορφωμάτων τύπου «Καρατζαφέρη».

Βλέπει μπροστά η άρχουσα τάξη, χαράζει την τακτική της σε βάθος χρόνου και στην προκειμένη περίπτωση αυτό στο οποίο εναντιώνονται, και θα συνεχίσουν, είναι η προοπτική και η δυναμική που μπορεί να αποκτά για τις λαϊκές δυνάμεις η πολιτική των κοινωνικοπολιτικών συσπειρώσεων, σαν εν δυνάμει στοιχείο του λαϊκού μετώπου πάλης και αμφισβήτησης της κυρίαρχης πολιτικής και του αστικού πολιτικού συστήματος, ανεξάρτητα από το όποιο εκλογικό αποτέλεσμα. Διαφορετικά πώς μπορεί να ερμηνευτεί η καθολική επίθεση στην πολιτική του ΚΚΕ;

Είναι επίσης γεγονός ότι το πολιτικό σύστημα πρέπει να λειτουργεί έτσι που να εφαρμόζεται η αντιδραστική πολιτική της ΟΝΕ, της ιμπεριαλιστικής τάξης πραγμάτων, αλλά να εκτονώνει τη δυσαρέσκεια της εργατικής τάξης, των λαϊκών μαζών στις πολιτικές δυνάμεις της διαχείρισης και όχι σ' αυτές που την αμφισβητούν και επιδιώκουν την ανατροπή της. Φοβούνται, από την ίδια την αντικειμενική πραγματικότητα, την ταξική ωρίμανση των λαϊκών δυνάμεων και την ανατρεπτική τους δράση. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η οικονομική κρίση φαίνεται να χτυπά την πόρτα και της ελληνικής οικονομίας, ενώ στον πόλεμο στο Ιράκ ή όπου αλλού η ελληνική κυβέρνηση συμμετέχει, μετατρέποντας την Ελλάδα σε προγεφύρωμα των Αμερικανών.

Ταυτόχρονα αναμένεται νέα ακόμη πιο σκληρή αντιλαϊκή πολιτική. Γι' αυτό επιδιώκεται η ενίσχυση της λειτουργίας του πολιτικού συστήματος και η δημιουργία προϋποθέσεων συναίνεσης ή υποταγής σ' αυτό, σαν μια επίσης μέθοδο ανώδυνης εκτόνωσης της λαϊκής δυσαρέσκειας. Να, γιατί «ο απεγκλωβισμός από τη λογική των μονόδρομων παραμένει μείζον πολιτικό πρόβλημα και καθήκον προς επίλυση από την πλευρά των ριζοσπαστικών πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων». Και εδώ έχουμε πολλή δουλιά να κάνουμε. Για τους κοινωνικοπολιτικούς αγώνες που έρχονται, αναδεικνύοντας ακόμη πιο αποφασιστικά, ολοκληρωμένα και πειστικά πως μπροστά στο λαό υπάρχουν δυο δρόμοι εξέλιξης, αυτός των μονοπωλίων και του ιμπεριαλισμού, και ο δρόμος του αντιιμπεριαλιστικού αντιμονοπωλιακού δημοκρατικού μετώπου πάλης για τη λαϊκή εξουσία, που είναι μονόδρομος για το λαό.

Στέφανος ΚΡΗΤΙΚΟΣ