ΜΙΑ ΦΟΡΑ, ό,τι και να γίνει τελικά στο θέμα της Κύπρου θα έχει να κάνει με τις ...Βρυξέλλες. Αυτό πια είναι αποφασισμένο πανταχόθεν. Είτε από την πλευρά της κυβέρνησης Σημίτη το εκλάβει κανείς, που έχει «κολλήσει» με την ευρωπαϊκή πορεία της Κύπρου...

...είτε με βάση τις δηλώσεις του Ερντογάν για πολιτική λύση με βάση το «βελγικό μοντέλο». (Ισως, βέβαια, θα έπρεπε να θυμίσει κανείς στον αρχηγό του νέου κυβερνώντος κόμματος ότι δεν έχει γίνει καμιά εισβολή στο Βέλγιο τα τελευταία 50 χρόνια).

Οσο δε για τις διαβεβαιώσεις Σημίτη και Γιωργάκη περί μη αποδοχής εκβιασμών στην ...περήφανη εξωτερική πολιτική μας, μάλλον θα πρέπει να μας εξηγήσουν σε ποιους εκβιασμούς αναφέρονται. Τι να γίνει, έχουμε πολλά ...σενάρια.

Σε σχέση με τον Ευρωστρατό και το ενδεχόμενο πολιτικής λύσης στην Κύπρο; Σε σχέση με την ενταξιακή πορεία της Κύπρου και τις προτάσεις που θα κάνει ο Κόφι Ανάν; Σε σχέση με τις ελληνοτουρκικές σχέσεις και το Κυπριακό; Σε σχέση με το ρόλο της Ελλάδας (διάβαζε: μεγάλου κεφαλαίου) στα Βαλκάνια και την ευρύτερη περιοχή;

Οπως καταλαβαίνετε, όποιος έχει ...φαντασία μπορεί να κάνει πολλούς συνδυασμούς, τον έναν χειρότερο από τον άλλον. Δυστυχώς, η μέχρι τώρα πρακτική αφήνει πάρα, μα πάρα πολλά περιθώρια.