Το Εθνικό Κέντρο Αμεσης Βοήθειας (ΕΚΑΒ) -το γνωστό 166 στην ώρα της ανάγκης- ποτέ δεν ξεπέρασε το 50% της συνολικά σχεδιαζόμενης ανάπτυξης, εκείνων που οραματίστηκαν το γκρέμισμα των τειχών του νοσοκομείου και την προσφορά υπηρεσιών εκεί που υπάρχει ανάγκη.

Ομως και σε αυτό το επίπεδο και χωρίς τη δική του κεντρική κτιριακή υποδομή 12 χρόνια μετά τη θεσμοθέτησή του το ΕΚΑΒ «καταξιώθηκε άστεγο», όπως υπογράμμισε τη μέρα της θεμελίωσης των κεντρικών υπηρεσιών ο τότε πρόεδρος Μ. Τζαγκαράκης. Εκείνη, λοιπόν, τη μέρα οι εργαζόμενοι προϊδεασμένοι για το τι μέλλει γενέσθαι έθεσαν στον τότε υπουργό Υγείας, Κ. Γείτονα, το αμείλικτο ερώτημα, αν θα ιδιωτικοποιηθούν οι υπηρεσίες της επείγουσας ιατρικής.

Ο Κ. Γείτονας, αφού χαρακτήρισε το ΕΚΑΒ «καρδιά» του ΕΣΥ, είπε ότι θα ήταν βαρβαρότητα και αβδηριτισμός, αν μια τόσο μεγάλη υπόθεση παραδινόταν στους νόμους της αγοράς. Το ΕΚΑΒ, πρόσθεσε, θα διατηρήσει πλήρως το δημόσιο χαρακτήρα του και ο στόχος είναι η ανάπτυξή του.

Το ΕΚΑΒ προμηθεύτηκε δικά του πτητικά μέσα, αλλά κατ' απαίτηση της Ευρωπαϊκής Ενωσης εκχώρησε τη λεγόμενη διαχείρισή τους -μέσα από διεθνή διαγωνισμό- σε ιταλική εταιρία γιατί, λέει, η σωτηρία του αρρώστου είναι εμπορική δραστηριότητα και όχι υπόθεση του κράτους, όπου ανήκει ο άρρωστος. Και στα χρόνια αυτά της εκχώρησης των αεροδιακομιδών στους Ιταλούς το ΕΚΑΒ θρήνησε δυο πτώσεις ελικοπτέρων, με θύματα εργαζόμενους και αρρώστους.

Στις 20.3.2001 το υπουργείο Υγείας και η Οργανωτική Επιτροπή των Ολυμπιακών Αγώνων «Αθήνα 2004» υπέγραψαν σύμβαση για το επιχειρησιακό πρόγραμμα, ενόψει των Ολυμπιακών Αγώνων, όπου κεντρική θέση κατέχει η επείγουσα ιατρική και με την προσδοκία να μείνει κάτι και την επόμενη μέρα για το δημόσιο σύστημα Υγείας.

Η τωρινή ηγεσία του υπουργείου Υγείας και η διορισμένη διοίκηση του ΕΚΑΒ δε λογάριασαν τις απώλειες ζωών, ούτε πήραν υπόψη το μνημόνιο που είχε μια -έστω και περιορισμένη- αναπτυξιακή διάσταση.

Ετσι, απ' το περασμένο καλοκαίρι συζητά εκ νέου την εκχώρηση των αεροδιακομιδών σε γερμανική εταιρία, που αντιπροσωπεύεται στην Ελλάδα από μεγάλο επιχειρηματικό όμιλο, με απίθανους όρους. Αν και δεν έχουν γίνει γνωστές οι λεπτομέρειες των συζητήσεων, από όσα δημοσιεύτηκαν στον Τύπο προκύπτει ότι οι ξένοι θα μας πουλήσουν τα πτητικά μέσα και στη συνέχεια θα αναλάβουν -έναντι αδρής αμοιβής, βέβαια- τις αεροδιακομιδές. Μια τέτοια εξέλιξη θα αποτελέσει την κερκόπορτα για την εν τω συνόλω εκχώρηση της επείγουσας ιατρικής στον επιχειρηματικό τομέα. Αλλωστε, οι ασφαλιστικές εταιρίες δεν κρύβουν ότι ορέγονται το φιλέτο των διακομιδών με ασθενοφόρα και ...απειλούν ότι θα θέσουν αυτό το αίτημα προς την κυβέρνηση!

Μέχρι στιγμής, η ηγεσία του υπουργείου Υγείας σιωπά, αλλά θα αναγκαστεί να απαντήσει δημοσίως καθώς το θέμα έφερε στη Βουλή η βουλευτής του ΚΚΕ Λ. Κανέλλη, με Επίκαιρη Ερώτησή της (5.11.2002) για τον υπουργό Υγείας Κ. Στεφανή. Η κυβέρνηση, δηλαδή, είναι υποχρεωμένη να απαντήσει τι είναι εκείνο που σήμερα επιτρέπει τον αβδηριτισμό της εκχώρησης του ΕΚΑΒ στην επιχειρηματική δραστηριότητα, αντί της ενίσχυσης του δημόσιου χαρακτήρα και της ανάπτυξής του.

Αγωνιστική απάντηση στα σχέδια εκχώρησης του ΕΚΑΒ, με πρόσχημα τους Ολυμπιακούς Αγώνες, δίνουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι στο Κέντρο, που αποφάσισαν 24ωρη προειδοποιητική απεργία στις 13.11.2002 και παραπέρα κλιμάκωση.

Οι εργαζόμενοι στο ΕΚΑΒ ζητούν τη διασφάλιση του δημόσιου και δωρεάν χαρακτήρα του Κέντρου και την παραπέρα ανάπτυξή του, αναβάθμιση των υπηρεσιών της επείγουσας προνοσοκομειακής φροντίδας προς όφελος του κοινωνικού συνόλου, την ανάθεση των αερομεταφορών σε κρατικό φορέα, που θα εξασφαλίζει την ασφαλή μεταφορά ασθενών από νησιά και δυσπρόσιτες περιοχές και λύση των εργασιακών τους προβλημάτων.

Ομως, δε φτάνει η αντίσταση των εργαζομένων στο ΕΚΑΒ. Σ' αυτή την τυφλή πορεία προς την ιδιωτικοποίηση πρέπει να αντιπαραταχτούν όλοι εκείνοι που μπορεί να χρειαστούν το ΕΚΑΒ την ώρα της ανάγκης.