Μιλάμε, φυσικά, για τις δυο μεγάλες μητροπόλεις του διεθνούς και ευδαιμονικού καταναλωτισμού, προπύργιο και στάμπα του καπιταλισμού, πρόκληση και ντροπή για τις γύρω χώρες της περιοχής που λιμοκτονούν και υποφέρουν.

Μιλάμε για τη Σιγκαπούρη και το Χονγκ - Κονγκ, τις τόσο εξέχουσες, εντυπωσιακές και επιβλητικές πόλεις της ΝΑ Ασίας, και με πιάνει τρόμος και δέος στη σκέψη, πως να και τη δική μας χώρα έτσι θα ήθελαν -και θα επιδιώξουν- να καταντήσουν. Να της μοστράρουν μια υπερσύγχρονη και υπερμοντέρνα φυσιογνωμία, ενός παραθεριστικού κέντρου υψηλών προδιαγραφών, με ξενοδοχειακές και τραπεζικές εγκαταστάσεις, με σαπουνόπερες και καζίνο που εμείς καλά δασκαλεμένοι, μ' ένα φαρδύ ψεύτικο χαμόγελο και μια ελαφρά κλίση του κεφαλιού φέροντας τις εθνικές μας ενδυμασίες για φολ-κλορ θα παίζαμε το ρόλο του πορτιέρη, του σερβιτόρου και του γκρουπιέρη στα σεβαστά γηραιά αφεντικά, που θα μας έκαναν την τιμή να περάσουν μερικές μέρες διακοπών στη χώρα μας.

* * *

Κινέζοι, Ινδοί, Μαλαίσιοι, Καμποτζιανοί, Ινδοκινέζοι, Φιλιππινέζοι. Ενα κράμα λαών και ανθρώπων μετανάστευσαν, προσφέροντας τα φτηνά εργατικά τους χέρια και από τις οδηγίες των Αγγλων αποικιοκρατών να κόπτονται πώς να εξυπηρετήσουν τους λευκούς αφεντάδες καταναλωτές με τα πολλά λεφτά.

Πολλοί απ' αυτούς -ιδίως Κινέζοι και Ινδοί- έχουν προσαρμοστεί στις υπάρχουσες καταστάσεις, έχουν γίνει φτηνοί διαχειριστές μιας ξένης εξουσίας, ή έχουν πάρει εξέχουσες εμπορικές θέσεις στο καταναλωτικό αυτό μείγμα της πολυπρόσωπης ανθρώπινης κοινωνίας. Η Σιγκαπούρη -ένα μικρό νησί στο κάτω άκρο της χερσονήσου της Μάλακας- είναι το κορυφαίο οικονομικό κέντρο της Νοτιοανατολικής Ασίας που ξεκίνησε από ένα μικρό χωριό Μαλαισίων, όπου ο Βρετανός θαλασσοπόρος Τόμας Ραφλς ίδρυσε το 1819 έναν εμπορικό σταθμό, μια απλή βάση στην αρχή που αργότερα έγινε αποικία και εξελίχτηκε σήμερα σ' ένα ανεπτυγμένο, ελεύθερο και ανεξάρτητο από το 1960 βιομηχανικό κράτος. Εκείνο που εντυπωσιάζει διασχίζοντας την πόλη, είναι η εκπληκτική μοντέρνα της ρυμοτομία, τα τεράστια πολυκαταστήματα με τη μεγάλη ποικιλία προϊόντων, ιδίως ηλεκτρονικών, με τους πολυάριθμους και απίθανους σε συνδυασμούς ουρανοξύστες και οι εκπληκτικοί κήποι με γκαζόν, πανύψηλα τροπικού κάλλους δέντρα, ποικιλίες φανταχτερών και πολύχρωμων λουλουδιών και προπαντός ο κήπος με τις ορχιδέες μέσα σε μια οργιώδη και ποικιλοπράσινη βλάστηση από πανέμορφα σχήματα και χρώματα. Μια φανταχτερή πολιτεία με πολλή κίνηση υποταγμένη στο θεό του χρήματος και του κέρδους.

Μια εξίσου εντυπωσιακή κι ακόμα πιο επιβλητική, λόγω της γεωγραφικής της θέσης - χτισμένη σ' ένα ορεινό αλλά κατάφυτο νησάκι στην αγκαλιά της κινέζικης επικράτειας (145 χιλ. νοτίως της Καντώνας) - είναι και η πόλη του Χονγκ - Κονγκ. Δείχνει τη θέληση και το πείσμα του ανθρώπου να δημιουργήσει και να μεγαλουργήσει. Ενα κράμα 6 εκατ. λαού συνωστίζεται σ' ένα απίστευτα μικρό χώρο, δημιουργώντας κυκλοφοριακή και οικιστική συμφόρηση. Ετσι, η πόλη αντί ν' απλώνει σε μάκρος, επεκτείνεται σε ύψος με πανύψηλους και πολύ κοντά ο ένας στον άλλο ουρανοξύστες.

Σήμερα το Χονγκ - Κονγκ είναι το τρίτο οικονομικό κέντρο του κόσμου (μετά τη Ν. Υόρκη και το Λονδίνο) με 12.000 βαριές βιομηχανίες και πολύ τουρισμό, ωστόσο (όπως και στη Σιγκαπούρη) λείπει η λάμψη του πνεύματος και της τέχνης. Επικοινωνεί με την απέναντι χερσόνησο του Καούλιο με τρία υπόγεια (κάτω από τη θάλασσα) τούνελ.

Ο Μάρκο Πόλο του 13ου αιώνα ήταν εκείνος που ανακάλυψε το νησί και το ονόμασε το νησί που ευωδιάζει. Αργότερα (το νησί) πέρασε στα χέρια των Πορτογάλων, των Ισπανών, των Ολλανδών και τέλος των Εγγλέζων όπου το 1898 υπέγραψαν μια συμφωνία με την κινέζικη κυβέρνηση για 99 χρόνια εκμετάλλευσης του νησιού, όπου η συμφωνία έληξε πριν λίγο καιρό και το νησί ξαναπέρασε στην κατοχή της Κίνας.