Ο Γ. Παπανδρέου με τη σύνδεση της ένταξης της Κύπρου με τη λύση του Kυπριακού, απέδειξε ότι δεν υπάρχει κανένα «κοινοτικό κεκτημένο»...
Η κυβέρνηση έχει βαθιά επίγνωση ότι στα μάτια των ισχυρών συμμάχων είναι ο «ασθενέστερος κρίκος», ακριβώς γιατί αυτή η εκτίμηση εδράζεται στην υποτελή συμπεριφορά της όλα τα προηγούμενα χρόνια. ΗΠΑ και ΕΕ δε συγκεντρώνουν τυχαία όλες τις πιέσεις πάνω στην κυβέρνηση Σημίτη. Γνωρίζουν από την πείρα τους ότι στο τέλος θα έχουν το επιθυμητό αποτέλεσμα. Προκειμένου να αποφύγει τον πλήρη εξευτελισμό και διασυρμό η κυβέρνηση Σημίτη, επιχειρεί να διασωθεί και να σταθεί στο εσωτερικό παρουσιάζοντας τα σχέδια των ΗΠΑ ή της ΕΕ ως δικές της ιδέες.
Καταδικασμένη σε αποτυχία είναι η εναγώνια προσπάθεια της κυβέρνησης να ανακαλύψει και να προτείνει κάποιο «συμβιβασμό», που θα επιτρέπει να εμφανιστούν «όλοι ευχαριστημένοι» μετά τη σύνοδο στην Κοπεγχάγη. Ολα δείχνουν ότι έχει έρθει η ώρα των μεγάλων αποφάσεων και τα (στρατηγικά) συμφέροντα που συγκρούονται μεταξύ ΗΠΑ και ΕΕ είναι τόσο ισχυρά, ώστε η ένταξη της Κύπρου να είναι απλά ένα εργαλείο για να προωθήσουν «οι μεγάλοι» τους δικούς τους στόχους. Η κυβέρνηση Σημίτη απλά προσφέρθηκε...