Οταν, την περασμένη Πέμπτη το βράδυ, όλα μαζί τα πανελλαδικής εμβέλειας τηλεοπτικά κανάλια μετέδωσαν ζωντανά και σε απευθείας σύνδεση με το Λονδίνο τη συνέντευξη του Γλίξμπουργκ, γράφαμε την άλλη μέρα: «...Αραγε, θεώρησαν τόσο σοβαρό το γεγονός; Τόσο σοβαρό, μάλιστα, που ορισμένα απ' αυτά έστειλαν δημοσιογράφους και τηλεοπτικά συνεργεία στο Λονδίνο, αποκλειστικά και μόνο για να καλύψουν τη συνέντευξη;..».

Τέσσερις μέρες μετά και ο θόρυβος, γύρω από τον Γλίξμπουργκ, συντηρείται πολύμορφα. Προφανώς, όλ' αυτά δε γίνονται τυχαία, μόνο και μόνο για να πουληθούν φύλλα ή για ...χάρη της AGB, αποκλειστικά και μόνο. Δε γίνονται χωρίς την ύπαρξη κάποιων γενικότερων σχεδιασμών. Κι όταν υπάρχουν σχέδια, υπάρχουν επιδιώξεις και στόχοι. Και, ίσως, είναι γρήγορα ακόμη να μιλήσει κανείς αναλυτικά γι' αυτούς, αλλά μια πρώτη επιδίωξη έχει γίνει ήδη φανερή. Κάποιοι θέλουν, σώνει και καλά, να καταστήσουν τον Γλίξμπουργκ μέρος του πολιτικού «παιγνιδιού» της χώρας. Και μπορεί, βέβαια, να μη συμπίπτουν οι βαθύτεροι στόχοι όλων, ενώ κάποιοι άλλοι να θέλουν πολύ περισσότερα και να ονειρεύονται «κόκκινες μηλιές» και το πάλαι ποτέ εμβατήριο «του αετού ο γιος» να μας ξυπνάει το πρωί από την κρατική ραδιοφωνία, αλλά, για την ώρα, συμπλέουν όλοι τους στο προαναφερόμενο πρώτο βήμα. Οι ευθύνες τους, πάντως, είναι τεράστιες, έτσι κι αλλιώς...