«Η αυτόνομη οικονομική τους -τόνισε σχετικά- δραστηριότητα μειώνεται, λειτουργούν όλο και περισσότερο στη σκιά των μονοπωλίων, δραστηριοποιούνται εκεί όπου αυτά δεν μπορούν ακόμη ή δεν ενδιαφέρονται να εισχωρήσουν. Με την υλοποίηση της κατεύθυνσης της Ευρωπαϊκής Ενωσης, για να μπορούν να πωλούν οι μεγαλοβιομήχανοι κάτω του κόστους, θα είναι η χαριστική βολή.

Ο τομέας του λιανικού εμπορίου τροφίμων σήμερα κυριαρχείται από τα σούπερ μάρκετ σε ποσοστό 85%. Τέσσερις μόνο αλυσίδες ελέγχουν το 60% και άλλες 8-10 το 25% και μένει μόνο το 15% για όλους τους άλλους μικρούς. Εκεί που ανοίγει ένα πολυκατάστημα παρατηρείται απότομη και απόλυτη πτώση του τζίρου των αντίστοιχων μικρών επιχειρήσεων. Πέρα από τα πλεονεκτήματα, που έτσι κι αλλιώς διαθέτουν λόγω του μεγέθους τους, οι μεγάλες επιχειρήσεις και τα μονοπώλια έριξαν στη μάχη για την κατάκτηση των αγορών και όπλα όπως, οι τιμές κάτω του κόστους σε ορισμένα προϊόντα "δολώματα" για τους καταναλωτές, τις παρατεταμένες εκπτώσεις και προσφορές, τις "άτοκες" δόσεις, την παράταση του ωραρίου λειτουργίας, με στόχο την οικονομική και φυσική εξάντληση των μικρεμπόρων.

Η πολιτική της Ευρωπαϊκής Ενωσης απέναντι στις ΜΜΕ, που προβάλλεται και αναπαράγεται από την ελληνική κυβέρνηση και τα κόμματα του "ευρωπαϊκού προσανατολισμού" στην ουσία απευθύνεται σε ένα λεπτό στρώμα μεσαίων, και μεγάλων για τα ελληνικά δεδομένα, επιχειρήσεων. Τέτοιου είδους επιχειρήσεις χρειάζονται τα μονοπώλια είτε για να τους εκχωρήσουν λιγότερο αποδοτικές για αυτά δραστηριότητες είτε για να τις χρησιμοποιήσουν σε τομείς της αγοράς με μεγάλο ρίσκο είτε ακόμα με τη μορφή του "δούρειου ίππου" για το άνοιγμα νέων αγορών, εκμεταλλευόμενα τα συγκριτικά τους πλεονεκτήματα της ευελιξίας και της προσαρμοστικότητας που προκύπτουν από το μικρό τους μέγεθος, σε σχέση με τους πολυεθνικούς κολοσσούς. Οι μεσαίες επιχειρήσεις παίζουν έτσι το ρόλο του δορυφόρου γύρω από τα μονοπώλια, τα οποία έχουν την άνεση να τις κρατούν εξαρτημένες ή και να τις καταβροχθίζουν, αν το κρίνουν απαραίτητο. Οι μεσαίες επιχειρήσεις συμπληρώνουν τις διαδικασίες συγκέντρωσης κεφαλαίων και παραγωγής και τις ενισχύουν. Τα όποια ειδικά προγράμματα της Ευρωπαϊκής Ενωσης υπέρ των ΜΜΕ είναι χωρίς αντίκρισμα για τη συντριπτική πλειοψηφία των μικρών επιχειρήσεων. Τα κριτήρια τζίρου και απασχόλησης θέτουν εκ των πρότερων εκτός χρηματοδότησης πάνω από το 90% των επιχειρήσεων. Στην περιοχή της Αττικής που δραστηριοποιούνται εκατοντάδες χιλιάδες μικρές επιχειρήσεις, επιχορηγήθηκαν 197 από τις οποίες μάλιστα οι 154 ήταν ΑΕ και ΕΠΕ και μόλις 40 ήταν ΟΕ και ατομικές επιχειρήσεις».

«Τα τελευταία χρόνια, μια σειρά από μέτρα της κυβέρνησης, που με λιγότερη ή περισσότερη θέρμη υποστήριξαν και τα υπόλοιπα κόμματα του "ευρωπαϊκού προσανατολισμού", επιτάχυναν αυτές τις διαδικασίες. Ο κρατικός προϋπολογισμός εντάσσεται σε αυτούς τους προσανατολισμούς κυβέρνησης και Ευρωπαϊκής Ενωσης.

• Η κατάργηση κάθε δυνατότητας άσκησης πολιτικής υπέρ των μικρών επιχειρήσεων. Η ουσιαστική διάλυση του ΕΟΜΜΕΧ εντάσσεται σε αυτήν την κατεύθυνση και η καθήλωση των αντίστοιχων κονδυλίων την επιβεβαιώνει.
• Το χτύπημα κάθε συνεταιριστικής δραστηριότητας των μικρών επιχειρήσεων. Η πεισματική διατήρηση του 35% στη φορολογία των συνεταιρισμών, παρά τη μείωση των συντελεστών φορολογίας των μεγάλων επιχειρήσεων, φανερώνει τις προθέσεις της κυβέρνησης.
• Η απεμπόληση κάθε σκέψης για κλαδικές πολιτικές σε τομείς, που αυτές δραστηριοποιούνται, ως μη αρεστή στην Ευρωπαϊκή Ενωση.
• Η άγρια φοροκλοπή μέσω των "αντικειμενικών κριτηρίων", που με τη μετατροπή τους σε "αντικειμενικό ΦΠΑ" γίνονται ακόμα σκληρότερα. Το επίσης "αντικειμενικό" κλείσιμο των βιβλίων θα προσθέσει ένα επιπλέον χαράτσι στις μικρές επιχειρήσεις. Κανένας κυβερνητικός παράγοντας δε διανοήθηκε να επιβάλει "αντικειμενικά κριτήρια" στα κέρδη των μεγάλων επιχειρήσεων. Οι υπέρογκοι δημοτικοί φόροι, που επιβλήθηκαν από τους περισσότερους δήμους σαν η πιο εύκολη λύση στην οικονομική ασφυξία των ΟΤΑ, προσθέτουν ένα επιπλέον βάρος σε ορισμένες κατηγορίες των ΕΒΕ.
• Εντάθηκε το κυνήγι της βιοτεχνίας από ορισμένους δήμους και άρχισαν απειλές από τη ΔΕΗ για διακοπή του ρεύματος, αν δεν προσκομιστεί άδεια λειτουργίας. Πού να τη βρουν όμως οι μισές βιοτεχνίες της Αττικής που δε διαθέτουν; Με τον καινούριο νόμο για την κατάργηση του 84/84 δίνεται η ψευδαίσθηση της νομιμοποίησης, με όριο όμως τα 15 ΚW, με τον κίνδυνο της έξωσης σε περίπτωση αλλαγής της χρήσης γης από τους δήμους και την απειλή του σφραγίσματος των εγκαταστάσεων σε 6 μήνες, σε περίπτωση μη συμμόρφωσης. Αφήνει τον βιοτέχνη να συνεχίζει να εργάζεται κάτω από απαράδεκτες συνθήκες με τα βιοτεχνικά πάρκα προορισμένα να γίνουν αντικείμενο κερδοσκοπίας από το μεγάλο κεφάλαιο.
• Η μείωση της επιχορήγησης στο ΤΕΒΕ κατά 27,1% στον νέο προϋπολογισμό και η μη απόδοση θεσμοθετημένων πόρων που έφθασαν το ύψος των 115 δισ. δρχ., συνδυασμένη με την αύξηση των εισφορών (πολλαπλάσια του πληθωρισμού) οδηγούν στην "ανταποδοτικότητά" τους και στην κατάργηση κάθε επίφασης κοινωνικής πολιτικής.

Η μετα-ΟΝΕ εποχή δεν προβλέπεται καθόλου ρόδινη. Αν πάρουμε σαν πρότυπο τη γερμανική οικονομία που θεωρείται "η ατμομηχανή της ΟΝΕ" και διαθέτει 30 επιχειρήσεις ανά 1.000 κατοίκους, τότε γίνεται φανερό ότι για την Ελλάδα που διαθέτει 101 επιχειρήσεις ανά 1.000 κατοίκους περισσεύει το 70% των επιχειρήσεων. Αλλωστε, έχει, με διάφορους τρόπους, διατυπωθεί η άποψη από παράγοντες της Ευρωπαϊκής Ενωσης, αλλά και Ελληνες κυβερνητικούς υπεύθυνους, ότι ο υπερβολικός αριθμός μικρών επιχειρήσεων στη χώρα "αποτελεί βαρίδι στα πόδια της οικονομίας". Τα επόμενα χρόνια οι πολιτικοί εκπρόσωποι των μονοπωλίων στη χώρα μας θα επιχειρήσουν να "απελευθερώσουν" την οικονομία από κάθε "περιττό" βάρος με σοβαρές κοινωνικές επιπτώσεις, αφού πρώτα προσπαθήσουν να πείσουν τους μικροεπιχειρηματίες ότι είναι δήθεν ανίκανοι επιχειρηματίες. Το 1997, το 64% των επιχειρήσεων δήλωσαν ετήσιο κύκλο εργασιών έως 10 εκατ. δρχ., γεγονός που δείχνει ότι η πλειοψηφία αυτών των επιχειρήσεων βρίσκεται στα όρια της επιβίωσης.

Μοναδική γραμμή άμυνας των μικρών επιχειρήσεων απέναντι στην επιθετικότητα του μεγάλου κεφαλαίου και των μονοπωλίων είναι η ανάπτυξη των συνεταιρισμών, στην προμήθεια πρώτων υλών, στην παραγωγή και τη διάθεση των προϊόντων. Η μέχρι σήμερα λειτουργία των λιγοστών συνεταιρισμών, κύρια προμηθευτικών, παρά την όποια αρνητική εμπειρία είχε ευεργετικά αποτελέσματα στη στήριξη του εισοδήματος των ΕΒΕ και τη συγκράτηση της ασυδοσίας των μονοπωλίων. Μερικοί μάλιστα συνεταιρισμοί (π.χ. αυτοί των υδραυλικών και των ηλεκτρολόγων) κατάφεραν να γίνουν υπολογίσιμη οικονομική δύναμη στον τομέα τους».

«Αμεσα μέτρα που μπορούν ν' ανακουφίσουν κάπως τη μικροεπιχείρηση είναι:

• Η φορολόγησή τους να γίνεται με βάση τα έσοδα και τα έξοδά τους, όπως προκύπτουν από παραστατικά στοιχεία (που είναι υποχρεωμένοι να έχουν) και τα βιβλία τους και με την κατάθεση της φορολογικής τους δήλωσης να γίνεται έλεγχος και όχι όποτε το κράτος έχει ανάγκη να τους καλεί να πληρώνουν ουσιαστικά κεφαλικό φόρο.
• Υποχρέωση του κράτους είναι να δημιουργήσει υποδομές, που θα βοηθούν τους βιοτέχνες να ασκούν τις δραστηριότητές τους, με την κατασκευή βιοτεχνικών πάρκων, απαλλάσσοντας έτσι και τις κατοικημένες περιοχές από την επιβάρυνση που προκαλούν ενδεχομένως ορισμένες βιοτεχνίες στο περιβάλλον.
• Να ελέγχονται οι αθρόες -και πολλές φορές άχρηστες- εισαγωγές για να μην εκτοπίζονται τα εγχώρια προϊόντα.
• Τα καταστήματα να λειτουργούν με ανθρώπινο ωράριο, συμβατό και με τις ανάγκες των εργαζομένων. Η Κυριακή να είναι αργία και τρία απογεύματα τη βδομάδα να παραμένουν κλειστά.
• Δημόσιος οργανισμός να ασχολείται με το σχεδιασμό, ανάπτυξη και βοήθεια στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις.
• Το κράτος να αποδίδει άμεσα αυτά που χρωστά στα ασφαλιστικά Ταμεία και κάθε χρόνο να συμμετέχει στους πόρους των Ταμείων.
• Να αποτρέπεται -με νομοθετική ρύθμιση- η πώληση από τις μεγαλοεπιχειρήσεις κάτω του κόστους στο λιανικό εμπόριο και να συμμορφώνονται όλες με το ωράριο των καταστημάτων».