Γάτες μου, δαγκώστε τους!
Κυριακή 22 Δεκέμβρη 2002

Ερχονται μέρες βαθιάς παρανομίας. Στα σπίτια, στις καλύβες, στα εξοχικά, στις ταράτσες, στα υπόγεια, παντού όπου βάλει ο νους του ανθρώπου θα δημιουργηθούνε κρυψώνες, καταπακτές. Μια απέραντη σιωπή θα απλωθεί από άκρη σε άκρη της χώρας. Τέλος τα γαυγίσματα και τα νιαουρίσματα. Πάνε οι γνωστοί σκυλοκαυγάδες. Τέρμα οι ερωτικές κραυγές των γάτων στα κεραμίδια. Ο μπόγιας έσκασε μύτη. Τα τετράποδα της επικράτειας το βάλανε στα πόδια. Το μυαλό περίσσεψε, θα μας πάρουν με τις πέτρες!

Και μετά τα γατιά και τους σκύλους, σειρά έχουν τα ερπετά, οι σφήκες, τα κουνούπια, οι σκνίπες. Τα ηλιοβασιλέματα, οι βροχές και τα μουγκρητά της θάλασσας. Στη συνέχεια το λιοπύρι, το χιόνι, τα πέταλα των αλόγων, τα φύλλα των δέντρων και το χνούδι της υγρασίας. Οι άνθρωποι έχουν πάθει παροξυσμό με τους φόρους. Οπου δούνε τσέπη, χώνουν το χέρι τους και τραβάνε μαζί με τα χρήματα και τα σπλάχνα. Ξεριζώνουν μαζί με τα ευρώ και τις ψυχές των ανθρώπων.

Να πούμε ότι ήταν μια ανοησία; Να θεωρήσουμε ότι το υπουργείο Οικονομιών έκανε ένα αστείο, μέρες που είναι; Δυστυχώς, η πραγματικότητα είναι περισσότερο αποκαλυπτική. Οι άνθρωποι μισούνε οτιδήποτε κινείται πάνω στη γη. Αυτοί με τη φόρα που πήραν, θα φορολογήσουν και τη σκιά μας. Τις σόλες των παπουτσιών μας. Τον ιδρώτα μας. Τα σάλια μας. Τα χνότα μας. Τις ματιές που ανταλλάσσουμε, τα νοήματα, τα χαμόγελά μας και τα τσίνορα των ματιών μας.

Να τους πούμε ληστές; Είναι λίγο. Πρόκειται για διεστραμμένα άτομα που τους αρέσει να ξύνουν πληγές. Βλέπουν τους πολίτες σαν αγελάδες που βγάζουν ασταμάτητα γάλα. Τέτοια διαστροφή. Μας βλέπουν όλους σαν αγελάδες με τεράστια φουσκωμένα βυζιά και αρμέγουν. Φόρους στο νερό, φόρους στα εισιτήρια, φόρους στο τηλέφωνο, φόρους στο ψωμί, στα αυγά, στις σαλάτες. Φόρους ακόμα και στα νεκροταφεία! Ο καθένας μας νιώθει δεκάδες χέρια, όμοια τσιγκέλια, να τον καρφώνουν σε όλο το σώμα του. Να τρέχουν τα αίματα και ο πόνος μας και τούτοι να χορεύουν γύρω μας σαν αγριάνθρωποι.

Και να 'λεγες, ναι κύριοι, φορολογούνε τους σκύλους και φτιάχνουνε σχολεία, νοσοκομεία, γηροκομεία, παιδικές χαρές, κήπους, γρήγορες συγκοινωνίες, τρένα, γιοφύρια... Εδώ μιλάμε για χώρα που πνίγεται με την πρώτη σταγόνα. Με τα πρώτα χιόνια κλείνουν οι δρόμοι. Οι άνθρωποι πεθαίνουν περιμένοντας τα ασθενοφόρα. Τα παιδιά κάνουν μάθημα σε παραπήγματα με σόμπες υγραερίου. Οι γέροντες σαπίζουν και μουχλιάζουν στα υπόγεια. Οι ουρές των ανέργων δεκαπλασιάζονται. Οι συντάξεις δε φτάνουν ούτε για «ζήτω»... Και την ίδια στιγμή που πέφτουν σαν τις ακρίδες απάνω μας, και επάνω στις γάτες και στους σκύλους μας, οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι. Μια φούχτα άνθρωποι έχουν διαρκή ασυλία. Τα δισεκατομμύρια πάνε και έρχονται σαν μαρουλόφυλλα. Ο πλούτος και η χλιδή βγάζει μάτια. Γεμίζουν με τις σέσουλες τις τσέπες και τα χρηματοκιβώτια. Πατάνε πάνω σε πτώματα και γίνονται ακόμα πλουσιότεροι.

Καημένα τετράποδα, για τα δίποδα δε γίνεται λόγος, καημένα γατιά και σκυλιά ατυχήσατε. Πάει, τέλειωσε, το ραχάτι σας. Αυτές οι λάμιες αποφάσισαν να πεταλώσουν τον ψύλλο. `Η πληρώνετε φόρους ή βγαίνετε στην παρανομία. Μόλις ψηφιστεί ο σχετικός νόμος, αρχίζει η ποτοαπαγόρευση. Οπου σας βρούνε θα σας περνάνε χειροπέδες. Θα γεμίσει ο Κορυδαλλός σκύλους και γάτες. Θα φτιάξουν ειδική αστυνομία, ειδικά κελιά, ειδικά δικαστήρια. Τα γατοδικεία και τα σκυλοδικεία θα γεμίσουν παράνομους!

Γάτες μου, όπου τους βρίσκετε, νιαουρίστε τους. Σκύλοι μου, όπου τους ανταμώσετε, γαυγίστε τους. Καρφώστε τους με τα νύχια σας, δαγκώστε τους. Ετσι κι αλλιώς σας έβγαλαν εκτός νόμου!


Του
Νίκου ΑΝΤΩΝΑΚΟΥ