Το πλαίσιο μέσα στο οποίο διαμορφώνεται το νέο «αντιτρομοκρατικό» ΝΑΤΟ είναι ένα πλαίσιο διαρκούς διεύρυνσής του, που είχε δρομολογηθεί πολύ πριν την κήρυξη από τους Αμερικανούς του παγκόσμιου πολέμου, με πρόσχημα την καταπολέμηση της τρομοκρατίας, μετά τα χτυπήματα της 11ης του Σεπτέμβρη 2001. Η διεύρυνση του ΝΑΤΟ είναι μια ιστορία που συμβαδίζει με το όλο σύστημα των εξελίξεων και των ανατροπών που συντελέστηκαν στο παγκόσμιο σκηνικό στη δεκαετία του 1990. Το ΝΑΤΟ, που δημιουργήθηκε για να επιβάλει παγκόσμια την ιμπεριαλιστική κυριαρχία υπό την αμερικανική ηγεμονία, αναπροσαρμόζεται με βάση τα νέα δεδομένα. Η συνέχιση της λειτουργίας του, το νέο δόγμα του και εν γένει η δράση του τα τελευταία χρόνια επιβεβαιώνουν αυτόν τον επιθετικό του χαρακτήρα.

Το ΝΑΤΟ σήμερα επιβάλλει το ρόλο του ως παγκόσμιου χωροφύλακα, ένα είδος παγκόσμιου κατασταλτικού μηχανισμού στα χέρια των ιμπεριαλιστών. Είναι η σιδερένια γροθιά της «νέας τάξης», της νέας Ιεράς Συμμαχίας, που έχει συσταθεί από τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις υπό την ηγεσία των ΗΠΑ για να υποτάξει λαούς. Σήμερα, δε, απουσία αντιπάλου δέους, οι λαοί και τα κινήματα είναι πλέον ο κύριος και άμεσος αντίπαλος των ιμπεριαλιστικών κρατών του ΝΑΤΟ και στη βάση αυτή προσαρμόζονται τα επιθετικά του σχέδια.

Το 2002 ήταν η χρονιά της μεγάλης διεύρυνσης του ΝΑΤΟ, με επτά πρώην σοσιαλιστικές χώρες, προς την Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη, όπως αυτή οριστικοποιήθηκε στη Σύνοδο Κορυφής της Πράγας το Νοέμβρη. Η διεύρυνση αυτή έχει μια προϊστορία. Την τελευταία δεκαετία, πιο έντονα από το 1999 και μετά, η ιμπεριαλιστική τακτική εκφράζεται γύρω από έναν άξονα, που ακούει στο όνομα «διεύρυνση», είτε αυτή είναι εδαφική είτε αποστολών και ρόλων. Το ΝΑΤΟ ενέταξε στους κόλπους του το 1999 την Πολωνία, την Ουγγαρία και την Τσεχία. Ενώ και η Ρωσία το 2002 συνδέθηκε με ειδική σχέση με το ΝΑΤΟ.

Στον τομέα της διεύρυνσης των ορίων δράσης και των αποστολών του ΝΑΤΟ οι εξελίξεις τα τελευταία χρόνια ήταν ραγδαίες. Το ΝΑΤΟ στη Γιουγκοσλαβία έκανε τον πρώτο του πόλεμο στην 50χρονη ιστορία του, διαμορφώνοντας έτσι μια νέα κατάσταση στις διεθνείς σχέσεις, όπου το διεθνές δίκαιο ανατρέπεται και βασικές αρχές του, όπως της μη επέμβασης και του σεβασμού των συνόρων, αποκτούν σχετική και μόνον αξία.

Τελικά τα όρια δράσης του ΝΑΤΟ επεκτείνονται σε όλο τον πλανήτη, με αντικείμενο συνολικά τη συμπεριφορά των χωρών και των λαών τους. Με τη διεύρυνση αυτή το ΝΑΤΟ ενισχύει το ρόλο του ως στρατιωτικού βραχίονα της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης. Εξάλλου, στην εποχή των πολυεθνικών μονοπωλίων δεν μπορεί - σύμφωνα με την καπιταλιστική λογική - παρά και σε στρατιωτικό επίπεδο να εφαρμόζεται μια αντίστοιχη δομή.

Ολος ο πλανήτης μας αποτελεί ενιαίο επιχειρησιακό χώρο του ΝΑΤΟ. Δημιουργούνται πολυεθνικές δυνάμεις. Ωστόσο, όπου λόγοι τακτικής το επιβάλλουν, ενισχύονται οι εθνικισμοί και οι θρησκευτικοί φανατισμοί και νέα σύνορα χαράσσονται με το αίμα των λαών. Το νέο δόγμα του ΝΑΤΟ σηματοδοτεί την παραπέρα στρατιωτικοποίηση των διεθνών σχέσεων. Εντείνει τους στρατιωτικούς εξοπλισμούς και αυτό όχι πλέον στο όνομα της διατήρησης μιας κάποιας ισορροπίας δυνάμεων μεταξύ των χωρών, αλλά κυρίως ως εργαλείο υποταγής λαών και χωρών που αντιστέκονται στην ιμπεριαλιστική βία. Η κατάσταση που διαμορφώνεται στις διεθνείς σχέσεις αποκτά όλο και περισσότερο χαρακτηριστικά ενός καθεστώτος στρατιωτικού νόμου. Ηδη στο αμερικανικό Πεντάγωνο καταστρώνονται σχέδια για «αυτεπάγγελτες» επεμβάσεις, όπου Γης, των Ειδικών Δυνάμεων των ΗΠΑ.

Η διεύρυνση του ΝΑΤΟ, εκτός από επιχείρηση επιβολής της νέας ιμπεριαλιστικής τάξης, είναι και μια γιγαντιαία επιχείρηση οικονομικού περιεχομένου των γερακιών του πολέμου. Από τη μια, οι σημερινές χώρες-μέλη θα πρέπει να εκσυγχρονίσουν το οπλοστάσιό τους ώστε να ανταποκρίνονται στις ανάγκες του νέου δόγματος και, από την άλλη, οι νέες χώρες θα πρέπει να αλλάξουν το οπλοστάσιό τους και να αποκτήσουν όπλα ΝΑΤΟικών προδιαγραφών.

Ταυτόχρονα, έχει δρομολογηθεί και η αναθεώρηση της δομής του ΝΑΤΟ ώστε να έχει ακόμα πιο σαφή «αντιτρομοκρατικό» προσανατολισμό, η οποία θα συνοδεύεται και από μια εσωτερική αναθεώρηση, που θα θίγει, με άλλοθι τη διεύρυνση, τον υφιστάμενο τρόπο λήψης των αποφάσεων στη βάση της αρχής της ομοφωνίας. Στη νέα αντιτρομοκρατική περίοδο το ΝΑΤΟ πρέπει να γίνει «ευέλικτα» πλειοψηφικό, αφού πλέον δεν απειλούνται χώρες αλλά συμφέροντα, ιμπεριαλιστικά συμφέροντα δομημένα σε ένα παγκόσμιο πεδίο.