Ολα ώρα - κατά την κυβέρνηση - μπαίνουν στη χειρουργική κλίνη της κάθαρσης. Γιατί, σύμφωνα με τις δηλώσεις των ανευθυνοϋπεύθυνων, «το μαχαίρι θα φτάσει ως το κόκαλο».
Η φράση πάει κι έρχεται, αλλά, ή το μαχαίρι δεν είναι καλά ακονισμένο, ή, ο πολιτικός χειρουργός, ή ανατόμος, δεν μπορεί, ή δε θέλει να το χρησιμοποιήσει. Μπορεί, ακόμη, η σήψη να έχει προχωρήσει τόσο, ώστε δεν επιδέχεται θεραπεία.
Και εδώ ισχύει το ευαγγελικό: κάθε δέντρο που δεν κάνει καλούς καρπούς «κόπτεται και εις πυρ βάλλεται», δηλαδή ρίχνεται στην καθαρτήρια φωτιά.
Η κυβέρνηση, πάντως, υπόσχεται αντιμετώπιση «ως το κόκαλο», η αντιπολίτευση καταγγέλλει ότι καμιά υπόθεση δε φτάνει «ως το κόκαλο», αλλά δεν καταθέτει στοιχεία για τη σειρά σκανδάλων που υπονοεί. Και στο σημείο αυτό τα ερωτηματικά πρέπει να φτάσουν «ως το κόκαλο». Γιατί βέβαια, σ' όλους τους μηχανισμούς εξουσίας δε βρίσκονται μόνο στελέχη του ΠΑΣΟΚ, αλλά και της ΝΔ που θα μπορούσαν να συγκεντρώσουν και να προσκομίσουν στοιχεία...
Εκτός αν, ήρθε τώρα, η ώρα των εισαγγελέων που κατά το θεσμικό ρόλο της δικαστικής εξουσίας, πρέπει να είναι «παντός καιρού» και κάθε στιγμής για δίκαιη κρίση και απόφανση.
Η επίκληση των μαχαιριών ως το «κόκαλο» είναι χρήσιμη για τις επικοινωνιακές ανάγκες, η κάθαρση όμως των διαπλεκόμενων συμφερόντων απαιτεί την Ηράκλεια προσπάθεια για την εκκαθάριση της κόπρου του Αυγείου πάνω στην οποία πολλαπλασιάζονται τα σαπρόφυτα των μεγάλων συμφερόντων και όσων χορεύουν «γαϊτανάκι» μαζί τους.
Του
Γιώργου Κ. ΤΣΑΠΟΓΑ