Τίποτα το διδακτικό, το εύοσμο και πρωτότυπο δεν υπάρχει στην εκπαραθύρωση του Γ. Πανταγιά από τα δώματα της εξουσίας... Πανίσχυρος μέχρι προχτές ο σύμβουλος, σήμερα κείτεται απόβλητος του συστήματος που μετά πάθους υπηρετούσε. Αυτός που κινούσε με άνεση τα νήματα της εξουσίας, τώρα εισπράττει τη χλεύη των μέχρι χτες υπηρετών και «υφισταμένων» του. Επιβήτορας της εξουσίας χρόνια τώρα, διαπιστώνει με οδυνηρό τρόπο ότι το πόστο είναι το παν, ο διαχειριστής είναι απλά αναλώσιμος...

Το Μέγαρο Μαξίμου πάντα θα εκτρέφει τέτοια φαινόμενα. Η «αυλή], το «περιβάλλον» είναι ιδανικός χώρος εκκόλαψης και παραγωγής τους. Απλούστατα γιατί είναι στη σκιά του πρωθυπουργοκεντρικού συστήματος, που είναι ασύδοτο και ανεξέλεγκτο. Είναι, δηλαδή, η ίδια η εξουσία που είναι μακριά και ενάντια στο λαό. Δεν είναι όμως ο σύμβουλος ο - μόνος - διεφθαρμένος και με τη θυσία του εξαγνίζεται ο προϊστάμενός του. Ο στενός συνεργάτης του έβλεπε καθημερινά πώς ο «μεγάλος» χειριζόταν τις υποθέσεις. Ο εξ απορρήτων ήταν γνώστης των «υψηλών» ραντεβού εντός και εκτός Μεγάρου και των συμφωνιών που κλείνονταν με τους επιφανείς μεγαλοεπιχειρηματίες του τόπου (Γι' αυτά, βέβαια, δε θα μιλήσει ποτέ...). Ο «στα μέσα και στα έξω» ήξερε πώς έμπαινε σε κίνηση ο κρατικός μηχανισμός για να αποκτήσουν νομιμότητα και ισχύ οι συμφωνίες...

Εν μέσω τέτοιας «ατμόσφαιρας» θεώρησε ως περίπου φυσιολογικό να προσφέρει μια εκδούλευση στον «φίλο» αοιδό... Ο αποκεφαλισμός του επιβεβαιώνει, για πολλοστή φορά, πως οι μόνες κόντρες και σφαγές στο εσωτερικό του κυβερνώντος κόμματος γίνονται για τη νομή της εξουσίας και μόνον. Το θέμα όμως δεν είναι να βουλιάξουν στην ανυποληψία τους και να 'ρθουν οι δήθεν «καθαροί» και «αδιάφθοροι» «γαλάζιοι», αλλά πώς το Μέγαρο Μαξίμου θα γίνει λαϊκό «στέκι»...