Πέρασαν ακριβώς τέσσερα χρόνια και έξι μήνες, που δεν μπορούμε να σφίξουμε το χέρι του κομμουνιστή Αντώνη Καλαμπόγια, που δεν μπορούμε να αγκαλιάσουμε το στοργικό και λατρευτό πατέρα και σύζυγο. Ομως κάθε λεπτό, σε κάθε βήμα μας, σε όλες τις πορείες, σε όλες τις συγκεντρώσεις είναι δίπλα μας, συνεχίζει να βαδίζει μπροστά.

Τον πρώτο καιρό που έφυγε αισθανθήκαμε ότι όλα τελείωσαν, δε θα τα καταφέρουμε. Διαβάζοντας τις σημειώσεις του, ακολουθώντας τα λόγια του και τις συμβουλές του, καταφέραμε με μεγαλύτερο πείσμα, με μεγαλύτερη θέληση, να εκπληρώσουμε αυτήν την παρακαταθήκη που μας άφησε. Τα λάθη πρέπει να τα διορθώσουμε και να προχωράμε, όχι να τα παρατάμε. Δεν πρέπει να ταλαντευόμαστε για το σκοπό που έχει και παλεύει το Κομμουνιστικό Κόμμα. Μια μικρή οικονομική βοήθεια γι' αυτόν τον αγώνα, 250 ευρώ στο ΚΚΕ.

Οικογένεια Αντώνη Καλαμπόγια