«Βγαίνω. Τα φυλάς», εκδόσεις «Εντός». Πρόκειται για ένα βιβλίο νοσταλγικό αλλά και συγχρόνως επίκαιρο, ένα βιβλίο που απευθύνεται σε νέους και σε πολύ νέους ανθρώπους. Μια ιστορία που κατά τη γνώμη μου απευθύνεται σε όλους εκείνους που έπαιξαν κάποτε «κρυφτό». Αλήθεια, ποιος από εμάς δεν έπαιξε κρυφτό;
Το «κρυφτό» είναι ένα από τα λιγοστά παιδικά παιχνίδια που άντεξαν στο πέρασμα του χρόνου. Είναι η ατέλειωτη, αλλά τόσο ευχάριστη, αναζήτηση σε στενά σοκάκια και σκοτεινές γωνίες, το κυνήγι του κρυμμένου θησαυρού, δηλαδή του φίλου ή της φίλης που μας κρύφτηκε. Είναι η χαρά και η ικανοποίηση που νιώθει εκείνος που τον ξετρυπώνει, που τον ανακαλύπτει, που τον βγάζει από την κρυψώνα του. Συναισθήματα και στοιχεία που ανανεώνονται συνεχώς διότι, όπως και να το κάνουμε, το κρυφτό ποτέ δεν πεθαίνει. Ούτε αυτό το αθώο κρυφτό που παίζουμε παιδιά ούτε το δόλιο «κρυφτό» που μας «παίζουν» όταν γίνουμε μεγάλοι. Διαβάζοντας τις ιστορίες της συλλογής, οι μεγαλύτεροι θα επιστρέψουν στην ανεμελιά του παιχνιδιού και θα νομίσουν ότι ξαναζούν την αθωότητα των καλύτερών τους χρόνων. Πρόκειται για πολύ καλογραμμένο, ευαίσθητο αλλά και συγκινητικό βιβλίο, που θα πρέπει να διαβαστεί από όλες τις ηλικίες.