Δεν της έφταναν όλες οι ειλημμένες ήδη αντεργατικές αποφάσεις και κατευθύνσεις πρέπει να φέρει σε πέρας. Δεν της έφτανε η δίνη του επαπειλούμενου ιμπεριαλιστικού πολέμου ενάντια στο Ιράκ, έχει τώρα και τις έκτακτες πρωτοβουλίες και, μάλιστα, όχι όποιων και όποιων... Για την Ελληνική Προεδρία μιλάμε και την πρόσφατη πρωτοβουλία, που εκδήλωσαν με κοινή επιστολή τους η Γερμανία, η Γαλλία και η Μεγάλη Βρετανία. Η κοινή επιστολή των Σρέντερ, Σιράκ και Μπλερ ζητά από την Ελληνική Προεδρία, να θέσει θέμα στη Σύνοδο Κορυφής του Μάρτη, με στόχο «την επίτευξη συμφωνίας επί ριζικών μέτρων για τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας». Η επιστολή θυμίζει, επίσης, το στόχο που είχε τεθεί στη Σύνοδο Κορυφής της Λισαβόνας, το Μάρτη του 2000, «να καταστεί η οικονομία των "15" η πλέον ανταγωνιστική στον κόσμο, έως το 2010» και τονίζουν, ότι «η Ευρώπη πρέπει να κάνει τα λόγια έργα...».

Πώς μεταφράζονται όλα τα παραπάνω; Ακόμη περισσότερη αντιδραστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, ακόμη μεγαλύτερη απελευθέρωση της ασυδοσίας των πολυεθνικών, ακόμη περισσότερα προνόμια στο μεγάλο κεφάλαιο, ολοκληρωτικό φόρτωμα των βαρών της εντεινόμενης συνεχώς κρίσης στις πλάτες των εργαζομένων, ακόμη δραστικότερες περικοπές των όποιων κρατικών δαπανών κοινωνικού χαρακτήρα κλπ, κλπ.