Η ηθοποιός μίλησε για το μοναδικό θεατρικό έργο του Παλαμά, την «Τρισεύγενη» (1903), την οποία ενσάρκωσε το 1953. Ο κριτικός και δημοσιογράφος, Παντελής Μπουκάλας, μίλησε για τη σύγχρονη «απουσία» του παλαμικού έργου, το οποίο όμως είναι πρακτικά «παρόν» όποτε συζητούνται, λ.χ. η επίδρασή του σε κατοπινούς μεγάλους ποιητές και το σημαντικότερο, όποτε συνειδητοποιούμε τον αγώνα της δημοτικής γλώσσας για να είναι σήμερα δεδομένη.
«Είναι παρών - απών ο Παλαμάς στο έργο των κατοπινών ποιητών, ακόμη και όσων φαίνεται να έχουν λάβει τη μεγαλύτερη απόσταση από το δικό του έργο. Δίχως την επιβλητική παρουσία του, θα ήταν άλλος ο Σικελιανός, άλλος ο Σεφέρης, άλλος ο Ρίτσος, άλλος ο Ελύτης, ιδιαίτερα του "Αξιον Εστί"» τόνισε ο Π. Μπουκάλας και πρόσθεσε: «... Σαν θιασώτες μιας κάποιας μυστήριας παρθενογένεσης στην τέχνη, φρονούμε ότι δεν είναι φιλολογικώς γόνιμο να αναζητούμε τον "παλιομοδίτη" Παλαμά στο έργο των μοντέρνων ή μοντερνιστών. Ενας παλιομοδίτης, που ήδη από το 1907, με τον "Δωδεκάλογο του Γύφτου", σμίλεψε έναν πλαστικό, ρυθμικότατο ελεύθερο στίχο».