Τα αγωνιστικά «πυρά» των εργατών, των συνταξιούχων, αλλά και συνολικά του πειραϊκού λαού, θα δεχτεί η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, στις 14 του μήνα, οπότε και διοργανώνεται παμπειραϊκή συγκέντρωση, στις 6 το απόγευμα στο Εργατικό Κέντρο Πειραιά. Η απόφαση για την πραγματοποίηση της συγκέντρωσης πάρθηκε κατά τη χτεσινή σύσκεψη της Συντονιστικής Επιτροπής Σωματείων του Πειραιά που πραγματοποιήθηκε στο Εργατικό Κέντρο της πόλης.

Από σήμερα κιόλας ξεκινούν οι προετοιμασίες, για την επιτυχία του συλλαλητηρίου. Με ανακοινώσεις και εξορμήσεις στους χώρους δουλιάς, τη σύγκληση γενικών συνελεύσεων για τη λήψη αποφάσεων, θα επιδιωχτεί να μη μείνει ούτε ένας εργαζόμενος που δε θα ενημερωθεί και καλεστεί να συμμετέχει στο συλλαλητήριο καταδίκης και αντίστασης στη σαρωτική πολιτική της κυβέρνησης.

Ο γραμματέας του ΕΚΠ Μιχάλης Νουφαρίτσης, ανοίγοντας τη σύσκεψη, έκανε μία αναφορά στην επίσκεψη Κλίντον και στην αντίσταση των εργαζομένων στην επιβολή της «νέας τάξης πραγμάτων» και στην αποφασιστική συμμετοχή τους στις εκδηλώσεις καταδίκης, καθώς και στο μεγαλειώδες συλλαλητήριο στο Σύνταγμα.

Ο Μ. Νουφαρίτσης αναφέρθηκε στο νέο προϋπολογισμό της κυβέρνησης, τονίζοντας ότι για ακόμα μία φορά τα βάρη πέφτουν στους εργαζόμενους, σε αντίθεση με τα προνόμια που παρέχονται στο μεγάλο κεφάλαιο. «Ο βασικός στόχος της κυβέρνησης, υπογράμμισε, που είναι η προώθηση της πολιτικής της ΟΝΕ, υλοποιείται μέσα και από το νέο προϋπολογισμό, την πολιτική της βιομηχανικής συρρίκνωσης, της ανεργίας, της ανατροπής των εργασιακών σχέσεων, των ιδιωτικοποιήσεων». Τα αποτελέσματα αυτής της πολιτικής, όπως τονίστηκε και στη σύσκεψη, οι εργαζόμενοι του Πειραιά τα ζουν στο «πετσί» τους καθώς η ανεργία στην πόλη αγγίζει το 20%, ενώ σοβαρά χτυπήματα δέχονται μια σειρά κλάδοι, όπως η Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη, οι ναυτεργάτες, ο χώρος της υγείας, της παιδείας, ενώ εξελίξεις αναμένονται και στον κλάδο της καπνοβιομηχανίας.

Για ακόμα μία φορά, καταγγέλθηκαν οι πλειοψηφίες ΕΚΠ, ΠΝΟ, ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ, που κάνουν «πλάτες» στην κυβέρνηση και συναινούν στο πέρασμα αυτής της πολιτικής. Τέλος υπογραμμίστηκε ότι υπάρχει ανάγκη το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα να δημιουργήσει προϋποθέσεις αντίστασης για την απόκρουση και την ανατροπή αυτής της πολιτικής.