Η πιο σημαντική δικαιολογία τους για να επέμβουν στο Ιράκ είναι ο αφοπλισμός από όπλα μαζικής καταστροφής που διαθέτει ο Σ. Χουσεΐν. Ομως είναι γνωστό σε όλους πως οι επιθεωρητές του ΟΗΕ δε βρήκαν τέτοια όπλα ή άλλα παρόμοια, παρά μόνον μερικές απαρχαιωμένες χημικές κάψουλες τις οποίες είχε το Ιράκ από τη δεκαετία του '80, όταν οι Αμερικανοί εξόπλιζαν τον Σαντάμ Χουσεΐν για να πολεμά τους Ιρανούς.
Είναι προκλητικό να επικαλούνται οι Αμερικανοί την «κατοχή» όπλων μαζικής καταστροφής για να εισβάλουν στο Ιράκ, όταν εκείνοι ξοδεύουν εκατομμύρια δολάρια καθημερινά για την κατασκευή τέτοιων όπλων, τα οποία δε διστάζουν να χρησιμοποιούν εναντίον άλλων χωρών που δεν εξυπηρετούν τα συμφέροντά τους, όπως έγινε πρόσφατα στη Γιουγκοσλαβία. Είναι, επίσης, πρόκληση να επικαλούνται το «διεθνές δίκαιο», όταν την ίδια ώρα το Ισραήλ διαθέτει τέτοια όπλα, ακόμα και πυρηνικές κεφαλές, τις οποίες προμηθεύουν, κυρίως, οι ΗΠΑ, αλλά ποτέ δεν ανέφεραν κάτι για το διεθνές δίκαιο που παραβιάζει συστηματικά το Ισραήλ. Ποτέ δε θίχτηκαν οι Αμερικανοί από την καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων του παλαιστινιακού λαού από το ισραηλινό κράτος, το οποίο δολοφονεί καθημερινά δεκάδες αμάχους Παλαιστίνιους, που κάνουν το «έγκλημα» να αγωνίζονται για την πατρίδα τους...
Βεβαίως, οι ΗΠΑ ουδόλως νοιάζονται για την άσχημη κατάσταση του ιρακινού λαού εξαιτίας του δικτάτορα Σ. Χουσεΐν. Αλλωστε, αυτοί τον εξόπλισαν, αυτοί τον έβαλαν εκεί που είναι σήμερα... Το μόνο για το οποίο νοιάζονται είναι για τα τεράστια κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου στο Ιράκ, τα οποία με την εγκαθίδρυση ενός πιο υπάκουου δικτάτορα θα είναι διαθέσιμα για καταλήστευση από τους ίδιους.
Η όλη υπόθεση αποδεικνύει, μια ακόμα φορά, το αδιέξοδο στο οποίο έφτασε το καπιταλιστικό σύστημα. Η ανάγκη να βγουν από την οικονομική κρίση στην οποία βρίσκεται η αμερικανική και παγκόσμια καπιταλιστική οικονομία, σπρώχνει τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό στην οργάνωση νέων πολέμων... Στα οικονομικά συμφέροντα οφείλεται και η «διαφωνία» ορισμένων χωρών της ΕΕ για την εισβολή στο Ιράκ και όχι στις φιλειρηνικές τους διαθέσεις. Αλλωστε, για το τι φιλειρηνικές διαθέσεις έχει η ΕΕ αποδείχτηκε στη Γιουγκοσλαβία και το Αφγανιστάν.
Ομως, ως αντίβαρο στην αχαλίνωτη συμπεριφορά του ιμπεριαλισμού, όπως δείχνουν και οι τελευταίες κινητοποιήσεις, το παγκόσμιο αντιιμπεριαλιστικό φιλειρηνικό κίνημα σε όλο τον κόσμο μπορεί και πρέπει να προτάξει το γιγαντιαίο ανάστημά του. Ο ιμπεριαλισμός δεν είναι ανίκητος!