Στη σκιά της κατάστασης εκτάκτου ανάγκης και υπό το βάρος της σαρωτικής αστυνομικής επιχείρησης «Ανεμοστρόβιλος» για τη σύλληψη των δραστών της δολοφονίας του πρωθυπουργού Ζόραν Τζίντζιτς, όλοι αναμένουν απ' τη Σερβία το επόμενο βήμα... Ενα βήμα που μοιάζει πιο πολύ να αιωρείται πάνω απ' την... «κινούμενη άμμο» της ρευστής σερβικής πολιτικής και οικονομικής πραγματικότητας και των σκληρών πολλαπλών πιέσεων, που - παρά τα φαινόμενα... - εξακολουθούν να υφίστανται και να καταβάλλονται τόσο από Ουάσιγκτον και Βρυξέλλες, όσο και από το δικαστήριο της Χάγης...

Ομως, η τελική πράξη του δράματος της δολοφονίας Τζίντζιτς δεν περιορίζεται στη σύλληψη των φυσικών και ηθικών αυτουργών του εγκλήματος, που απ' ό,τι φαίνεται κινούνταν στις ατραπούς του οργανωμένου εγκλήματος και παραστρατιωτικών οργανώσεων του παρελθόντος...

Και αυτό γιατί η «κάθαρση» στη σερβική πολιτική σκηνή θα αργήσει να έρθει. Κυρίως επειδή δεν περιορίζεται στην εξεύρεση του... επόμενου πρωθυπουργού της Σερβίας, ρόλο που όπως διαφαίνεται καλείται να παίξει ο Ζόραν Ζίβκοβιτς, (δεύτερος στην ηγεσία του «Δημοκρατικού Κόμματος», πρώην ομοσπονδιακός υπουργός Εσωτερικών και δήμαρχος της πόλης Νις, εάν, βεβαίως, η υποψηφιότητά του εγκριθεί απ' το κοινοβούλιο εντός της βδομάδας)...

Παρά το γεγονός πως Αμερικανοί και Ευρωπαίοι ηγέτες έπλεξαν εγκώμια για τις «γενναίες προσπάθειες» που κατέβαλλε ο δολοφονηθείς πρωθυπουργός, προκειμένου να προωθήσει... αυταρχικά τον «εκδημοκρατισμό»(!) της Σερβίας και να εφαρμόσει πλειάδα πολιτικο-οικονομικών «μεταρρυθμίσεων», οι πραγματικές μεταρρυθμίσεις - αυτές που δεν έχουν σημείο αναφοράς τις «ανάγκες» του μεγάλου κεφαλαίου αλλά του σερβικού λαού - δεν έχουν γίνει ούτε στο ελάχιστο. Το οργανωμένο έγκλημα, που εσπευσμένως και πανταχόθεν «φωτογραφήθηκε» ως άμεσα υπεύθυνο για τη «δημόσια εκτέλεση» του Ζόραν Τζίντζιτς, δεν είναι το μείζον πρόβλημα της σερβικής κοινωνίας αλλά το υπάρχον οικονομικο-πολιτικό «θερμοκήπιο» που το τρέφει και το στηρίζει.

Οι αστυνομικές έφοδοι, οι σημερινές (και μάλλον προσωρινές...) υπερεξουσίες του στρατού και το ενδεχόμενο κυνήγι «μαγισσών» κατά εναπομεινάντων πρώην αξιωματούχων της προηγούμενης κυβέρνησης, δε θα σπάσουν το απόστημα αλλά την παρωνυχίδα ενός συστήματος με «ευρω-ατλαντικό» προσανατολισμό που νοιάζεται για την ευημερία των αριθμών, οξύνοντας αφ' ενός τις ήδη μείζονες κοινωνικο-οικονομικές ανισότητες και προωθώντας, αφ' ετέρου, (ανάλογα με τα κατά καιρούς συμφέροντα) τα διόλου «ξεχασμένα» σχέδια «μετάθεσης» των ευρύτερων γεωπολιτικών Βαλκανικών συνόρων...