Τέσσερις και μία έμειναν ως το χάραμα της 21ης Μάρτη. Την ώρα που στις Βρυξέλλες οι ηγέτες της ΕΕ θα αποφασίζουν στην εαρινή σύνοδο κορυφής για ακόμα πιο βαθιά αντεργατικά μέτρα, για διεύρυνση του στρώματος της φτώχειας, για υποκατάσταση των εργατών πλήρους απασχόλησης με περισσότερους απασχολήσιμους, για παραπέρα παράδοση των δημόσιων συστημάτων ασφάλισης στο ιδιωτικό κεφάλαιο, εκείνη την ώρα, όπου υπάρχουν και δρουν ταξικά συνδικάτα, θα γίνεται απεργία. Για πραγματικές αυξήσεις στους μισθούς, για πλήρη 7ωρη, 5ήμερη, 35ωρη απασχόληση, για δημόσια κοινωνική ασφάλιση. Ειδικά στη χώρα μας το κάλεσμα του ΠΑΜΕ αγκαλιάστηκε ήδη από 9 Ομοσπονδίες, 23 Εργατικά Κέντρα και εκατοντάδες πρωτοβάθμια Σωματεία, ενώ οι συνεδριάσεις για λήψη απόφασης συνεχίζονται. Η κεντρική απεργιακή συγκέντρωση έχει ήδη οριστεί για την Αθήνα, την Παρασκευή στις 12.30 το μεσημέρι στην πλατεία Εθνικής Αντίστασης (πρώην Κοτζιά).
Σ' αυτές τις πέντε, μαζί με τη σημερινή, μέρες δεν περισσεύει χρόνος. Κάθε ώρα, κάθε λεπτό, πρέπει να αξιοποιείται για το πλάτεμα της συσπείρωσης, για την οργάνωση της κινητοποίησης, για τη διασφάλιση ότι όλες οι δυνάμεις που μπορούν να κινητοποιηθούν θα βγουν στο δρόμο. Η προκλητική υποβάθμιση της απεργίας από τις ηγεσίες των ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ που κήρυξαν για κείνη τη μέρα μόνο μια ολιγόωρη στάση εργασίας (από τις 12 το μεσημέρι μέχρι τη λήξη της βάρδιας) όχι μόνο δεν πρέπει να αποθαρρύνει τη συμμετοχή, αντίθετα πρέπει με πείσμα να αντιμετωπιστεί έτσι, που στις απεργιακές συγκεντρώσεις να πάρουν μέρος κι εκείνοι στους οποίους ο κυβερνητικός και εργοδοτικός συνδικαλισμός απαγορεύει να απεργήσουν. Ειδικά η ανάδειξη επιτροπών αγώνα σε κάθε χώρο δουλιάς αυτές τις μέρες αποκτά πρωτεύοντα χαρακτήρα.