«Θέλουν πόλεμο. Αλλά δεν πρόκειται να τους αφήσουμε ήσυχους». Τα ψυχωμένα λόγια του κομμουνιστή νομπελίστα συγγραφέα Ζοζέ Σαραμάγκου, στη συγκλονιστική αντιπολεμική συγκέντρωση προχτές στη Μαδρίτη, απηχούν ασφαλώς το αγωνιστικό φρόνημα που επικρατεί στο διαρκώς ογκούμενο αντιπολεμικό κίνημα των λαών. Εκφράζουν την αποφασιστικότητα των αγωνιστών της ειρήνης να μην αφήσουν τον ιμπεριαλισμό να θέσει την ανθρωπότητα στο πιο μαύρο ζυγό, βυθίζοντάς την πιο βαθιά στη νεοταξική βαρβαρότητα. Οι λαοί δεν περιμένουν από τις κυβερνήσεις τους να σηκώσουν «μπλόκα» στον πόλεμο.

Πιστεύουν, όμως, ότι στο τέλος όχι μόνο δε θα μπορέσουν να αγνοήσουν τη βούλησή τους, αλλά θα την επιβάλουν με την αδιάλειπτη πάλη τους. Οι λαοί, σε αντίθεση με τις κυβερνήσεις, δε μετράνε μοιρολατρικά τις ώρες της «αντίστροφης μέτρησης του πολέμου» ούτε εξαντλούν την αλληλεγγύη τους στον ιρακινό λαό με δήθεν δηλώσεις «συμπάθειας», όπως «να τελειώσει σύντομα ο πόλεμος». Στην πραγματικότητα, η τελευταία αυτή ευχή του Κ. Σημίτη επιβεβαιώνει τον απίστευτο κυνισμό του, καθώς αυτό που τον ενδιαφέρει είναι η διάρκεια του πολέμου. Αν επιτευχθεί μέσα σε τρεις μέρες βάσει του σχεδίου του Πενταγώνου «χτύπημα και τρόμος» με την ισοπέδωση του Ιράκ, τόσο το καλύτερο!...

Οι λαοί, σε αντίθεση με τις κυβερνήσεις, οι οποίες επιζητούν εναγώνια να τους αναγνωριστεί από τον ηγεμόνα ένας ρόλος «υποτελούς συνεταίρου», δεν επικαλούνται τον αρνητικό συσχετισμό δύναμης για να κηρύξουν μάταιη κάθε αντίσταση. Οι λαοί δεν αισθάνονται δέος, αμηχανία ή φόβο μπροστά στην τρομερή στρατιωτική ισχύ των ΗΠΑ. Γνωρίζουν πολύ καλά ότι αυτό που διακυβεύεται είναι η ίδια η επιβίωση της ανθρωπότητας, αφού ο ιμπεριαλισμός περνά την πιο επικίνδυνη φάση του και λόγω των ανεξέλεγκτων στρατιωτικών εξοπλισμών. Με λίγα λόγια, είναι «καταδικασμένοι» να νικήσουν...