Η ανεργία στη χώρα μας έχει φτάσει και ξεπεράσει, σύμφωνα με τις τελευταίες ενδείξεις, το 13%, ένα ποσοστό που αντιστοιχεί σε περίπου 600 χιλιάδες ανθρώπους, ίσως και περισσότερους, κυρίως νέους και γυναίκες . Πρόκειται για αριθμούς που πίσω τους κρύβουν μεγάλα και μικρά βάσανα, τα οποία δεν μπορούν να αγγίξουν την «εκσυγχρονιστική» κυβέρνηση, που έχει πάρει από καιρό σαφή θέση, εχθρική προς τα δικαιώματα εργαζομένων και ανέργων.

Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι στις ποικιλόμορφες πολιτικές και άκρως προεκλογικές εκδηλώσεις, ο πρωθυπουργός Κ. Σημίτης και τα πλέον αρμόδια κυβερνητικά στελέχη αποφεύγουν να αναφερθούν σε αυτούς τους αριθμούς, αρνούνται να σχολιάσουν την εφιαλτική πραγματικότητα για εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους. Αντίθετα, παρουσιάζουν σαν κάτι το εξαιρετικά σημαντικό ανούσιες παρεμβάσεις, οι περισσότερες από τις οποίες διευκολύνουν απλώς το πέρασμα της αντεργατικής κυβερνητικής πολιτικής στο θέμα της απασχόλησης, της ανεργίας, των εργασιακών σχέσεων.

Τελευταίο παράδειγμα, η παρουσίαση της «μαγνητικής κάρτας εργασίας». Η παρουσίασή της έγινε με τρόπο κατάλληλο για αξιοποίηση από τις τηλεοπτικές κάμερες. Μια κάρτα με πληροφορίες για τους άνεργους αναγορεύτηκε σε μέγα κατόρθωμα, που θα συμβάλει, λίγο - πολύ, καθοριστικά στην... καταπολέμηση της ανεργίας, μόνο και μόνο επειδή είναι... ηλεκτρονική. Γι' αυτό και η παρουσίαση συνοδεύτηκε από βαρύγδουπες φράσεις, όπως ότι πρόκειται «για μια σημαντική μέρα για την καταπολέμηση της ανεργίας».

Η συγκεκριμένη «παράσταση» είναι ενδεικτική για το πώς αντιμετωπίζει προεκλογικά η κυβέρνηση το θέμα. Πολλά «θα», υπεκφυγές, πολιτική υποκρισία, παροχολογία, που ξοδεύει αφειδώς εκατοντάδες δισ. δραχμές «τα επόμενα χρόνια», και πολλές «ευκαιρίες» απασχόλησης, που ενδέχεται να οδηγήσουν και σε θέσεις εργασίας. Ωστόσο, οι βολές του υπουργού Εργασίας, Μ. Παπαϊωάννου, στο επίδομα ανεργίας είναι πιο χειροπιαστές για τις καταστροφικές συνέπειες της πολιτικής που χαράζει η Ευρωπαϊκή Ενωση και υποστηρίζει με θέρμη η κυβέρνηση για τους άνεργους.

Η επιβολή του εργασιακού μεσαίωνα, μέσω της απόλυτης εφαρμογής της «Λευκής Βίβλου», είναι ο στόχος της κυβέρνησης και αυτόν υπηρετεί όσο καλύτερα μπορεί, ενώ και τα επόμενα σχέδιά της εκεί σκοπεύουν. Με αλχημείες παρουσιάζει ότι έχει δημιουργήσει θέσεις εργασίας, εκείνες που θα δημιουργούνταν με οποιαδήποτε κυβέρνηση από την τυπική λειτουργία της οικονομίας. Παράλληλα, κρύβει ότι πολλές από τις προσλήψεις που έγιναν το 1998 ήταν για απασχόληση λίγων μηνών. Κινούμενη στην ίδια λογική, δεν ομολογεί ότι οι επόμενες θέσεις εργασίας που θέλει να δημιουργηθούν θα είναι μερικής απασχόλησης...

Τα τελευταία στοιχεία είναι αποκαλυπτικά για όσα η κυβέρνηση θέλει να κρύψει. Το 1998 η ανεργία φτάνει στο 10,08%, μέσο όρο έτους. Ιδιαίτερη σημασία έχει, όμως, ότι τους τελευταίους μήνες του 1998 η ανεργία έφτασε το 11,3% , σύμφωνα με την Εθνική Στατιστική Υπηρεσία. Αυτή η έξαρση αφορά σε μια περίοδο που η κυβέρνηση ανακοίνωνε «έργο» στον τομέα της καταπολέμησης της ανεργίας! Ειδικότερα, το πρώτο τρίμηνο του 1998 η ανεργία ήταν 11,7%, το δεύτερο τρίμηνο 10,8%, το τρίτο τρίμηνο 10,7% και το τέταρτο 11,3%! Ταυτόχρονα, οι άνεργοι έφτασαν επίσημα στο τέλος του 1998 τους 501.700, έναντι 409.000 που είχαν καταγραφεί το 1997! Υπήρξε, δηλαδή, αύξηση του απόλυτου αριθμού ανέργων κατά 22,6%! Από αυτούς τους άνεργους, οι άντρες ήταν 195.900 και οι γυναίκες 306.900!

Με βάση επεξεργασίες του «Στατιστικού Δελτίου Οικονομικής Συγκυρίας», της Τράπεζας της Ελλάδας, όπου υπολογίζεται η μεταβολή σε ποσοστά των εγγεγραμμένων ανέργων στον ΟΑΕΔ, έχουμε το 1999, σε σχέση με τους αντίστοιχους μήνες του 1998: Το Γενάρη, αύξηση των ανέργων κατά 21,4%. Το Φλεβάρη, αύξηση κατά 20,4%. Το Μάρτη, αύξηση κατά 18,9% και τον Απρίλη, αύξηση κατά 20%!

Η κυβέρνηση, προκειμένου να «θολώσει τα νερά», έφτασε στο τέλος του 1999, να αποκρύψει τα στοιχεία και της εγγεγραμμένης ανεργίας! Ετσι, στο δελτίο του ΟΑΕΔ για την εγγεγραμμένη ανεργία τους μήνες Ιούλη - Οκτώβρη 1999, δεν υπήρχε υπολογισμός του ποσοστού ανεργίας, ενώ έλειπε και το στοιχείο του εργατικού δυναμικού για να γίνει ο υπολογισμός! Παρ' όλα αυτά, δεν μπόρεσε να κρύψει τον αριθμό ρεκόρ του μέσου όρου απολύσεων κάθε εργάσιμη μέρα του Οκτώβρη, που ξεπέρασε τις 2.500!