Αρωγός των Αμερικανών στρατηγών στο σχεδιασμό της πολυσυζητημένης «μάχης της Βαγδάτης», ιδιαίτερα αν αυτή λάβει τη μορφή της μάχης από σπίτι σε σπίτι, είναι η πείρα από την αιματηρή εισβολή του ισραηλινού στρατού στον καταυλισμό της Τζενίν, πέρυσι την άνοιξη. Τότε, περίπου 150 Παλαιστίνιοι μαχητές, ελαφρά οπλισμένοι, είχαν αντισταθεί επί 11 μέρες σε ισχυρές ισραηλινές δυνάμεις και σε βομβαρδισμούς καταφέρνοντας 23 απώλειες ανάμεσα στους Ισραηλινούς στρατιώτες.

Αυτό υποστηρίζουν οι εφημερίδες «Γκάρντιαν» και «Κοριέρε ντελα Σέρα», οι οποίες τονίζουν ότι στην Ουάσιγκτον μετέβη, ήδη από τον Σεπτέμβρη, ο Μάρτιν βαν Κλέβελντ, ειδικός στρατιωτικής στρατηγικής στο εβραϊκό πανεπιστήμιο της Ιερουσαλήμ. Ο βαν Κλέβελντ φέρεται να συμβούλευσε το Πεντάγωνο να «ξεχάσει τα ελικόπτερα, και να ξαναθυμηθεί τις μπουλντόζες» δίνοντας προσοχή σε 3 βασικά σημεία: στο πώς θα προχωρήσουν από σπίτι σε σπίτι οι μπουλντόζες, στο πώς και πότε θα πρέπει να χρησιμοποιηθούν και ελικόπτερα για να εξουδετερωθούν οι ελεύθεροι σκοπευτές, στο πώς θα υπάρξουν οι λιγότερες δυνατές απώλειες ανάμεσα στους αμάχους.

Τα δημοσιεύματα, μάλιστα, υποστηρίζουν ότι μεγάλος αριθμός Αμερικανών στρατιωτών μετέβη στο Ισραήλ και εκπαιδεύτηκε σε ειδικό στρατόπεδο στην έρημο Νεγκέβ. Αναφέρονται και μαρτυρίες κατοίκων της Νάμπλους, στη Δ. Οχθη, ότι στα μέσα Φλεβάρη, κατά τη διάρκεια επιχείρησης, τους Ισραηλινούς στρατιώτες συνόδευαν και αγγλόφωνοι στρατιώτες.

Σε δηλώσεις του, ο Ισραηλινός απόστρατος ταξίαρχος, Σλόμο Μπρομ, που σήμερα εργάζεται στο κέντρο Στρατηγικών Σπουδών του Τελ Αβίβ, συμβουλεύει το Πεντάγωνο ότι «δεν πρέπει να βιαστεί. Μέσα στις πόλεις οι στρατοί εξισώνονται και σίγουρα η Βαγδάτη είναι πολύ δυσκολότερη από μια οποιαδήποτε πόλη της Δ. Οχθης όπου οι Παλαιστίνιοι είναι σχεδόν άοπλοι. Και το κυριότερο, δε θα πρέπει να μείνουν περισσότερο από όσο χρειάζεται μέσα στην πόλη, ένα λάθος που εμείς κάναμε στο Λίβανο».