Εκείνο που εντυπωσιάζει είναι η επαγγελματική ψυχρότητα με την οποία προετοιμάζουν το επόμενο έγκλημά τους. Ο κυβερνητικός θίασος της συμφοράς με ιδιαίτερη προσοχή φροντίζει να μη χαλάει τα «καρτέρια του θανάτου»
Η αλήθεια είναι ότι στη «διαχείριση της ενημέρωσης» όσον αφορά στις «τραγωδίες», ώστε να βγάλουν λάδι εαυτούς και την πολιτική που υπηρετούν, χρησιμοποιούν αποτελεσματικές μεθόδους: Αρχικά (με ομοβροντία εμφανίσεων «αρμοδίων» στα ΜΜΕ) εμφανίζονται ως τεθλιμμένοι συγγενείς που εκφράζουν τη βαθιά οδύνη και θλίψη για τον αδόκητο χαμό των θυμάτων... Στη συνέχεια διαβεβαιώνουν με κάθε επισημότητα ότι το μαχαίρι θα μπει στο κόκαλο και οι ευθύνες θα αποδοθούν όπου και αν βρίσκονται... Οταν τίθενται συγκεκριμένα ερωτήματα η μονότονη απάντηση δε σηκώνει αντιρρήσεις: Κανείς δε γνωρίζει τι συνέβη. Πρέπει να περιμένουμε το πόρισμα... Οσο η ανθρώπινη ζωή γίνεται το πιο φθηνό πράγμα, τόσο πιο πολύ ωρύονται ότι «στόχος μας είναι η προστασία της ανθρώπινης ζωής»...
Είναι αυτονόητο ότι η ευθύνη είναι πάντα ατομική... Απαγορεύεται να αμφισβητείται η εφαρμοζόμενη πολιτική για το οδικό δίκτυο (ποιοι και πώς παίρνουν τα έργα, γιατί ποτέ δεν ελέγχονται), για τη μεταφορά εμπορευμάτων που πρέπει να είναι «ανταγωνιστική» και «φθηνή»... (Αλλωστε, από ποιους να αμφισβητηθεί; Από τους μεγαλοεργολάβους που βρίσκονται πίσω απ' όλα σχεδόν τα ΜΜΕ;). Συμπέρασμα; Ο σώζων εαυτόν σωθήτω και ζήτω η ελεύθερη αγορά...