Η καταστροφική πολιτική που προωθεί η κυβέρνηση στον τομέα της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Ψυχικής Υγείας (ΠΦΨΥ) και συνολικά της Ψυχιατρικής Περίθαλψης στη χώρα μας, η επιχείρηση παράδοσης του ευαίσθητου τομέα στους ιδιώτες, που στην Ευρώπη και στην Αμερική οδήγησε στο να πεταχτούν οι ψυχασθενείς απ' τα φτωχά λαϊκά στρώματα στους δρόμους, η σύγχρονη «εκσυγχρονιστική τραγωδία», με θύματα τους ψυχικά πάσχοντες και τις οικογένειές τους αλλά και τους λειτουργούς της Ψυχικής Υγείας, αναδείχτηκαν στο επιστημονικό συμπόσιο «Πρωτοβάθμια Φροντίδα Ψυχικής Υγείας και Ψυχιατρική Μεταρρύθμιση. Η γύμνια του συστήματος Ψυχιατρικής Περίθαλψης στην Ελλάδα», που πραγματοποιήθηκε χτες και προχτές στο Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Αττικής (ΨΝΑ).

Οι λειτουργοί της Ψυχικής Υγείας απ' όλη την Ελλάδα υπογράμμισαν ότι απουσιάζουν δομές και στελέχη, υπάρχουν ελάχιστα Κέντρα Ψυχικής Υγείας και ολιγάριθμες κινητές μονάδες. Το δίκτυο κοινοτικών υπηρεσιών είναι στην ουσία ανύπαρκτο, ενώ η περίφημη τομεοποίηση των υπηρεσιών Ψυχικής Υγείας βρίσκεται ακόμα υπό σχεδιασμό, με αποτέλεσμα, στην ουσία, η ΠΦΨΥ να ασκείται από τους ψυχιατρικούς τομείς των γενικών νοσοκομείων και τα εξωτερικά ιατρεία των ψυχιατρείων και να μη λειτουργεί ούτε η πρόληψη, ούτε η έγκαιρη παρέμβαση στα πρώτα στάδια της διαταραχής.

Για να καλυφθούν οι ανάγκες της χώρας έπρεπε να υπάρχουν 90 Κέντρα Ψυχικής Υγείας, αλλά υπάρχουν 41, εκ των οποίων 10 είναι κλειστά, που σημαίνει έλλειψη υπηρεσιών της τάξης του 60%! Αντίστοιχα, υπάρχουν 19 Ιατροπαιδαγωγικά Κέντρα, τη στιγμή που απαιτούνται 42, ενώ τα νησιά είναι εντελώς ακάλυπτα.

Την ίδια στιγμή η κυβέρνηση προχωρά στην παραπέρα εκχώρηση των υπηρεσιών Ψυχικής Υγείας στα ιδιωτικά συμφέροντα. Το «φιλέτο» της αποασυλοποίησης δόθηκε όχι στο Εθνικό Σύστημα Υγείας, αλλά στις ιδιωτικές εταιρίες, ενώ προωθείται και η παράδοση της ΠΦΨΥ στους ιδιώτες, με την περαιτέρω παραχώρηση της δυνατότητας (βάσει του νόμου 2716/99) σε ιδιωτικές «μη κερδοσκοπικές» εταιρίες να δημιουργούν νέες Κινητές Μονάδες σε νησιωτικά συμπλέγματα (Κυκλάδες) και αλλού. Μάλιστα, υπάρχει ευμενέστερη οικονομική μεταχείριση προς τους ιδιώτες σε σχέση με τις δημόσιες υπηρεσίες που λειτουργούν κινητές μονάδες.

Στο συμπόσιο υπογραμμίστηκε, ότι η μείωση των κλινών των ψυχιατρείων και το προγραμματισμένο κλείσιμο κάποιων από αυτά στην επόμενη πενταετία, στο βαθμό που δε συνοδεύεται από την παράλληλη ανάπτυξη εναλλακτικών, εξωνοσοκομειακών δομών, καταλήγει να λειτουργεί προς όφελος του ιδιωτικού τομέα, στρέφοντας τους ψυχικά πάσχοντες στις ιδιωτικές ψυχιατρικές κλινικές που κερδοσκοπούν σε βάρος τους. Η επικράτηση των ιδεολογημάτων περί «ελεύθερης αγοράς» στην Ψυχική Υγεία οδηγεί σε συνεχή περικοπή των δημοσίων δαπανών, στην υποβάθμιση και διάλυση του δημόσιου συστήματος Ψυχικής Υγείας, στη διαρκή πριμοδότηση του ιδιωτικού τομέα και στην εγκατάλειψη των ψυχικά πασχόντων, που σε Ευρώπη και Αμερική καταλήγουν άστεγοι και εγκαταλειμμένοι στους δρόμους και πολλοί απ' αυτούς στις φυλακές!

Σε αυτό το φόντο εξελίσσεται και άγριο «κυνηγητό» στα δικαιώματα και στις κατακτήσεις των λειτουργών της Ψυχικής Υγείας. Οι ελλείψεις προσωπικού στα ψυχιατρεία και στις μονάδες Ψυχικής Υγείας είναι τεράστιες σε όλους τους κλάδους, απουσιάζει η εκπαίδευση και η μετεκπαίδευση, ενώ με την κυριαρχία των ιδιωτών στο χώρο «προγραμμάτων» Ψυχικής Υγείας - αντί για το απαραίτητο δίκτυο δημοσίων υπηρεσιών - επιχειρείται η άρση της μονιμότητας και η ομηρία των εργαζομένων, που προσλαμβάνονται ακόμη και με 6μηνες συμβάσεις. Οι συνθήκες δουλιάς είναι ακόμα χειρότερες για τους εργαζόμενους στις λεγόμενες μη κερδοσκοπικές εταιρίες και στις ιδιωτικές ψυχιατρικές κλινικές, αφού μισθολογικά, ασφαλιστικά, επιστημονικά, τελούν υπό μεσαιωνικές συνθήκες.

Αντιδρώντας στη νεοφιλελεύθερη πολιτική της εκσυγχρονισμένης βαρβαρότητας οι νοσοκομειακοί ψυχίατροι και ψυχολόγοι δίνουν τη μάχη για τη δημιουργία κοινωνικού κινήματος για την Ψυχιατρική Μεταρρύθμιση, που θα παλέψει για τη δημιουργία δημόσιων υπηρεσιών Ψυχικής Υγείας, για τα δικαιώματα των ψυχικά πασχόντων και των λειτουργών της Υγείας.