Με το νέο χτύπημα, τα ποσοστά της ανεργίας στους δύο νομούς θα «πιάσουν κόκκινο». Ενδεικτικά μόνον αναφέρουμε ότι το ποσοστό ανεργίας στη Νάουσα το 2002 έφτασε στο 49,5%, στα Γιαννιτσά το 32,10%, στην Εδεσσα το 25% και στη Βέροια πλησίασε το 15%. Αντιλαμβάνεται ο καθένας πού θα εκτιναχτεί η ανεργία μέσα στο 2003 και φυσικά τις αλυσιδωτές επιπτώσεις που θα δημιουργήσει αυτό στην οικονομία των δύο νομών.

Καμία από τις 14 επιχειρήσεις κονσερβοποιίας που υπάρχουν στους δύο νομούς δεν πρόκειται να λειτουργήσει. Το ξεκαθάρισε ο Κ. Αποστόλου, πρόεδρος της Ενωσης Κονσερβοποιών Ελλάδας (ΕΚΕ): «Δε συζητάμε λειτουργία του κλάδου. Θα δουλέψουμε εάν τελικά υπάρξουν κάποιες ποσότητες για τις οποίες δε θα υπάρξουν άλλες δυνατότητες διάθεσης - κατανάλωση, βιομηχανία, κατάψυξη», δήλωσε στο «Ρ». Και ο ίδιος προέβλεψε: «Κανείς από τους εποχιακούς εργαζόμενους δε θα έχει μεροκάματα ούτε για ιατροφαρμακευτική περίθαλψη».

Ελάχιστα διαλογητήρια από τα δεκάδες (περισσότερα από 25) θα δουλέψουν με βερίκοκα, κεράσια, αχλάδια, κλπ. κυρίως από άλλες περιοχές της χώρας.

Στο ελάχιστο θα πέσει η δουλιά στα κυτιοποιεία, στα εργοστάσια πλαστικών (κλούβες), στις μεταφορές, εσωτερικές και διεθνείς.

Οι εργαζόμενοι, μόνιμοι (περίπου 2.000) και εποχιακοί (περίπου 13.000), βρίσκονται σε πλήρη απόγνωση. Από χρονιά σε χρονιά τα πράγματα χειροτερεύουν. Σε μια εποχή που οι κυβερνώντες βαυκαλίζονται για τους ρυθμούς ανάπτυξης της χώρας και για τα κατορθώματα με την ΟΝΕ και το ευρώ, αυτοί αντιμετωπίζουν ανυπέρβλητα αδιέξοδα χωρίς να μπορούν να καλύψουν έστω και τις στοιχειώδεις ανάγκες τους. Η εικόνα είναι απογοητευτική. Κυβέρνηση και ΕΕ έχουν κάνει τις επιλογές τους, καταδικάζοντας τους εργαζόμενους να ζουν σε συνθήκες συνεχούς υποβάθμισης του βιοτικού τους επιπέδου και των προοπτικών των ίδιων και των οικογενειών τους. Οσο περνάει ο καιρός και οξύνονται τα προβλήματα, όλο και περισσότεροι καταλαβαίνουν ότι μόνο με μια ριζική ανατροπή της κατάστασης, μόνον αν οι ίδιοι γίνουν αφεντάδες του τόπου και του κόπου τους, μόνον αν δημιουργηθούν προϋποθέσεις για ανθρώπινες συνθήκες ζωής και δουλιάς, μπορεί να υπάρξει μέλλον γι' αυτούς. Η όξυνση της κατάστασης φέτος είναι τέτοια, που πολλοί παρασύρονται από την ιδέα της προβολής ευκαιριακών αιτημάτων, με στόχο την αναζήτηση άμεσης διεξόδου από τη φοβερή κρίση που αντιμετωπίζουν τώρα, με στόχο την ανασύνταξη των δυνάμεων αργότερα και την προβολή ουσιαστικότερων αιτημάτων.

Η κυβέρνηση, από την πλευρά της, ακόμη «εξετάζει» το θέμα προκειμένου, όπως φαίνεται, να μαγειρέψει τους αριθμούς είτε αυτοί αφορούν εργαζόμενους, είτε χρηματοδοτήσεις. Ηδη άρχισαν οι «εκπτώσεις» στον αριθμό των εποχικών, προκειμένου το οικονομικό κονδύλι που θα κοπεί (αν και όταν κοπεί) για τη στήριξή τους να μην αποκαλύπτει την κοροϊδία.

Απλόχερη χρηματοδότηση από την κυβέρνηση ζητούν οι βιομήχανοι κονσερβοποιοί, που τώρα απειλούν ότι θα «μεταναστεύσουν». Διότι πώς να ζήσουν οι ...άμοιροι, που ελέγχουν το 35% της παγκόσμιας παραγωγής κομπόστας, με ετήσιο κύκλο εργασιών 2 έως 3 δισ. δραχμές; Πριν 4-5 χρόνια οι επιχειρήσεις που λειτουργούσαν σε Πέλλα-Ημαθία ξεπερνούσαν τις 25 αλλά μέσα από μια διαδικασία συγκέντρωσης του κλάδου μειώθηκαν σε 14, με επιπτώσεις και στο προσωπικό που απασχολούσαν.

Σήμερα ζητούν επιδότηση (από 1η του Μάρτη 2003 έως και 30 του Ιούνη 2004) για να κρατήσουν τους μόνιμα εργαζόμενους, απαιτούν άτοκη δεκαετή ρύθμιση των μεσοπρόθεσμων, ληξιπρόθεσμων δανείων και άλλων οφειλών (ασφαλιστικών, φορολογικών υποχρεώσεων κλπ.), αξιώνουν πενταετή άτοκη ρύθμιση των υπολοίπων βραχυπρόθεσμων δανείων με διετή περίοδο χάριτος και άλλα πολλά. «Πρέπει η ανακοίνωση μέτρων να γίνει μέσα στο μήνα, αλλιώτικα θα έχουμε δραματικές εξελίξεις», είπε χαρακτηριστικά ο Κ. Αποστόλου, πρόεδρος της ΕΚΕ, προαναγγέλλοντας ουσιαστικά ότι θα ακολουθήσουν κι άλλοι βιομήχανοι το δρόμο της «μετανάστευσης».

Την ίδια ώρα κλαίγονται υποκριτικά για το μέλλον των εποχιακά εργαζόμενων προκειμένου να εξασφαλίσουν νέα κίνητρα και προβάλλουν το πρόσχημα της ανταγωνιστικότητας για να ξεζουμίσουν κι άλλο τους αγρότες και τους εργάτες.

Ηδη ο Π. Παυλίδης ανακοίνωσε ότι κλείνει οριστικά το ένα από τα δύο εργοστάσια που λειτουργούσε και στα οποία απασχολούσε έως και 900 εποχιακά εργαζόμενους. Θα το επαναλειτουργήσει στην Αργεντινή, όπου βρίσκει φθηνό προϊόν (40 δρχ. το κιλό) και εργατικό κόστος (2.500 δρχ.). Αυτό το μέλλον οραματίζονται για την ελληνική αγροτιά και εργατιά. Σε τέτοια επίπεδα εξαθλίωσης θέλουν να τις φτάσουν, προκειμένου να αβγατίζουν τα υπερκέρδη τους.