Κάτω από την ανάγκη να φύγουν άμεσα από τα ενοίκια, ήδη έχουν εγκατασταθεί 6 οικογένειες, οι οποίες από τη μία παλεύουν να ζήσουν χωρίς ρεύμα και από την άλλη να κάνουν τα σπίτια κατοικήσιμα.

Οι εργάτες αφού χρυσοπληρώνουν με τις εισφορές τους τις όποιες παροχές τους επιστρέφονται στα πλαίσια δήθεν της «κοινωνικής πολιτικής» της κυβέρνησης, στη συνέχεια εξακολουθούν να πληρώνουν στον ΟΕΚ - μέχρι να περιέλθει στην ιδιοκτησία τους - για ένα σπίτι που στις περισσότερες περιπτώσεις δεν καλύπτει τις ανάγκες των οικογενειών τους και συνήθως το παραλαμβάνουν ημιτελές ή με πολλές κακοτεχνίες.

«Πήραμε σπίτια με το κλειδί... στο χέρι. Και ακόμη προσπαθούμε να τα διορθώσουμε», λέει ο Κώστας Σιραγόπουλος. Μας πληροφορεί ότι η πρώτη κυβερνητική φιέστα έγινε πριν 4 χρόνια, για την κλήρωση των σπιτιών στους δικαιούχους. «Ηταν Μάης του '99, πριν τις ευρωεκλογές. Η νέα φιέστα έγινε φέτος το Μάρτη, για να μας παραδώσουν τα κλειδιά».

Ρεύμα δεν υπάρχει. Με υγραέριο λειτουργούν τις πετρογκάζ για να μαγειρεύουν, να ζεσταίνουν νερό και τις γκαζόλαμπες για να έχουν φως τις νύχτες.

Οι τουαλέτες δεν έχουν εξαερισμό. Μόνοι τους ανοίγουν τρύπες στους τοίχους και εγκαθιστούν το μηχανισμό. Κάγκελα στις περιφράξεις των σπιτιών δεν υπάρχουν. Ηλιακοί θερμοσίφωνες δεν έχουν τοποθετηθεί, μόνο οι βάσεις πάνω στις ταράτσες. Τα κουφώματα ελαττωματικά, τα πλακάκια επίσης. Οι υδραυλικές εγκαταστάσεις απαράδεκτες. Το νερό της τουαλέτας του πάνω διαμερίσματος πέφτει στην τουαλέτα του σπιτιού του Μπάμπη Βαβουλίδη.

Στους τοίχους αυτού του σπιτιού, που είναι γεμάτοι «υγρασίες», βλέπουμε αναρτημένους επαίνους και μετάλλια που απέσπασε ο 17χρονος γιος του, ο Γιώργος, για τη συμμετοχή και τις διακρίσεις του σε αθλητικές διοργανώσεις για άτομα με ειδικές ανάγκες.