Οι πρώτες μηχανές που εγκαταστάθηκαν στην αγγλική υφαντουργία, είχαν ως συνέπεια την αύξηση των ανέργων, που ένιωθαν ότι τους «διώχνουν οι μηχανές». Τότε ήταν που εργαζόμενοι και άνεργοι έβλεπαν τις μηχανές ως ένα σατανικό εργαλείο που άλλαζε τους συσχετισμούς παραγωγικών σχέσεων και δυνάμεων και ωφελούσε τα αφεντικά με την υψηλότερη παραγωγικότητα και - φυσικά - την υπεραξία.

Κατά την προκαπιταλιστική αυτή περίοδο, κατά την οποία εμφανίστηκαν οι «μανιφακτούρες», δηλαδή οι βιοτεχνίες -βιομηχανίες, με τις πρώτες μηχανές, οι εργαζόμενοι, χωρίς ακόμη το θεωρητικό και πολιτικό εξοπλισμό της ταξικής πάλης, αντί να χτυπήσουν το γάιδαρο, δηλαδή τα αφεντικά τους, χτυπούσαν το σαμάρι, δηλαδή τις μηχανές, που καταργούσαν, όπως θα λέγαμε σήμερα «θέσεις εργασίας».

Ετσι, μερίδα αυτών των εργαζομένων - οι (Λουντιστές) - ακολουθώντας αυτόν που έδωσε το όνομα στο κίνημά τους, ορμούσαν στα εργαστήρια και έσπαζαν τις μηχανές, χωρίς να αλλάζουν το ουσιαστικό πρόβλημα, ότι δηλαδή τα μέσα της παραγωγής ήταν στα χέρια των αφεντικών, που διατηρούσαν την εξουσία, και προχωρούσαν στην καπιταλιστική συσσώρευση και την εκμετάλλευση.

Στη σημερινή εποχή της καλπάζουσας τεχνολογίας, η μικρή αυτή αναδρομή επιβεβαιώνει την αρχή, ότι ο καπιταλισμός εκμεταλλεύεται τα νέα «εργαλεία» που αντί να υποβοηθούν τη θέση των εργαζομένων οδηγούν - και από την πλευρά αυτή - στην επιδείνωση των όρων εργασίας, όπως υπογραμμίζουν οι αποφάσεις του Κόμματός μας.