Για δεύτερη μέρα χτες παρέμειναν κλειδωμένες έξω από το εργοστάσιο οι 500 εργάτριες της ΣΙΣΣΕΡ. Την ίδια ώρα, πατώντας στο γεγονός ότι η κυβέρνηση θεωρεί τετελεσμένο το κλείσιμο του εργοστασίου, διάφορα «τρωκτικά», που ξεκοκαλίζουν προγράμματα κατάρτισης ανέργων έχουν βγει στην πιάτσα και προσπαθούν να πείσουν τις εργάτριες πως το μέλλον τους δε βρίσκεται στον αγώνα για μια ζωή χωρίς αφεντικά, αλλά στις λίστες των καταρτισμένων ανέργων. Από την πλευρά τους, οι εργάτριες δίνουν καθημερινά ραντεβού στις 10 το πρωί έξω από το εργοστάσιο, όπου και θα αποφασίζονται οι όποιες κινήσεις τους.

Χτες, στη γενική συνέλευση, που έγινε στο δρόμο έξω από το εργοστάσιο, από τις δυνάμεις του Πανεργατικού Αγωνιστικού Μετώπου κατατέθηκε για διεκδίκηση συγκεκριμένο πλαίσιο αιτημάτων που ανάμεσα στ' άλλα περιέχει: Επιδότηση όλων των ανέργων μέχρι να βρουν δουλιά. Επίδομα στο 80% του μισθού, ένσημα και επέκταση του νόμου 2112 σε όλους τους εργατοτεχνίτες. Συνταξιοδότηση στα 50 για τις γυναίκες και 55 για τους άντρες. Να υπολογίζεται ως συντάξιμος χρόνος ο χρόνος της ανεργίας. Να υπάρξει επιχορήγηση ενοικίου, πάγωμα δανείων, δωρεάν παιδικοί σταθμοί και επιδότηση σπουδών για τα παιδιά των ανέργων κ.ά.

Αντί για την υιοθέτηση ενός τέτοιου καθαρού ως προς τη στόχευσή του προγράμματος διεκδίκησης, τα στελέχη του ΣΥΝ που ελέγχουν την πλειοψηφία της διοίκησης του σωματείου παρουσίασαν ένα πρόγραμμα όπου δίπλα στις διεκδικήσεις μέτρων υπέρ των εργατών κοτσάρουν και αιτήματα για ξεκοκάλισμα προγραμμάτων κατάρτισης.

Το αποτέλεσμα είναι πως ενώ το κείμενο του σωματείου φαίνεται να υιοθετεί ορισμένα από τα αιτήματα που διατύπωσαν οι συνδικαλιστές της Ομοσπονδίας Κλωστοϋφαντουργών, στην πραγματικότητα κι αυτά τα αιτήματα αλλοιώνονται με τέτοιον τρόπο που επί της ουσίας δίνει πάσα στην κυβέρνηση να εμφανιστεί ότι δέχεται τα εργατικά αιτήματα και ότι ασκεί κοινωνική πολιτική με τα προγράμματα κατάρτισης.

Στο διά ταύτα της απόφασης που έπρεπε να πάρουν στη συνέλευση οι εργάτριες βρέθηκαν με το μαχαίρι στο λαιμό να πρέπει να υιοθετήσουν μια πρόταση - πακέτο που στο εσωτερικό της περιείχε δύο συγκρουόμενες αντιλήψεις. Από τη μία η αντίληψη του ΣΥΝ και του ΠΑΣΟΚ που καλεί τις εργάτριες, μέσα στη σημερινή πραγματικότητα ανατροπής κάθε εργασιακού δικαιώματος, να παλέψουν απλά για να επιβιώσουν. Στην κατεύθυνση αυτή προτάθηκε η υιοθέτηση των περιβόητων προγραμμάτων της κυβέρνησης που επιδοτεί την εργοδοσία και όχι τις ανάγκες των εργαζομένων. Η τακτική αυτή έρχεται σαν συνέχεια στο γεγονός ότι μέχρι τώρα τα στελέχη του ΣΥΝ στο εργοστάσιο αρνήθηκαν κάθε πρόταση για όξυνση του αγώνα, με αποτέλεσμα το κλείδωμα του εργοστασίου και τον κίνδυνο να πάνε ...άκλαφτες οι εργάτριες. Σαν να μη φτάνει αυτό τώρα προωθούν την «προοπτική» των μαζικών αγωγών κι άλλα νομικίστικα τερτίπια και πλασάρουν τα προγράμματα, καλλιεργώντας αυταπάτες ότι θα λύσουν το πρόβλημα, γνωρίζοντας όμως από τη μέχρι σήμερα εμπειρία ότι η μοναδική προοπτική που δίνουν είναι να μπουν οι εργάτριες στη λίστα των μακροχρόνια ανέργων.

Στον αντίποδα αυτής της αντίληψης ο Δήμος Θεοδώρου πρόεδρος της Ομοσπονδίας Κλωστοϋφαντουργών έκανε ξεκάθαρο ότι όπως φαίνεται από τη μέχρι τώρα πολιτική για την ανεργία που ασκεί το υπουργείο Εργασίας, είναι σίγουρο ότι η κυβέρνηση το μόνο που θα συζητήσει είναι τα προγράμματα που έχουν αποδειχτεί αναποτελεσματικά, αποπροσανατολιστικά χωρίς να εξασφαλίζουν το αύριο στους εργαζόμενους.

Αντίθετα, η πρόταση της Ομοσπονδίας, όπως σημείωσε, δίνει στους εργαζόμενους τη δυνατότητα και την προοπτική να παλέψουν για ουσιαστικά μέτρα στοιχειώδους ανακούφισης, αλλά έρχονται, τόνισε, σε αντιπαράθεση και ρήξη με την πολιτική της κυβέρνησης. Ο αγώνας, τόνισε, πρέπει να πολιτικοποιείται γιατί αυτές οι πολιτικές που εφαρμόζονται δημιουργούν τους ανέργους. Οι εμπειρίες μέσα στον κλάδο δείχνουν ότι εργαζόμενοι από την «κοινωνική πολιτική για την προστασία ανέργων» το μόνο που κέρδισαν ήταν να συνεχίσουν να είναι άνεργοι.

Αναφερόμενος στο μέχρι σήμερα περιεχόμενο και στην τακτική της πάλης που επέλεξε το σωματείο τόνισε ότι η Ομοσπονδία είχε διαφωνήσει από την αρχή καθώς αυτή η πάλη δε δημιούργησε πίεση ούτε στον εργοδότη ούτε στην κυβέρνηση με τα σημερινά αποτελέσματα. Ο φυσικός σας χώρος, είπε απευθυνόμενος στις εργάτριες, είναι εδώ, μέσα στο εργοστάσιο και έπρεπε μέσα από το εργοστάσιο να αγωνίζεστε και όχι κλειδωμένες έξω στο δρόμο. Αν από τη δεύτερη μέρα είχατε προχωρήσει σε πιο δυναμικές μορφές πάλης θα ήμασταν από θέση ισχύος, για να διαπραγματευτούμε τις προτάσεις του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος. Οι δυναμικές μορφές πάλης θα είχαν πετάξει το μηχανισμό της εργοδοσίας στο δρόμο και οι εργάτριες θα βρίσκονταν στο χώρο δουλιάς.

Να πάρουν την υπόθεση στα χέρια τους κάλεσε τις εργάτριες ο Γιώργος Πέρρος, μέλος της τοπικής Γραμματείας Αθήνας του ΠΑΜΕ και να μπούνε όλοι στο φυσικό τους χώρο που είναι στο εργοστάσιο κι όχι στο δρόμο που σας πέταξαν και κανένας δεν παίρνει την ευθύνη.

Μετά τη συνέλευση, οι εργαζόμενες έφτασαν με πορεία έξω από τις εμπορικές αποθήκες της ΠΑΛΚΟ. Βρήκαν και εκεί την κεντρική είσοδο με λουκέτο και τους συναδέλφους τους που δεν απολύονται σ' αυτή τη φάση να τους κοιτούν από τα παράθυρα. Τελικά, μια αντιπροσωπεία μπήκε από άλλη πόρτα στο κτίριο στο οποίο όμως δεν υπήρχε κανένας υπεύθυνος της εταιρίας και συνομίλησαν με τους υπαλλήλους, οι οποίοι όπως είναι φυσικό είναι τρομοκρατημένοι καθώς ζουν με το φόβο ότι μπορεί να βρεθούν κι αυτοί απολυμένοι.

Το ραντεβού των εργατριών της ΣΙΣΣΕΡ έχει δοθεί και πάλι για σήμερα το πρωί στις 10 έξω από το εργοστάσιο.