Γιατί τι άλλο από συμπόρευση και έκφραση των αγώνων και πόθων του λαού μας είναι το μελοποιημένο από τον Λεοντή «Καπνισμένο τσουκάλι» του Γιάννη Ρίτσου, με το οποίο άνοιξε η συναυλία, η «Καταχνιά» σε στίχους Κώστα Βίρβου, το «Πού να χωρέσει τ' όνειρο» (κλασικός «θησαυρός» του έντεχνου λαϊκού μας τραγουδιού) και τόσα άλλα πολυαγαπημένα και πολυτραγουδισμένα τραγούδια του Λεοντή; Υψηλό ήθος και έκφραση λαού, όμως, είναι και το σπουδαίο και πληθωρικό έργο του για το θέατρο - αρχαίο δράμα, σύγχρονο ελληνικό και ξένο ρεπερτόριο - χαρακτηριστικά δείγματα του οποίου περιέλαβε η συναυλία, την οποία αφιέρωσε ο συνθέτης στη μνήμη του Γιάννη Ρίτσου, του Μάνου Χατζιδάκι, του Μάνου Λοΐζου και του Νίκου Ξυλούρη. Η συναυλία αυτή θα έπρεπε να παρουσιαστεί και αλλού. Το δικαιούται και το αξίζει το έργο του Χρήστου Λεοντή.