Ο Ταϊλάν Τζαν αναλαμβάνει να μιλήσει για την άλλη πονεμένη ιστορία, για τον Γολγοθά των πολιτικών προσφύγων. Ως πρόεδρος του Κέντρου Αγωνιστικής και Πολιτιστικής Αλληλεγγύης των λαών Ελλάδας και Τουρκίας, γνωρίζει πολύ καλά τι γίνεται με τη χορήγηση - ή μάλλον με τη μη χορήγηση - πολιτικού ασύλου στη χώρα μας.

«Εμείς εκτιμούμε ότι το ποσοστό χορήγησης είναι πολύ μικρότερο από το ήδη χαμηλό ποσοστό που δίνει, ως επίσημο νούμερο, η Υπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ. Ο ΟΗΕ μιλά για 1%, εμείς πιστεύουμε ότι δεν ξεπερνά το 0,4%!», λέει στο «Ρ». Η διαδικασία που ακολουθείται σε ό,τι αφορά τους πρόσφυγες είναι κυριολεκτικά εξοργιστική: Οταν φτάνουν στη χώρα μας - χωρίς χαρτιά και διαβατήριο, όπως είναι φυσικό, αφού πρόκειται για ανθρώπους που δραπετεύουν από τις πατρίδες τους κι οποιοδήποτε έγγραφο επάνω τους τους ενοχοποιεί - συλλαμβάνονται και κρατούνται, όπου κι όπως κρατούνται, τουλάχιστον για 5 - 6 μήνες. «Αν δεν υπάρχουν κάποιοι σύντροφοι, που να γνωρίζουν τον ερχομό τους, για να βάλουν δικηγόρο να κυνηγήσει το θέμα, η απέλασή τους είναι βέβαιη. Οταν ο δικηγόρος φτιάξει την αίτηση χορήγησης και καταθέσει όλα τα απαραίτητα δικαιολογητικά, η πρώτη απάντηση από το υπουργείο Δημόσιας Τάξης - πάντα αρνητική - έρχεται 1,5 χρόνο μετά. Συνήθως γίνεται ξανά προσπάθεια, δεύτερη αίτηση χορήγησης, όπου η αρνητική απάντηση φτάνει μετά από τρία χρόνια. Τρομερά πράγματα! Το να πάρει πολιτικός πρόσφυγας άδεια εργασίας, είναι σχεδόν ακατόρθωτο», συνεχίζει ο Ταϊλάν κι αφηγείται ένα σωρό ιστορίες για συντρόφους του αγωνιστές, θλιβερές ιστορίες που οι αρμόδιοι «βαριούνται» προφανώς ν' ακούσουν.