Θα μπορούσε το πολιτικό αυτό διήμερο - που με απόλυτη επιτυχία διοργάνωσε, για τρίτη συνεχόμενη χρονιά, η Αχτιδική Επιτροπή 5ου και 6ου Διαμερίσματος Αθήνας του ΚΚΕ - να παρομοιαστεί με ένα πολύχρωμο παζλ, που η επιφάνειά του κατόρθωσε να χωρέσει τουλάχιστον τρεις ηπείρους, δεκάδες λαούς απ' τις χώρες της Ευρώπης, της Ασίας και της Αφρικής και χιλιάδες κόσμου, οι οποίοι ξεριζώθηκαν απ' τους τόπους τους, για να γεμίσουν με τα όνειρά τους τα υπόγεια και ισόγεια διαμερίσματα των λεγόμενων υποβαθμισμένων περιοχών του κέντρου της Αθήνας. Θα μπορούσε, επίσης, να ειπωθεί ανεπιφύλακτα πως το διήμερο αυτό ήταν ένα ακόμη βήμα στο δύσκολο, αλλά όμορφο αγώνα, ενάντια στον ιμπεριαλισμό και σε όσους τον υπηρετούν, αφού το κεντρικό σύνθημα των εκδηλώσεων αποτέλεσε όρκο και σκοπό ζωής: «Μέτωπο Ελλήνων και μεταναστών, ενάντια στον ιμπεριαλισμό».

Οποιος επισκέφτηκε την περασμένη Παρασκευή και το Σάββατο το πάρκο «Φιξ» στα Πατήσια, είναι βέβαιο πως πολλά είδε, πολλά ένιωσε κι ακόμα πιο πολλά κατάλαβε. Είδε μετανάστες με τα «καλά» τους, να 'χουν βγάλει για δύο μέρες τα ρούχα της δουλιάς, κι από φθηνό και βολικό μεροκάματο να μετατρέπονται σε δημιουργούς, μουσικούς, τραγουδιστές, σε «επαγγελματίες» υπερασπιστές της κουλτούρας τους. Είδε ανθρώπους πιεσμένους, οικονομικά και κοινωνικά, χωρίς να έχουν στην καθημερινότητά τους δυνατότητες επιλογής στη διασκέδαση και την ψυχαγωγία, να πετούν τη μάσκα της στέρησης και του κοινωνικού αποκλεισμού, να αγκαλιάζονται μεταξύ τους, να χορεύουν και να γλεντούν μέχρι ...τελικής πτώσης. Ακουσε μουσικές απ' όλες σχεδόν τις γωνιές του κόσμου, τόσο διαφορετικές και τόσο ίδιες μεταξύ τους, είδε Ελληνες να κρατούν το χέρι Αλβανού, Αλβανό να κρατά το χέρι Τούρκου, Τούρκο να κρατά το χέρι Σύρου, κι όλοι μαζί να κάνουν έναν κύκλο, «ικανό» ν' αγκαλιάσει τον πλανήτη.

Οι Ελληνες, απ' την άλλη πλευρά, κυριολεκτικά «ταξίδεψαν» τις δύο αυτές μέρες. Ενιωσαν τη διαφορετικότητα, με τον ίδιο τρόπο που 'νιωσαν και το «κοινό χνότο». Κι ο καθένας - ο καθένας μας - είχε και μια ιστορία (απ' όσα είδε) ν' αφηγηθεί: Ενα γέρικο πρόσωπο που δάκρυσε στο άκουσμα ενός τραγουδιού που μιλούσε για την ξενιτιά, ένα παιδικό βλέμμα φλογισμένο απ' τη χαρά που είδε τους γονείς να γλεντούν «μετά από τόσα χρόνια», μια αλβανική σημαία που άνοιξε - χωρίς φόβο - μπροστά απ' την κεντρική εξέδρα, την ώρα που το ελληνικό δημοτικό τραγούδι διαδεχόταν το αλβανικό. Είχαμε όλοι την ευκαιρία τις μέρες αυτές να νιώσουμε πόνους και καημούς, τις αδικίες και τα εγκλήματα του ιμπεριαλισμού, που δημιουργεί ανθρώπους ξεριζωμένους, λεία εύκολη του κεφαλαίου και της πλουτοκρατίας. Μέσα από μουσικές και χρώματα, ξεπρόβαλε το άδικο που νιώθει ο Παλαιστίνιος, χωρίς πατρίδα και με τα βόλια των ιμπεριαλιστών φυτεμένα στις ψυχές των παιδιών του. Η φρίκη του Ιρακινού, που δεν ξέρει πότε θα γυρίσει στην πατρίδα και τι θα βρει όταν αυτό συμβεί. Ο πόνος του Αφγανού, για τη δυστυχία που άφησε πίσω του. Η αγωνία των Τούρκων πολιτικών προσφύγων, για το μέλλον των συντρόφων τους στις φυλακές απομόνωσης. Η νοσταλγία των Ανατολικοευρωπαίων, για όσα είχαν κι η πίκρα για το «τίποτα δεν άφησαν όρθιο». Η δύναμη των Αφρικανών, που ξέρουν να ξεπερνούν τις δυσκολίες, τη φτώχεια, την πείνα και τα τόσα δεινά τους με κέφι και χιούμορ, που δείχνει απίστευτη δύναμη ψυχής. Το παράπονο του Πακιστανού και του Μπαγκλαντέζου, για την αστυνομική αυθαιρεσία και για το ρατσισμό που εισπράττουν λόγω χρώματος. Αλλά και η ανησυχία του Ελληνα, για την ανεργία, για το υψηλό κόστος ζωής, για την ολοένα και μεγαλύτερη αφαίρεση των κοινωνικών του κατακτήσεων.

Απ' τη μια, λοιπόν, τα προβλήματα, οξυμένα όσο ποτέ άλλοτε, και, απ' την άλλη, η υπόσχεση διαφορετικών λαών, διαφορετικών ανθρώπων: «Μπορεί να χωρίζουν τις χώρες μας θάλασσες και βουνά, μας ενώνει όμως το κοινό ταξικό συμφέρον, η ανάγκη και ο πόθος για μια άλλη κοινωνία, για τη λαϊκή οικονομία και τη λαϊκή εξουσία, για το σοσιαλισμό»...

Και τις δύο μέρες των εκδηλώσεων, απ' την κεντρική εξέδρα απηύθυναν χαιρετισμούς όλες οι Κοινότητες των μεταναστών που συμμετείχαν. Σε συζήτηση που έγινε την Παρασκευή, μετανάστες ανέλυσαν τις επιπτώσεις που θα έχουν στη ζωή τους τα νέα μέτρα της ΕΕ, που παίρνονται με άλλοθι τη λαθρομετανάστευση. Εκ μέρους του ΚΚΕ συμμετείχε ο Χρ. Καράτσαλος.