Ο Μαχμούντ Αμπάς δε βρίσκεται σε ιδιαίτερα αξιοζήλευτη θέση -αυτό είναι το λιγότερο που θα μπορούσε να πει κανείς. Μπορεί να τον «στηρίζουν» (φραστικά) οι ΗΠΑ, η ΕΕ και ο ...Ισραηλινός πρωθυπουργός Αριέλ Σαρόν, ωστόσο η τακτική που ακολουθούν εν πολλοίς θα εξαρτηθεί από το αν θα καταφέρει να τηρήσει την εκεχειρία που κήρυξαν η Χαμάς, η Ισλαμική Τζιχάντ και η Φατάχ, αλλά και να προωθήσει τα πολλαπλά εκκρεμή ζητήματα στο τραπέζι του διαλόγου. Η θέση του υπονομεύεται από την άρνηση, στην πραγματικότητα, της κυβέρνησης του Ισραήλ να προβεί σε παραχωρήσεις στα θέματα της απελευθέρωσης των 8.000 Παλαιστινίων κρατουμένων, αλλά και της καταστροφής των εποικισμών, την ώρα που οι δολοφονικές επιχειρήσεις του Ισραηλινού στρατού συνεχίζονται.

Το γεγονός είναι ότι η «διαλλακτική» στάση του Μαχμούντ Αμπάς δε φέρνει επί της ουσίας κανένα αποτέλεσμα, ενώ προκαλεί την οργή του Γιάσερ Αραφάτ και των περισσότερων Παλαιστινίων αξιωματούχων. Ο Αραφάτ δε μάσησε τα λόγια του: Η πολιτική του, είπε κατά πληροφορίες την Παρασκευή, αποτελεί «προδοσία των συμφερόντων του παλαιστινιακού λαού». Στέλεχος της Φατάχ προέβλεψε ότι αν η σημερινή κατάσταση διατηρηθεί και μετά τις χωριστές επισκέψεις του Αμπάς και του Σαρόν στην Ουάσινγκτον -και τις συναντήσεις που θα έχουν με το υπερατλαντικό «αφεντικό», ποιον άλλον; τον Τζορτζ Ουόκερ Μπους-, «η πρωθυπουργία του δε θα διαρκέσει και πολύ». Ιδωμεν...