Μετά τους ναυτεργάτες και τους εργάτες της Ζώνης ήρθε και η σειρά των μαθητών στον Πειραιά να γνωρίσουν το αστικό κράτος του «νόμου», αφού ήδη έχουν γνωρίσει πολύ καλά το ταξικό κράτος του αστυνόμου. Στόχος: Οποιος δε σκύβει το κεφάλι στον «εκσυγχρονισμό», να διώκεται με κάθε τρόπο ακόμα και να σέρνεται στα δικαστήρια. Ο γνωστός και από άλλες περιπτώσεις εισαγγελέας Αριστείδης Φραγκιαδάκης άσκησε δίωξη σε δέκα μαθητές, μέλη του συντονιστικού του σχολικού συγκροτήματος της ΣΚΥΠ, για τις φθορές που προκλήθηκαν το Δεκέμβρη του 1998 από αγνώστους την περίοδο που το σχολείο τελούσε υπό κατάληψη. Την όλη διαδικασία ποινικοποίησης των αγώνων ξεκίνησε ο διευθυντής του σχολείου Κων/νος Μαρκέζες, που είναι και μάρτυρας κατηγορίας, ο δεν εισαγγελέας που τη διεκπεραίωσε όρισε δικάσιμο για τις 5 Ιούνη, τις μέρες δηλαδή των εξετάσεων. Με την ενέργειά του αυτή ο εισαγγελέας ουσιαστικά καταδικάζει τους συγκεκριμένους μαθητές σε αποτυχία στις εξετάσεις τους, αφού δε χρειάζονται ιδιαίτερες ικανότητες, για να αντιληφθεί κάποιος ότι ένας που δικάζεται δεν μπορεί ταυτόχρονα να διατηρεί και την αναγκαία ψυχική ηρεμία και πνευματική συγκέντρωση, που απαιτείται για να περάσει επιτυχώς τη δοκιμασία των εξετάσεων.

Το ότι το κατηγορητήριο εξυπηρετεί άλλους στόχους από την απονομή Δικαιοσύνης φαίνεται από τη χαρακτηριστική ασάφεια που διέπει τις κατηγορίες. Συγκεκριμένα, σημειώνει ότι οι κατηγορούμενοι: «Επέτρεψαν με πρόθεση την είσοδο στα σχολεία εξωσχολικών και περιθωριακών ατόμων, αλλά και μαθητών τα στοιχεία ταυτότητας των οποίων δε διαπιστώθηκαν και παρά το ότι εγνώριζαν τις προθέσεις αυτών να τελέσουν συγκεκριμένες αξιόποινες πράξεις όχι μόνο δεν τους απέτρεψαν και δεν τους κατήγγειλαν, αλλά ανέχθηκαν την τέλεση των πιο πάνω αξιόποινων πράξεων, μη αντιδρώντας σ' αυτή (την τέλεση) και αντιμετωπίζοντάς την, αν όχι θετικά, τουλάχιστον αδιάφορα, με συνέπεια να ενισχύσουν την απόφαση των πιο πάνω αγνώστων δραστών να τελέσουν τις διαπραχθείσες απ' αυτούς και πιο πάνω παρατιθέμενες πράξεις, τους ενεθάρρυναν ψυχολογικά και τους βοήθησαν αρκετά κατά την τέλεση των εν λόγω εγκλημάτων». Ποιοι είναι αυτοί που μπήκαν στο σχολείο, πότε μπήκαν, τι ακριβώς έκανε ο καθένας; Στα ερωτήματα αυτά ο εισαγγελέας δεν μπαίνει στον κόπο να απαντήσει. Του αρκεί ότι όλα έγιναν με την, τουλάχιστον, ανοχή των κατηγορουμένων που όμως από πουθενά δεν προκύπτει ότι ήταν παρόντες όταν οι άγνωστοι έκαναν ό,τι έκαναν. Βεβαίως, υπάρχει ένα ακόμα ερώτημα: Είναι πράγματι άγνωστοι στις αρχές οι προκαλέσαντες τις ζημίες, ή ακριβώς, επειδή ήταν σε διατεταγμένη υπηρεσία να συκοφαντήσουν τον αγώνα των μαθητών παραμένουν «άγνωστοι».

Ακόμα ασαφέστερο είναι το αναφερόμενο σε χρήση ναρκωτικών τμήμα του κατηγορητηρίου όπου αναφέρει ότι: «Σε μη διαπιστωθείσα ημερομηνία, κειμένη όμως εντός του χρονικού διαστήματος από 2 έως 8 Δεκεμβρίου 1998 σε άτομα τα στοιχεία ταυτότητας, των οποίων δε διαπιστώθηκαν και τα οποία εισήλθαν στα σχολεία και με πρόθεση έκαναν χρήση ναρκωτικών ουσιών, χωρίς να έχουν αποκτήσει την έξη της χρήσης τέτοιων ουσιών και συγκεκριμένα έκαναν χρήση ηρωίνης». Βαριές κατηγορίες χωρίς καμία όχι απόδειξη, αλλά έστω απλή ένδειξη.

Αμεση ήταν η αντίδραση των μαθητών για τη δίωξη των συμμαθητών τους. Την Παρασκευή 24 Μάρτη ορίστηκε συγκέντρωση στην πλατεία Κοραή στις 12 το μεσημέρι, ενώ σε ανακοίνωση του Συντονιστικού Αγώνα Σχολείων Πειραιά, αφού χαρακτηρίζεται η κατηγορία εντελώς αβάσιμη που μοναδικό στόχο έχει να πλήξει την αγωνιστικότητα των μαθητών, αλλά και το ήθος της μαθητικής νεολαίας τονίζεται: «Πέρα από το σαθρό κατηγορητήριο που πάνε να φορτώσουν στο μαθητικό κίνημα, αναδεικνύουν και το πρόβλημα της διακίνησης και χρήσης των ναρκωτικών στα σχολεία. Η κυβέρνηση μάς θέλει αμόρφωτους στο σπίτι να καλλιεργούμε χασίς στις γλάστρες. Εμείς δε θα τους κάνουμε τη χάρη. Αγωνιζόμαστε για μόρφωση, δουλιά, ζωή. Δε σκοπεύουμε να χαρίσουμε το μέλλον μας και τα όνειρά μας σε κανένα».

Σε ανακοίνωση το Συμβούλιο Πόλης Πειραιά της ΚΝΕ μεταξύ άλλων τονίζει: «Το γελοίο των κατηγοριών λαμβάνει χώρα σε ένα σχολικό συγκρότημα με τη μεγαλύτερη συμμετοχή στις κινητοποιήσεις από όλα τα σχολεία του Πειραιά», και προσθέτει: «Οσον αφορά δε τους μάρτυρες κατηγορίας αποτελεί πανελλαδική πρωτοτυπία, διευθυντής σχολείου να σέρνει σε δικαστήριο τους ίδιους τους μαθητές του. Οι ανυπόστατες κατηγορίες καθώς και η προσπάθεια τρομοκράτησης και χειραγώγησης του μαθητικού κινήματος από την κυβέρνηση και τα επιτελεία της θα πέσουν στο κενό. Η νεολαία δε "μασάει" κουτόχορτο, αλλά ούτε και χασισόχορτο (αν και πολύ θα το θέλανε), γι' αυτό και θα απαντήσει δυναμικά στο πρωτοφανές αυτό νέο χτύπημα του μαθητικού κινήματος».