Παγκόσμια Μέρα Δασοπονίας σήμερα και ο εορτάζων - δηλαδή τα δάση - κινδυνεύει να γίνει σε λίγα χρόνια ο μεγάλος «απών». Η ανεξέλεγκτη πορεία καταστροφής των δασών - τραγικό αποτέλεσμα της αντιδασικής πολιτικής που ακολουθείται - μόνο πένθιμο χαρακτήρα μπορεί να προσδώσει στον καθιερωμένο επετειακό γιορτασμό της μέρας αυτής. Και μόνο ανησυχία μπορεί να εμπνεύσει στον ελληνικό λαό, ο οποίος είναι επιτακτική ανάγκη πλέον, να ενεργοποιηθεί για να κάνει υπόθεση δική του τη διάσωση αυτού του τόσο βασικού κοινωνικού αγαθού.

Η σημερινή μέρα είναι αφιερωμένη στην τεράστια προσφορά των Δασών στην οικολογική ισορροπία του πλανήτη μας. Τραγική ειρωνεία: Κάθε χρόνο, η μέρα αυτή βρίσκει τα δάση, σε παγκόσμιο, ευρωπαϊκό και ελληνικό επίπεδο, ολοένα σε χειρότερη κατάσταση, ως αποτέλεσμα της ραγδαίας αποδάσωσης και της ληστρικής εκμετάλλευσής τους.

Στην Ελλάδα, η καταστροφή των δασικών οικοσυστημάτων συνεχίζεται τα τελευταία χρόνια με εντονότερους ρυθμούς, παρά το γεγονός ότι τα περιβαλλοντικά προβλήματα είναι ιδιαίτερα οξυμένα. Οι μέχρι σήμερα κυβερνήσεις, υλοποιώντας τις κατευθύνσεις της ΕΕ για προσαρμογή των δασών στην οικονομία της αγοράς, μετέτρεψαν τα δάση από κοινωνικό αγαθό σε κερδοσκοπική επιχείρηση, θυσιάζοντας στο «βωμό» των μεγάλων οικονομικών συμφερόντων, ντόπιων και ξένων, την οικολογική άμυνα της χώρας, την ποιότητα ζωής του λαού, την ίδια του την υγεία.

Και ο «καθρέφτης» αυτών των ολέθριων συνεπειών δεν είναι άλλος από την αντιδασική πολιτική που εφάρμοζε και εφαρμόζει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Υπηρετώντας τα συμφέροντα των μεγαλοκαταπατητών και όσων λυμαίνονται τα δάση - με εταιρίες, τάχα, μη κερδοσκοπικές - προσφέρει «στο πιάτο» του μεγάλου κεφαλαίου κομμάτια από το Δασικό Πλούτο της χώρας, επιταχύνοντας αυτή την καταστροφή.

Για να γίνουν, μάλιστα, ακόμα πιο άνισοι οι όροι του «παιχνιδιού κερδοσκοπίας», που στήνει η κυβέρνηση στα δάση, επιστρατεύει όλα τα μέσα. Στα πλαίσια αυτά:

• Περιορίζει τα κονδύλια του προϋπολογισμού για τα δάση και διατηρεί τεράστιες ελλείψεις σε προσωπικό, με αποτέλεσμα να είναι εντελώς αδύνατη ακόμα και η συντήρηση της σημερινής απαράδεκτης κατάστασης.
• Δεν υλοποιεί το πόρισμα της Διακομματικής Επιτροπής της Βουλής για τα Δάση, που θα εξασφάλιζε μια ελάχιστη προστασία σ' αυτά, αλλά κάνει ακριβώς τα αντίθετα.
• Δεν υλοποίησε τον Ενιαίο Φορέα Δασοπροστασίας, σε αντίθεση με τις προτάσεις των φορέων.
• Ξεχώρισε την καταστολή των δασικών πυρκαγιών από την πρόληψη και προκαταστολή, διασπώντας έτσι την ορθολογική και σε επιστημονική βάση διαχείριση των δασικών πυρκαγιών.
• Ανέθεσε με νόμο του ΥΠΕΧΩΔΕ, στα πλαίσια του προγράμματος «Νατούρα 2000», τη διαχείριση και προστασία τεράστιων δασικών οικοσυστημάτων σε ιδιωτικά συμφέροντα.

Μάλιστα, τώρα τελευταία, η κυβέρνηση διευρύνει το «παιχνίδι», βάζοντας μέσα και τον τομέα των περιαστικών δασών. Συγκεκριμένα, παραχωρεί εκτάσεις - που μέχρι τώρα ανήκαν στην αρμοδιότητα του κράτους - στην «άπορη» Τοπική Αυτοδιοίκηση και τη μετατρέπει έτσι σε «κρίκο» για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων των μεγαλοεργολάβων και άλλων επιχειρηματιών. Εκτός αυτού, της φορτώνει το βάρος της εξεύρεσης πόρων, εξαναγκάζοντάς τη να προβεί σε αύξηση φορολογίας στους δημότες. Επιπλέον, η κυβέρνηση ζητά την ψήφο των πολιτών για να ξαναγίνει κυβέρνηση, ώστε να φέρει στη Βουλή το αντιδασικό νομοσχέδιο και να ξεπουλήσει και με το νόμο τα δάση στα αδηφάγα ιδιωτικά κερδοσκοπικά συμφέροντα, νομιμοποιώντας έτσι κάθε παρανομία και καταπάτηση που έγινε τις τελευταίες δεκαετίες.

Την παραπάνω πολιτική, που ουσιαστικά οδηγεί στην ιδιωτικοποίηση της διαχείρισης των δασών, καταγγέλλει, με ανακοίνωσή της, και η Πανελλήνια Ενωση Δασολόγων Δημοσίων Υπαλλήλων (ΠΕΔΔΥ), επισημαίνοντας πως «μόνο τον τελευταίο χρόνο η κυβέρνηση προχώρησε σε μια σειρά αποφάσεων και νομοθετημάτων που υλοποιούν την πολιτική αυτή». Και, όπως τονίζεται στην ανακοίνωση, «η εφαρμογή αυτής της πολιτικής στην πράξη "απαιτεί" μια υποβαθμισμένη δασική υπηρεσία, με χαρακτηριστικά ενός γραφειοκρατικού διεκπεραιωτικού μηχανισμού υποστήριξης των στόχων και επιδιώξεων των φορέων διαχείρισης, που αναλαμβάνουν την "προστασία" του περιβάλλοντος, με το αζημίωτο φυσικά». Ενδεικτικό της κατάστασης και της πορείας του δασικού πλούτου της χώρας, είναι το στοιχείο που παραθέτει η ΠΕΔΔΥ, ότι «στην περίοδο που πέρασε μειώθηκε κατά 50% η έκταση που αναδασωνόταν κάθε χρόνο, παρά το γεγονός ότι αυξήθηκε η καταστροφή των δασικών εκτάσεων».