Ο ίδιος ο Σάιμον ονομάζει το έργο «κωμικό μύθο». Οι συντελεστές το ονομάζουν «κωμική παραβολή». Μια παραβολή που μας μεταφέρει σ' ένα φανταστικό μέρος, όπου όλοι οι κάτοικοι είναι... ηλίθιοι, είναι καταραμένοι, εδώ και εκατό χρόνια περίπου, να είναι απόλυτα... ηλίθιοι. Και το χειρότερο, η κατάρα δε θα λήξει πριν περάσουν άλλα εκατό χρόνια. Μόνη τους ελπίδα ένας νεαρός δάσκαλος, που έρχεται εκεί για να διδάξει μια νεαρή κοπέλα, με την οποία είναι ερωτευμένος. Η κατάρα θα λυθεί αν καταφέρει να «αυξήσει» τη νοημοσύνη της - όση έχει τουλάχιστον. Κι όμως, αυτό δεν είναι τόσο απλό. Ο νεαρός έχει μόνο 24 ώρες για να καταφέρει να λύσει τα μάγια. Δε γνωρίζει, όμως, ότι αν δεν τα καταφέρει, τότε θα γίνει κι εκείνος ηλίθιος. Κι ο χρόνος πιέζει... Ενα συγγραφικό εύρημα, που κολλάει παντού. Πολιτικά, κοινωνικά, αισθηματικά. Η πρόθεση να κατασκευάζονται «ηλίθιοι» πολίτες δε συναντάται μόνο στη φαντασία του συγγραφέα.