Τελικά, δε ...«συμμορφώνονται» με τίποτα. Κι ας τρέχουν όλη μέρα. Στο σχολείο και στο φροντιστήριο, στη σχολή για να δώσουν μαθήματα, στη δουλιά. Κι ας τους λένε: «Μα καλά, γιατί τρέχεις συνέχεια; Κάτσε να ξεκουραστείς και λίγο». Κι ας είναι, μ' αυτά που κάνουν, «εκτός μόδας», μιας μόδας που τους θέλει «εθελοντές» για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004. Εκείνοι επιμένουν. Οι ΚΝίτες και οι ΚΝίτισσες επιμένουν, και στήνουν, εδώ και 29 ολόκληρα χρόνια, μια κόκκινη πολιτεία, βασισμένοι μονάχα στη δική τους δουλιά. Κι επιλέγουν το δύσκολο δρόμο. Το δρόμο της συνεργασίας, ανάμεσα σε άπειρους και έμπειρους, της διαπαιδαγώγησης μέσα απ' τη δημιουργία, της προσωπικής ευθύνης για το πώς θα βγει το αποτέλεσμα, του συλλογικού αγώνα, βασισμένου στην εθελοντική προσφορά του καθενός. Κι είναι πολλοί οι εθελοντές. Κι αυτά που δίνουν πάρα πολλά. Χωρίς όφελος. «Οικονομικό τουλάχιστον», όπως οι ίδιοι λένε. Γιατί «άλλο όφελος έχουμε»...

Οταν ανοίγουν οι πύλες, έχει ήδη συσσωρευτεί αρκετή κούραση. Το στήσιμο έχει ξεκινήσει βδομάδες πριν, με τη μάχη του εισιτηρίου, για να μάθουν όσο περισσότεροι γίνεται την πολιτική και πολιτιστική πρόταση των νέων κομμουνιστών, συνεχίζεται με την προετοιμασία του χώρου, και κορυφώνεται με την έλευση του κόσμου. Τότε, «στήνονται» οι πολιτικές συζητήσεις, η επαφή με τον κόσμο. Οι δουλιές που πρέπει να γίνουν δεν είναι λίγες, ενώ όλες απαιτούν υπευθυνότητα. Και, παρά τη μεγάλη κούραση, τα μέλη της ΚΝΕ, γεμίζουν με κέφι τα μπαρ, τα τραπεζάκια, τα περίπτερα. Απ' την περιφρούρηση του χώρου, μέχρι τη δουλιά στην ψησταριά, στο μπαρ, φυσικά στην καθαριότητα του χώρου, καθένας σκέφτεται πώς το φεστιβάλ θα λειτουργήσει σωστά. Οχι όμως απλά «για να περάσουν καλά», αλλά επειδή το φεστιβάλ, αποτελεί την κορυφαία εκδήλωση της Οργάνωσης, και κάθε δραστηριότητα σηματοδοτεί τον τρόπο που η ΚΝΕ λειτουργεί, αυτό που τη χαρακτηρίζει.

«Το πιο σημαντικό, είναι πως, ό,τι υπάρχει εδώ μέσα, το 'χουν φτιάξει άνθρωποι που δεν είχαν κανένα όφελος. Χρηματικό τουλάχιστον, γιατί άλλο όφελος έχουμε», λέει στο «Ρ», η 19χρονη Ηρα Μαγαλιού, με δάχτυλα βαμμένα ακόμα, με κόκκινη μπογιά. Στη νεανική σκηνή, οι ...ψήστες «καίγονται» πάνω απ' τα κάρβουνα τραγουδώντας. Στην κεντρική, δεκάδες τρέχουν σαν σβούρες, για να εξυπηρετήσουν τον κόσμο όσο πιο γρήγορα γίνεται: «Μπορώ να το κάνω για ώρες. Δεν μπορώ να βλέπω τους άλλους, κι εγώ να κάθομαι», λέει μια μαθήτρια. «Φυσικά και δεν το κάνεις επειδή "πρέπει". Το κάνεις με την ψυχή σου. Αλλωστε, στην ΚΝΕ, με την ψυχή σου μπαίνεις», συμπληρώνει.

«Εκείνοι που ψάχνουν εθελοντές για τους Ολυμπιακούς Αγώνες, ζητούν άβουλους υπηρέτες για το "ολυμπιακό πνεύμα", ενώ μόνοι τους το έχουν ήδη σκοτώσει από τότε που έφτιαξαν τους ΟΑ της Adidas και της Coca-cola», τονίζει στο «Ρ» ο Αποστόλης Κόκκινος απ' τους οικοδόμους. «Εθελοντισμός είναι, μόλις τελειώνεις το μεροκάματο, να 'ρθεις να στήσεις μια πολιτεία που θα μπει η νεολαία, για να μάθει τις θέσεις του Κόμματος, για να μάθει ν' αγωνίζεται...». «Ο εθελοντισμός στην Ολυμπιάδα δε γίνεται για μένα», σημειώνει δίπλα του, ο Γιώργος Κουκόσιας απ' τους εμποροϋπαλλήλους. «Οσο περισσότεροι αντιλαϊκοί νόμοι ψηφίζονται, με τόσο περισσότερο μεράκι οι νέοι θα στήνουν το φεστιβάλ».

Πολύ θετικές είναι οι εντυπώσεις που αφήνει η εθελοντική συμμετοχή του κάθε ΚΝίτη αλλά και το αποτέλεσμα της δουλιάς του, όχι μόνο στους φίλους της Οργάνωσης, αλλά και σε αντιπροσώπους από ξένες νεολαίες. Για το Τζιάνο, από την ΚΝ της Βενεζουέλας, είναι η πρώτη φορά που έρχεται στο Φεστιβάλ της ΚΝΕ. «Ολα είναι πολύ οργανωμένα. Ο,τι έχω δει μέχρι τώρα με ενθουσιάζει», λέει στο «Ρ». Η Μίριαμ Μοράλες, από την ΚΝ της Κούβας, εξηγεί πώς έχει καθιερωθεί ο εθελοντισμός στη σοσιαλιστική πατρίδα της: «Κάθε χρόνο, όταν οι μαθητές και οι φοιτητές τελειώνουν τα μαθήματα, θυσιάζουν 15 μέρες από τις διακοπές τους, για να δουλέψουν στα χωράφια και στα εργοστάσια. Οι μικρότεροι μαθητές καθαρίζουν τους κήπους των σχολείων και ετοιμάζουν τα βιβλία τους για την επόμενη χρονιά. Ο εθελοντισμός είναι πολύ βασική αρχή για το λαό μας».

Το Φεστιβάλ της ΚΝΕ έχει μετατραπεί και φέτος, στο χώρο εκείνο όπου δύο κόσμοι αντιπαλεύουν: Ο ένας βαφτίζει εθελοντές όσους νέους χαρίζουν την εργατική τους δύναμη για να πλουτίσουν οι πολυεθνικές. Ο άλλος, μιλά για τον εθελοντισμό εκείνων των νεολαίων που, προσφέρουν στο συλλογικό αγώνα το χρόνο τους, τη δύναμή τους, τις ιδέες τους, για να πάρουν πίσω τα δικαιώματά τους σε Παιδεία, δουλιά, ελεύθερο χρόνο, δικαιώματα που τους έχουν αρπάξει».