«Ο χειμώνας που ακολούθησε δεν έμοιαζε με κανέναν άλλον της ζωής μου. Εκείνη τη φθινοπωρινή μέρα πέρασα απ' του Φειδία, ήταν μοιραία για μένα. Είχα συνήθεια να τον επισκέπτομαι στο εργαστήρι του και ευφραίνομαι με τη θέαση των έργων του. Θυμάμαι, στάθηκα μπροστά στο μαρμάρινο άγαλμα της Αφροδίτης, που μόλις είχε αποτελειώσει ο μαθητής του Φειδία, Αλκαμένης. Η θεά στεκόταν καμαρωτή κρατώντας στον όμως της ένα άκρο του χιτώνα της που είχε γλιστρήσει και άφηνε να χαρούν τα μάτια μας ένα έξοχο γυναικείο κορμί...». Το κορμί της Ασπασίας, φυσικά. Ομως, καθώς υποστηρίζει ο ίδιος, δεν ήταν το σώμα αλλά το πνεύμα της νεαρής γυναίκας που τελικά τον κατέκτησε.
Η Βάσω Αγγελίδου είναι διδάκτωρ του Πανεπιστημίου της Αθήνας από το 1961 και μέλος της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών. Συνεπώς ό,τι γράφει δεν είναι αποκυήματα μιας πλούσιας φαντασίας αλλά τεκμηριωμένα ιστορικά γεγονότα γραμμένα λογοτεχνικά. Ενα βιβλίο που σας το προτείνουμε ανεπιφύλακτα.