Σειρήνες ηχούν ασταμάτητα, τα βομβαρδιστικά ξερνούν το θάνατο. Φόβος, αγωνία, πένθος, οργή, ξέσπασμα.

Οι «Ράμπο» των ΑμερικανοΝΑΤΟικών ορμούν ανελέητα και δολοφονούν, μικρά παιδιά, γυναίκες, άμαχους πολίτες. «Κάτω όλοι», φωνάζει ο Αμερικανός νεοβάρβαρος. Και αυτή του η φράση περικλείει όλη τη θρασύτητα των ιμπεριαλιστών που αποφάσισαν πως πρέπει να καθυποτάξουν κάθε λαό που αντιστέκεται.

Φωτιές, καπνοί. Η ατμόσφαιρα μυρίζει καμένη σάρκα και αίμα. «Φονιάδες των λαών Αμερικάνοι», ξανά και ξανά, ο λαός ανυποχώρητα αντιστέκεται στους φονιάδες. «Εμείς το λέμε δεν υποχωρούμε τους ΝΑΤΟικούς δε θα φοβηθούμε», φωνάζουν ετοιμοθάνατοι και όλος ο λαός. Ελληνες και Γιουγκοσλάβοι απαιτούν «όχι στη νέα σφαγή». Ομως οι βομβαρδισμοί συνεχίζονται, οι σειρήνες σκίζουν τον αέρα, τα βομβαρδιστικά συνεχίζουν να ξερνούν βόμβες με εξασθενημένο ουράνιο, να χτυπούν νοσοκομεία, σχολεία.

«Γιου-γκο-σλάβια», «Γιου-γκο-σλάβια», φωνάζουν μέχρι να τους βρει ο θάνατος. Οι νεκροί ακίνητοι, οι λαβωμένοι κείτονται ματωμένοι, οι μαυροφορεμένες γυναίκες με τις δάδες αναμμένες στα χέρια, αναζητούν μες στο σκοτάδι τους νεκρούς τους. Μίιιλαν, Περκάααν, Ελέεενα, Ντούσιτσα, Φράγκο. Απόκριση δεν παίρνουν, η ελπίδα μικραίνει, η αγωνία κορυφώνεται και δίνει τη θέση της στην οργή, την αγανάκτηση. Το πάθος για ειρήνη, το πάθος για ζωή, φουντώνει, ανάβει και γίνεται λάβα αντίστασης και αγώνα που στο πέρασμά της κατατρώγει τους εχθρούς, τους φονιάδες. Ενα περιστέρι πετά στον ουρανό, μεταφέρει το μήνυμα.

Το αντιιμπεριαλιστικό κίνημα γιγαντώνεται, ξεσηκώνεται και νικά το στρατό των ιμπεριαλιστών. Ο θρήνος «Επέσατε θύματα αδέλφια εσείς» μετατρέπεται σε κάλεσμα μάχης. Ο λαός καίει τις σημαίες των Ευρωαμερικάνων φονιάδων και υψώνεται ξανά η σημαία της Γιουγκοσλαβίας. Κυματίζει λαβωμένη μα νικήτρια, όπως και ο λαός της. Οπως και ο ελληνικός λαός που σαλπίζει: «Εμπρός λαέ μη σκύβεις το κεφάλι ο μόνος δρόμος είναι αντίσταση και πάλη».

Εκεί μπροστά στα μάτια των έντρομων αστυνομικών, που είχαν επιστρατευτεί πάνοπλοι για να οχυρώσουν το αμερικανικό προξενείο, ο ανυπόταχτος λαός της Θεσσαλονίκης και κυρίως η νεολαία περιέγραψαν με τον πιο παραστατικό τρόπο - συγκλονίζοντας τους περαστικούς - την πραγματική πάλη που βρίσκεται σε εξέλιξη. Μέσα από ένα 8λεπτο δρώμενο, κατέδειξε πως ένας είναι ο εχθρός, ο ιμπεριαλισμός και πως μόνο αντίπαλο δέος είναι οι λαοί που αν ξεσηκωθούν θα καταφέρουν να γυρίσουν τη ρότα της ιστορίας.

Ετσι έληξε η μεγάλη αντιιμπεριαλιστική συγκέντρωση που πραγματοποιήθηκε το βράδυ της Παρασκευής με πρωτοβουλία της Επιτροπής Φορέων στο χώρο της κεντρικής πύλης του λιμανιού, για την πρώτη επέτειο της έναρξης των δολοφονικών ΝΑΤΟικών βομβαρδισμών ενάντια στο λαό της Γιουγκοσλαβίας. Με μια δυναμική συγκέντρωση και πορεία, ο δημοκρατικός λαός της Θεσσαλονίκης, οι πατριωτικές του δυνάμεις, διατράνωσαν την απόφασή τους να συνεχίσουν τον αγώνα για την απεμπλοκή της Ελλάδας από τα επικίνδυνα ΝΑΤΟικά σχέδια για νέο αιματοκύλισμα των Βαλκανίων και την παρεμπόδιση των ιμπεριαλιστών στο δολοφονικό έργο τους.

Το ορμητικό ποτάμι των φίλων της ειρήνης και αντιπροσωπεία των Γιουγκοσλάβων νεολαίων που ζουν στην πόλη κατέκλυσαν τον τεράστιο χώρο μπροστά από την κεντρική πύλη και ξεχύθηκαν μετά στους δρόμους της πόλης για να διατρανώσουν την αλληλεγγύη τους στο λαό της Γιουγκοσλαβίας και την οργή και αγανάκτησή τους για τους μακελάρηδες των λαών και όσους βοηθούν το έργο τους. Εδωσαν ένα δυνατό μήνυμα σε όλους ότι ο λαός της πόλης, σεβόμενος και τιμώντας με τον καλύτερο τρόπο την αθάνατη εποποιία του '21, θα σταθεί και πάλι μπροστάρης στον αγώνα αντίστασης στα γεράκια του ιμπεριαλισμού και τους ντόπιους προσκυνημένους.