Ποια κριτική επιζητεί διακαώς η κυβέρνηση, για παράδειγμα, στο ζήτημα των αποκρατικοποιήσεων; Οτι «καθυστερεί», ότι «δε δείχνει τόλμη», «δεν έχει τα προσδοκώμενα αποτελέσματα», κ.ο.κ. Ε, ακριβώς αυτήν την κριτική έρχεται να ασκήσει η ηγεσία της ΝΔ... Η απάντηση της κυβέρνησης είναι εντελώς προβλέψιμη: Αντεπίθεση, δήθεν για να υπερφαλαγγιστεί η «αντιπολίτευση», με ένταση του ξεπουλήματος: ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ, ΔΕΠΑ, Τουριστικά Ακίνητα και ό,τι άλλο τύχει θα «σφαγιαστεί» μέχρι το τέλος του χρόνου, ανακοίνωσε περιχαρής χτες ο Ν. Χριστοδουλάκης. Ποιο είναι το χειροπιαστό αποτέλεσμα της τρισάθλιας δικομματικής συμπαιγνίας; ΠΑΣΟΚ και ΝΔ σε αγαστή συνεργασία και προκαθορισμένους ρόλους υλοποιούν την πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων, επιβάλλοντάς την ως τη μοναδική «ρεαλιστική» λύση... Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει με την απελευθέρωση των αγορών, την Παιδεία, την Υγεία, τα δάση...

Κορύφωση του δικομματικού εμπαιγμού είναι η στάση τους απέναντι στις διεκδικήσεις των εργαζομένων, ακόμα και όταν το διακύβευμα είναι το αυγάτεμα των ψιχίων. Η κυβέρνηση, που δε σταματά να επαγγέλλεται «ευημερία για όλους» (στην άλλη ζωή...), αίφνης θυμάται ότι η οικονομία δεν αντέχει αυξήσεις στους μισθούς. Επιβάλλει, όμως, σούπερ κέρδη για τα μεγάλα αφεντικά... Η ΝΔ, που επιθυμεί κι αποπάνω να εισπράξει τη δυσαρέσκεια, προσποιείται ότι δεν αντιλαμβάνεται την ύπαρξη χρόνιας λιτότητας και ρίχνει την ευθύνη στην κυβέρνηση που «άνοιξε την όρεξη» στους εργαζόμενους με την «παροχολογία»...

Το πράγμα φωνάζει: Οσο οι εργαζόμενοι δε βάζουν στο στόχαστρο την ίδια την αιτία που προκαλεί τα καυτά προβλήματά τους, την πολιτική που γεννά τα αβάσταχτα δεινά, μάλλον κτίζουν στην άμμο. Αν δεν ξεπεραστεί ο «αμυντισμός», μόνο σε πρόσκαιρες επιτυχίες, στην καλύτερη περίπτωση, μπορούν να ελπίζουν. Η νίκη τους περνάει πάνω από τα ερείπια του δικομματισμού, την ήττα του νεοφιλελευθερισμού...