«Είμαστε αποφασισμένοι να προχωρήσουμε σε όλες τις σημαντικές διαρθρωτικές αλλαγές που απαιτεί η ανάπτυξη». Δε διάλεξε τυχαία τη στιγμή να ανανεώσει τους όρκους πίστης και τις δεσμεύσεις στα μεγάλα αφεντικά ο Κ. Σημίτης. Η παραπάνω δήλωσή του (στην «Ημερησία») επισφραγίζει μια σειρά αποφάσεων και μέτρων για την απότομη επιτάχυνση των, νεοφιλελεύθερων εννοείται, διαρθρωτικών αλλαγών, σε όλα τα «μέτωπα». Τις αποκρατικοποιήσεις (ξεπούλημα ΔΕΗ, ΔΕΠΑ, ΕΥΔΑΠ, Τουριστικά Ακίνητα, κ.ά.), τη θέσπιση νέων, αποικιοκρατικού τύπου «αναπτυξιακών» κινήτρων για το μεγάλο κεφάλαιο, την κατάργηση κάθε εμποδίου για την ανέγερση ξενοδοχείων, οπουδήποτε θέλουν οι μεγαλοξενοδόχοι, «απελευθέρωση» δασών...

«Ο προϋπολογισμός είναι η ταυτότητά μας», δήλωνε με περηφάνια τις προάλλες ο Ν. Χριστοδουλάκης. Πράγματι, δεν υπάρχει πιο ατράνταχτη «ταυτότητα» για τη βαθιά αντιλαϊκή πολιτική τους. Παίρνουν πιο πολλά από τους εργαζόμενους (2,5 δισ. ευρώ επιπλέον φόροι) και τις κοινωνικές δαπάνες, για να τα δώσουν στο ντόπιο και ξένο τραπεζικό κεφάλαιο και στους εμπόρους των όπλων. Το χρέος για τα εξοπλιστικά προγράμματα φτάνει στο δυσθεώρητο 7% του ΑΕΠ, κονιορτοποιώντας το «μέρισμα ειρήνης» του πρωθυπουργού... Η άλλη όψη της πολιτικής του «δώστα όλα» στο κεφάλαιο, είναι το «ό,τι δώσαμε, δώσαμε» (δηλαδή ψίχουλα) στους εργαζόμενους. Η άλλη όψη της εδραίωσης «κλίματος εμπιστοσύνης» για τα μεγάλα συμφέροντα είναι το μέτωπο κατά των απεργών, η αδιαλλαξία και οι γελοίες κατηγορίες πως «οι αυξήσεις που ζητούν οι εργαζόμενοι είναι καταστροφή για την οικονομία».

ΠΑΣΟΚ και ΝΔ πάνε στις εκλογές, εκλιπαρώντας για την εύνοια των αφεντικών και συγκροτώντας ενιαίο μέτωπο κατά των λαϊκών συμφερόντων, στο πλαίσιο του οποίου ούτε καν τα «ψίχουλα» δεν επιτρέπονται. Μήπως ήγγικεν το πλήρωμα του χρόνου, οι εργαζόμενοι να αποκτήσουν το δικό τους Μέτωπο, σε ρήξη με την κυρίαρχη πολιτική;