Sportidea |
Το χρυσό γκολ με το πέναλτι του Βασίλη Τσιάρτα |
Μετά από 23 χρόνια το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα θα δηλώσει «παρών» στη μεγαλύτερη διοργάνωση, της «γηραιάς ηπείρου». «Αχ να 'ταν η ζωή μας σαββατόβραδο». Ο στίχος (σε μουσική Μίκη Θεοδωράκη) που απέδωσε ο Στέλιος Καζαντζίδης θα μπορούσε κάλλιστα να είναι στα χείλη σχεδόν όλων, μετά από το ψυχοφθόρο παιχνίδι στη "Λεωφόρο". Η κρισιμότητα της αναμέτρησης δημιούργησε αναμενόμενο άγχος και έτσι η εμφανής διαφορά δυναμικότητας των δύο αντιπάλων, δεν επιβεβαιωνόταν από το πολυπόθητο γκολ. Ως το 69ο λεπτό. Ο Βρύζας ανατράπηκε μέσα στην περιοχή από τον ΜακΚάρτνεϊ (αποβλήθηκε) και ο Τσιάρτας εκτέλεσε εύστοχα την εσχάτη των ποινών. Ενα γκολ που αντιστοιχούσε στο... εισιτήριο για την Πορτογαλία. Για την ιστορία, οι συνθέσεις ήταν: ΕΛΛΑΔΑ: Νικοπολίδης, Σεϊταρίδης, Φύσσας, Νταμπίζας (46' Βενετίδης), Δέλλας, Μπασινάς (89' Ζαγοράκης), Αντζας, Χαριστέας (46' Νικολαΐδης), Γιαννακόπουλος, Τσιάρτας, Βρύζας. Β. ΙΡΛΑΝΔΙΑ: Τέιλορ, Μπάιρντ, Κένεντι, Μακ Κάρτνι, Ααρον Χιουζ, Γκρίφιν (88' Τζόουνς), Γκιλέσπι (65' Σμιθ), Γουάιτλι, Χίλι, Μάικλ Χιουζ, Ελιοτ (71 Μέρντοκ).
Με το ίδιο σκορ λοιπόν όπως και το '80 οι «γαλανόλευκοι» υλοποίησαν το ποθητό. Στις δηλώσεις τους παραδέχτηκαν τη δυσκολία του παιχνιδιού, λόγω των συνθηκών υπό τις οποίες διεξήχθη και τόνισαν την αξία της επιτυχίας. Χτες ο Αγγελος Μπασινάς, στην «ΕΡΑ ΣΠΟΡ», απέδωσε τις αιτίες του επιτεύγματος στο γεγονός ότι «ξεπεράσαμε τις συλλογικές διαφορές που είχαμε στο παρελθόν οι ποδοσφαιριστές και κοιτάμε μόνο το καλό της Εθνικής μας. Δουλέψαμε όλοι σκληρά, για να φθάσουμε εδώ. Καταρχήν, ο προπονητής μας και στη συνέχεια, όλα τα παιδιά». Οσο για τη σχετική πρόταση του Ρεχάγκελ (ανανέωσε χτες το συμβόλαιό του για τα επόμενα δυο χρόνια): «Ο προπονητής γνωρίζει καλύτερα. Αν θέλει την επιμήκυνση του πρωταθλήματος, κάτι θα έχει στο νου του. Πιστεύει ότι θα είμαστε περισσότερο έτοιμοι και γι' αυτό θέλει να αργήσει να τελειώσει το πρωτάθλημα». Η επίτευξη του ενός στόχου μοιραία οδηγεί στην οριοθέτηση του επομένου. Δηλαδή την παρουσία στην ιβηρική χώρα. Απαντες υποστηρίζουν όσα ανέφερε και ο Μπασινάς: «Δε θέλουμε και δε θα πάμε στην Πορτογαλία, για διασκέδαση. Θα πάμε για να πετύχουμε. Αυτός είναι ο σκοπός μας, Θα προσπαθήσουμε για το καλύτερο. Θα αντιμετωπίσουμε μεγάλες ομάδες, που παίζουν καλό ποδόσφαιρο και θα προσπαθήσουμε να παίξουμε και εμείς καλό και ελεύθερο ποδόσφαιρο. Για τα αποτελέσματα, ποτέ δεν μπορείς να ξέρεις, τι θα γίνει. Δεν παίζει ρόλο μόνο η ικανότητα, αλλά και η τύχη».
Ομως την αναμφισβήτητη επιτυχία αμαύρωσε το γεγονός ότι έγινε αντικείμενο εκμετάλλευσης και απώλειας του μέτρου, σε προκλητικό σημείο. Σε μια εποχή λιτότητας για τους πολλούς, που οι εργαζόμενοι «δύσκολα τα φέρνουν βόλτα», ΕΠΟ και πολιτεία μοιράζουν εκατομμύρια. Η ΓΓΑ υποσχέθηκε... ένα τσουβάλι λεφτά (και μια άδεια ΠΡΟΠΟ), τη στιγμή που δανείζεται για να καλύψει βασικές της ανάγκες. Στο ίδιο μήκος κύματος και η ΕΠΟ, όταν οι ερασιτεχνικές ομάδες «φυτοζωούν» και τα γήπεδα είναι «είδος πολυτελείας». Αλλο η επιβράβευση και άλλο η κραιπάλη. Οσο για το θετικό αντίκτυπο της επιτυχίας στις υποδομές, στον οποίο πολλοί αναφέρθηκαν και πλείστα όσα υποσχέθηκαν, υπάρχει «δεδικασμένο». Τα ίδια ακούγονταν και το '80 και το '94. Ηταν όμως «δηλώσεις που μείνανε... δηλώσεις»! Για να γίνουν πράξη απαιτείται άλλη φιλοσοφία και ιεράρχηση.