«Αίσχος», αποκάλεσε ο Σημίτης την απεργία των εργαζομένων στους δήμους. Είναι αίσχος, λοιπόν, το δικαίωμα των εργαζομένων να χρησιμοποιούν το όπλο της απεργίας, για να διεκδικήσουν τα στοιχειώδη. Και δεν είναι αίσχος η εντολή της κυβέρνησης να βγάζει όλες τις απεργίες παράνομες και καταχρηστικές... Είναι απαράδεκτο η ΑΔΕΔΥ να καλύπτει, ως οφείλει, τις διεκδικήσεις των εργαζομένων και δεν είναι χίλιες φορές επαίσχυντη η στάση της κυβέρνησης που τους εμπαίζει και τους σπρώχνει πιο βαθιά στη φτώχεια και την ανέχεια. Και δεν είναι κατάπτυστη η μετατροπή του ΠΑΣΟΚ σε απεργοσπαστικό μηχανισμό και του πρωθυπουργού, που, σε ρόλο αρσενικής Θάτσερ, ωρύεται στο ΕΓ του ΠΑΣΟΚ «λιώστε τους απεργούς»...

Το πρόβλημα δεν είναι η μπόχα των σκουπιδιών, αλλά η αφόρητη δυσοσμία από το έγκλημα της καταστροφής των δασών, της εκποίησης του αιγιαλού, της εισβολής των μεταλλαγμένων... Αυτό που όζει δεν είναι οι σωροί των απορριμμάτων, αλλά το δηλητήριο του ρατσισμού, με τον οποίο οι κυβερνώντες επί χρόνια διαποτίζουν την κοινωνία, καταδικάζοντας τους οικονομικούς μετανάστες σε σύγχρονους σκλάβους χωρίς δικαιώματα... Ονειδος δεν είναι οι «καταχρηστικές» απεργίες των εργαζομένων, αλλά το μεγάλο φαγοπότι που έχει στηθεί στα μεγάλα έργα και τις προμήθειες του Δημοσίου, τα εξοπλιστικά προγράμματα... Ντροπή δεν είναι ο εργάτης να ζητάει το δίκιο -ναι χίλιες φορές «νόμος είναι το δίκιο του εργάτη»- αλλά το μαύρο μέτωπο που ορθώνουν απέναντί του ΠΑΣΟΚ -ΝΔ -ΜΜΕ -ΣΕΒ...

Σε αναντιστοιχία με το δημόσιο συμφέρον δε βρίσκονται τα συνδικάτα όταν αγωνίζονται, αλλά η άγρια αντιλαϊκή επίθεση της κυβέρνησης, το ξήλωμα των κατακτήσεων, η κατεδάφιση του «κράτους πρόνοιας»... Η αποκρουστική εμπάθεια που επιδεικνύει ο Κ. Σημίτης στα λαϊκά συμφέροντα, θα έχει ασφαλώς την απάντηση που της πρέπει...